Wegdammer Micha Rouhof ontvangt topvoetballers in Bogor
Grote namen op bezoek bij Wegdammer Micha Rouhof in Indonesië, daar waar hij al enige tijd woont en inmiddels een gezin heeft.
Op 28 juni kwamen de zogehten ‘Streetkings’ van het straatvoetbal voor een week naar Jakarta voor een week. De streetkings bestaan uitEdward van Gils, oftewel “Edje” van zaalvoetbalclub FC Goldenstars. Ismael Hamdaoui, oftewel, “Issy the hitman “, hij heeft profcontract getekend voor komend seizoen in Madrid en wordt over twee weken gepresenteerd. Pascal Doest en Orville Stoc “Orry” van zaalvoetbalclub FC Goldenstars. Duric Asenscion “Dju Dju” van voetbalclub Beerschot – Wilrijk in België.
Edward stond eind jaren 90 aan de basis van de ontwikkeling van straatvoetbal in Amsterdam. Ze speelden veel op pleintjes en bedachten vele trucs om anderen te passeren, waaronder de “Tripple Akka“ en de “matrix”.
De streetkings kwamen naar Micha toe om het straatvoetbal te promoten en om kinderen meer te motiveren om meer de straat op te gaan en te voetballen.
“Voor vele freestylers hier in Indonesië zijn Edward en Issy grote voorbeelden hier. En Edward en Issy stonden dan ook verbaasd te kijken hoeveel kids hun kenden hier! Na wat partijtjes te hebben gevoetbald zijn we wezen luchen waarna we na een weeshuis zijn geweest om daar met de kids te voetballen. Vrijdagmorgen gingen we naar een Universiteit waar een coaching clinic op het programma stond waar ongeveer 35 kids aan meedede. Er werden wat oefenvormen van de Ajax-jeugd gebruikt om even het verschil aan te geven tussen training hier en in Nederland.Ter afsluiting stond weer een paar partij vormpjes op het programma waar toch wat talent uit Indonesië naar boven kwam.
De heren gingen de regio door en vele kinderen wilden met hen op de foto, ook werden er handtekeningen uitgereikt.”
Ook voor het goede doel gingen de heren op pad, ze bezochten namelijk een weeshuis. “Aangekomen bij het weeshuis stapte Tony als eerste uit. Toen ik vertelde dat dit weeshuis werd gerund door een Nederlandse zuster en ze straatkinderen gratis opereerden aan een hazelip of open gehemelte, was hij aardig onder de indruk en zei hij dat zijn dochtertje dit eigelijk ook moest zien zodat ze zag dat niet alles vanzelfsprekend is wat we hebben. Het weeshuis had momenteel 48 kids waarvan de jongste 3 maand was. Vlug werden er groepjes gemaakt en voor de laatste keer op Indonesische bodem gevoetbald. De boys zaten er al aardig doorheen maar toch gaven ze niet op en werd de trucendoos nog weer eens opengehaald.Dinsdag was het rusten totdat we hun om 21.00 weer zouden ophalen om hen na het vliegveld te brengen. Al met al was het een erg vermoeiende week maar we hebben er weer belangrijke contacten aan overgehouden en de boys waren zeer te spreken over Indonesië, we hopen ze hier in de toekomst weer te zien!
Zelf heb ik ook veel gepraat met hun over het belang van straatvoetbal en verschil met zaalvoetbal. De jongens zelf waren zeer sociaal en er werd nooit nee geantwoord. De jongens kwamen ook van de straat met hun voetbal en hebben hunzelf opgewerkt na wat ze nu zijn .
Het zou voor WVV’34 ook mooi zijn om deze jongens eens uit te nodigen voor een demo op het handbalveldje, kunstgras passen ze voor! En kijk eens naar de skills wat deze jongens hebben en hoe snel ze zijn met hun voeten. Techniek, bal controle en balans heeft elke voetballer nodig, in de zaal, op het veld of op straat.
