Ik ga verhuizen. Sterker nog, zodra u dit lees ben ik vermoedelijk al weg. Utrecht was ook niet alles, zeker niet als je uit het oosten komt. Dat zal iedere Twentenaar beamen. Je kunt een Tukker wel uit het oosten halen, maar het oosten haal je nooit uit een Tukker. Dat landschap, die ruimte. Het ondernemerschap en die gemoedelijke, pragmatische mentaliteit. Ik hunker ernaar. Bovendien: ik kan er ongegeneerd smakken en met stokjes eten. 

Vanuit Utrecht is mijn bestemming dus niet 122 kilometer oostwaarts op de A1. De nieuwe standplaats ligt een luttele 7779 kilometer verderop. Beijing, China, mijn nieuwe 'thuis'. Spreek ik al mandarijn? Een beetje. Heb ik al werk? Een beetje. Ik ga daar aan de slag als correspondent voor de NOS. Heb ik al een huis? Een beetje. Geen woning, wel een bureau. Heb ik al zin? Nogal.

Een wijze jongeman uit het oosten reageerde als volgt: 'Ik moe(s)t er niet aan denken! Maar wens jou veel plezier'. Mooi is dat, die eerlijkheid. En om zelf eerlijk te zijn: ik ga het andere oosten een heleboel missen. Sterker nog, zodra u dit leest, mis ik het al. Sport bijvoorbeeld. Als je aan sport en China denkt, dan kom je al gauw uit bij pingpong. Niets ten nadele van de enorme prestaties die Bettine Vriesekoop daar ooit leverde, maar waar blijft het voetbal? Hoe kan het dat in een land waar ongeveer twintig procent van de wereldbevolking leeft -ik heraal twintig procent van de wereldbevolking, circa 1,3 miljard mensen- men het niet voor elkaar krijgt uit die massa elf Chinezen te selecteren die een goede trap in de benen hebben?

De Volksrepubliek wint aan belang. Je zou kunnen stellen dat het land op veel gebieden de wereld aan het veroveren is. Alleen sport wordt daarbij vergeten. Dit biedt kansen voor het andere oosten. Rachel Klamer, triatleet uit Denekamp, werd vorig jaar september nog zestiende tijdens de triatlon in Beijing. Een puike prestatie. En Tom Veelers, wielrenner uit Oldenzaal schreef eind oktober 2011 tijdens de ronde van Hainan - een eiland in de Zuid-Chinese zeee - nog een etappe op zijn naam.

Het zou mooi zijn als Twente China op sportief gebied 'verovert'. Dan heb ik soms wat oosten in het oosten. Dus tegen atleten als Veelers en Klamer met bestemming China wil ik zeggen: kom even aanwaaien, mijn deur staat daar altijd 'los'.

(bron: Twentesport Magazine)