De grillige loopbaan van de broers Jacco en Lennard

De schoolbanken waren veel te hard voor hen, ze probeerden een tijdje het vak van bouwvakker uit, maar in hun hoofd hoorden ze steeds vaker het geluid van ronkende rocknummers. Toen er een echte gitaar in hun leven kwam, was kiezen niet moeilijk meer. Ze wilden muziek maken. En zie ze nu eens staan, her en der op de podia. Met zijn tweeën of in een uitgebreidere setting. Echte rockers zijn het, muzikanten tot in elke vezel van hun lichaam. Het applaus voor de gebroeders Jacco en Lennard Kiezenbrink uit Hengevelde zwelt aan. Met het jaar worden ze beter. Hoog tijd voor een interview op Wegdam Nieuws.
(foto boven: rechts Lennard, links Jacco)

VOOR ALTIJD VERKNOCHT AAN DE GITAAR

We kunnen praten over tientallen optredens, tot op Terschelling aan toe. Iedere keer is het weer een avontuur. Elke keer levert het weer verhalen op. Metropool in Hengelo, de Vijfpoort in Formerum, De Pol in Diepenheim, de zaal van De Gebrande Waateren, de Zwarte Cross, Vasse of Hengelo G. Maar we zijn vooral geïnteresseerd in de grillige levensloop van Sjaak (‘alleen Sinterklaas noemde mij Jacco’) en Lennard.
Over hoe het zo gekomen is, is één moment bepalend geweest. Jacco was 21 jaar, zijn broer 17. Ze werkten in de bouw bij Exterkate en kochten op een dag samen een gitaar. Dat was op Goede Vrijdag in 2006, een mooie dag om te onthouden, vooral omdat het een keerpunt was in hun leven. Ze leerden zichzelf hoe ze de snaren moesten bespelen. En toen ze dat een beetje aardig konden, was de keuze snel gemaakt. Ze wilden een andere kant op. Muziek moest voortaan de rode draad in hun leven zijn. Lennard werkte twee jaar als opperman bij Exterkate. ‘Toen we de gitaar hadden gekocht, wist ik het zeker. Ik wilde muziek maken.’ Hij werd aangenomen op de popacademie van Artez in Enschede en zit intussen in het laatste jaar van de opleiding tot elektrisch gitarist. Hij woonde in Enschede en nu in Hengelo.
Jacco was gediplomeerd timmerman, werkte eveneens bij Extercate en tussendoor nog een jaar bij Tuinte. Op een dag had ook hij de bouw wel gezien en wilde weer naar school. Hij deed een toelatingstest volgens de 21+ regeling om een plek te krijgen op het HBO. Dat lukte. Hij studeerde een half jaartje SPH (Sociaal Pedagogische Hulpverlening),stapte over naar de lerarenopleiding in Nijmegen voor het vak geschiedenis, ging daar ook wonen, haalde de propedeuse en stoomde meteen door naar de universiteit. Het vak geschiedenis an sich leek hem mooier dan de lerarenopleiding. Drie jaar geleden studeerde hij af.
De broers zijn ten langen leste gekomen waar ze wilden zijn. Lennard is bijna klaar op de popacademie, Jacco is intussen een eigen bedrijf gestart als tekstschrijver voor bedrijven en instellingen en maakt daarnaast muziek. ‘Lennard is meer de echte muzikant, voor mij is muziek een middel’, zegt Jacco. Feit is wel dat ze beiden een buitengewoon grillige aanloop hebben genomen voor ze zijn aangeland in het huidige leven waarin ze zich – zoals ze duidelijk laten blijken – happy voelen.

De vier muzikale kinderen van Clem en Yvonne. Vlnr Jacco, Debby, Lennard en Anouk.

GEZIN
Hoe zag de aanloop van de twee muziekfreaks eruit? Terug naar de jaren tachtig, naar huize Kiezenbrink net buiten de bebouwde kom van Hengevelde. Op 24 juli ’84 zag Jacco het levenslicht. Hij is het derde kind en de eerste zoon in het gezin van Clem Kiezenbrink en Yvonne Vossebeld die al twee dochters hadden, Debby en Anouk. Op 15 november ’88 volgde Lennard. ‘Het was daar een perfecte plek ons om op te groeien’, zegt Jacco. ‘Dichtbij het dorp en toch buitenaf. Je zit daar in een paar minuten in het Weldam.’
Dat André de Witte en zijn Annet op korte afstand een huis gingen bouwen en daar geen enkele haast mee hadden, vonden de jongens van Kiezenbrink en hun schoolvriendjes totaal geen probleem. ‘Dat waren gouden tijden. Eindeloos hebben we daar op die hopen zand gespeeld.’

Wat voor jongens waren jullie toen je opgroeide, thuis en op school? 
Lennard: ‘Ik was rustig, soms vervelend, maar ik dacht dat ik een lieve jongen was. Op school ging alles gemakkelijk. Ik had steeds tijd over. Een enkele keer ben ik eruit gestuurd. In de puberteit was ik een vervelend ventje. Dat hoorde ik later pas. Ik was het nergens mee eens, maakte ruzie, maar had het zelf niet in de gaten. In de vierde van de havo ben ik gestopt. Ik was puber geworden en wilde eraf. Ik deed daarna MBO interieurbouw, maar dat heb ik ook niet afgemaakt.’
Jacco(foto hierboven): ‘Ik vond school verschrikkelijk. Ik verveelde me, vond het niks en daardoor was ik soms een minder aardige jongen. Ik maakte mijn werk nooit af. Op school wilde ik maar één ding en dat was dat ik eraf wilde. Ik begon met twee jaar mavo in Delden. Daar ben ik er vaak uitgestuurd. Daarna naar het Twickel in Hengelo. Daar was het wat vrijer en dat ging beter. Daarna ging ik naar de MTS, maar nog geen half jaar later was ik gestopt en ging ik werken.'

Van de ene school naar de andere. Dat leventje beviel jullie niet. Dus aan het werk! Hoe ging dat?
Jacco: ‘Ik ben toen één dag naar school gegaan volgens het leerlingstelsel en werkte de andere dagen bij Exterkate in Bentelo als timmerman. Maar toen ik wat ouder was, wilde ik toch weer naar school en kwam ik uiteindelijk op de universiteit terecht.’
Lennard: ‘Ik heb een half jaar bij Effink gewerkt, heb na de havo een half jaar Engels gestudeerd op de lerarenopleiding, maar dat was verschrikkelijk. Toen ben ik twee jaar als opperman gaan werken bij Exterkate. Ik was al enkele jaren drummer, maar toen we een gitaar kregen, wist ik zeker dat mijn toekomst in de muziek zou komen te liggen. Ik ben dus nu bijna afgestudeerd als elektrisch gitarist.

’Jacco, een jaar ofzeven geleden raakte je vier vingers kwijt. Hoe speel je dan gitaar?‘
'Dat was de schuld van een cirkelzaag tijdens een vakantiebaantje. Ik was 23 jaar toen. Ze hebben het geprobeerd te reconstrueren. De dokters waren er een uur of veertien mee bezig. Het leek een geslaagde operatie. Maar na een week kreeg ik er trombose in en moesten de vingers er weer af. Ik speel met die ene vinger gitaar. Er zit dan een plectrum om de top van de vinger. Verder denk ik er niet veel over na. Af en toe is het vervelend, maar ik red me goed. Ik heb daarna nog wel getimmerd en zo.'

PIRATENZENDERS
De muzikaliteit zit in de genen van de gebroeders. Dat kan haast niet anders, want ook de zussen maken muziek. Debby en Anouk zingen in het groepje Sizz’ling. Anouk geeft muziekles op een middelbare school in Borculo. Hun ouders Clem en Yvonne staan niet bekend als muziekfreaks. Clems vader Bernard stond bekend als een goede koorzanger. Yvonne speelt bij Amuzant en in haar familie, zo meldden de broers, zit meer muziektalent. Clem en zijn broer annex buurman Marcel hadden vroeger altijd piratenzenders op staan. Yvonne luisterde naar radio3. De broers vertellen lachend dat ze zelf ook geheime zenders hebben geëxploiteerd. Samen met hun buurjongen/neef Hylke. Ze draaiden overigens niet de gangbare piratenmuziek, maar veel rock&roll. Creedence Clearwater Revival, Steve Miller enzovoort.

Hoe begonnen jullie met muziek maken?
Lennard: 'Ik was acht jaar toen ik bij Amuzant begon als drummer. We mochten van thuis twee hobby’s kiezen. Ik koos voor voetbal en Amuzant.’
Jacco: ‘Ik was 12 jaar toen ik een blauwe maandag trombone heb gespeeld. Daarna heb ik nooit meer muziek gemaakt tot we op mijn 21ste die gitaar kochten. We hebben het onszelf aangeleerd. Ik nam destijds de gitaar mee naar Nijmegen. Had tijd genoeg daar. Het belangrijkste wat ik in Nijmegen geleerd heb, was gitaar spelen.’
Lennard: ‘Ik kan nog steeds geen muziek lezen. Dat wil zeggen, ik ken de noten wel, maar kan het niet overbrengen op de gitaar. Ik speel alles uit mijn hoofd.’  

Wat is jullie lievelingsmuziek?
Lennard: ‘Dat was eerst punk. Daarna de jaren 60-muziek en daarna rock&roll, vooral Herman Brood en nu ben ik breder georiënteerd door de invloed van de popacademie en ben ik liefhebber van mannen als Tom Petty en Waylon Jennings. Rock&roll blijf ik gaaf vinden, maar ook country. Ik luister ook wel naar de bands van nu, maar dan vooral als er een goede gitarist bij zit.’
Jacco: ‘Ik heb een smaak die behoorlijk divers is. Countryrock zoals Gram Parsons, The Flying Burrito Brothers, Jay Hawkins. Ik luister ook graag naar singer-songwriters als Joni Mitchel en Nick Drake. De gitaar blijft prominent, maar ik luister ook wel naar andere muziek.'

’Luisteren jullie ook naar klassieke muziek? Jacco: ‘Soms laat ik het erop staan. Ik keek onlangs naar het programma van Paul Witteman met een item over Bela Bartok. Dat vond ik mooi. ’
Lennard: ‘Als ik wel eens luister, vind ik het best mooi.'

'Jullie zijn gek van muziek. Wat betekent muziek wel niet voor jullie?

Lennard: ‘Ik kan me niets anders meer voorstellen. Als ik een paar dagen niet speel, jeukt het me overal. Ik heb het gevoel dat ik er nooit genoeg van krijg. En repeteren vind ik ook hartstikke leuk.’
Jacco: ‘Ik ben ook bezig met het schrijven van teksten. Daardoor heb ik wat minder belangstelling voor het uitvoeren van de muziek. Maar ook ik zal er nooit genoeg van krijgen.'

’Hoe zit het andere interesses? Hebben jullie iets met politiek?
Lennard: ‘Ergens wel, maar ik vind het te veel geneuzel. Soms vind ik het wel interessant, maar ik verdiep me er niet in.’
Jacco: ‘Ik ben er wel in geïnteresseerd. Ik volg het, maar verbaas me vaak over waar ze mee bezig zijn. Neem dat bed-bad-brood-akkoord. Dat gaat dus niet werken.'

Wat vinden de gitaristen van andere vormen van kunst en cultuur?
Lennard: ‘Ik zou daar veel meer aan willen doen. Ik vind kunst mooi, zou meer rond willen kijken in grote steden. Ik lees graag, maar te weinig.'
Jacco: ‘Van literatuur hou ik sowieso. Ik lees alles wat los en vast zit. Ik ben u bezig met het nieuwe boek van Joris Luyendijk ‘Dit kan niet waar zijn’. Ik lees ook informatieve boeken. Kunst vind ik ook mooi. Maar ik bezoek eigenlijk te weinig musea en exposities. Wat me ook zeer boeit is straattheater.'

Sport?
Lennard: ‘Ik heb altijd gevoetbald, maar ben intussen gestopt. Ik mis het niet en kijk het niet.’
Jacco: ‘Ik voetbal in WVV 6, mid-mid of centrale verdediger. Maar ik ben niet meer zo gedreven. In de A-jeugd was ik fanatiek, ik heb ook nog in het derde gespeeld. Maar WVV 6 vind ik prima. Voor wielrennen zet ik de tv ook aan, de Tour en zo. Biljarten vind ik ook leuk.'

Sociaal-maatschappelijk?
Lennard: ‘Ik zit graag in de kroeg. En verder ben ik vooral met muziek bezig. Met de Revue-band ben ik gestopt. Ik werk alleen nog mee aan sketches.’
Jacco: ‘Ik ben ook actief in de revue, ben betrokken bij de Zomerfeesten als lid van de publiciteitscommissie en ik zit in de werkgroep “Blijven wonen in Hengevelde”. Dat is een project voor kleinschalige woonvoorzieningen voor
verstandelijk gehandicapten of ouderen die zorg nodig hebben. Binnenkort wordt het een stichting.'

Juni 2014. Op de boot naar Terschelling waar de broers gaan optreden op hert bekende festival Oerol.

POOR JOHN
Ze vormen samen sinds 2007 met duo Poor John en hebben intussen nog in andere bandjes gespeeld. Lennard heeft goede herinneringen aan de band Cindy was a bever met Ard Assink en de gebroeders Ziethof. Samen hebben ze gespeeld in Pony Boy, met Tim Jongman als bassist en ze speelden in de Revueband. Ze treden tegenwoordig een keer of zes per jaar op met een band die louter muziek speelt van de Traveling Wilbury’s en sinds kort hebben ze een band met de naam Dokter Watjes. Ze spelen eigen muziek met teksten in het Nederlands en Twents. Ard Assink is erbij op bas, Timon Massop speelt op de toetsen en Mart Ziethof is de drummer. Ze hebben nu drie keer gespeeld en nemen binnenkort een album op. Lennard speelt op de popacademie ook nog in twee bands.

Hoe ziet jullie muzikale toekomst eruit?
Lennard: ‘Ik wil mijn geld gaan verdienen in bandjes en ik wil twee dagen gitaarles gaan geven.’
Jacco: ‘Ik blijf spelen in Poor John en Dokter Watjes. Ik wil vooral eigen werk maken en ook straattheater-achtige dingen doen. Ik hoef er niet per se van te leven en het is ook niet per se nodig dat we samen in dezelfde band spelen.'

Laten we klok eens tien jaar vooruitzetten. Hoe ziet jullie wereld er in 2025 uit?
Lennard: ‘Ik woon dan in Hengevelde en hoop voldoende succes te hebben met een paar bandjes om er mijn geld mee te verdienen en daarnaast geef ik les. Ik hoop dat ik gerespecteerd word als musicus en ik hoop dan ook nog andere bands te kunnen begeleiden in wat voor zin dan ook. Ooit wil ik ook een gezin, maar er zijn nog geen signalen die wijzen op het ontstaan ervan, haha.’ 
Jacco: 'Ik woon ook in Hengevelde. Ik hoop het maken van muziek en theaterachtige dingen goed te kunnen combineren met het schrijven van teksten voor websites, flyers, reclamewerk, brochures et cetera.'

’Jullie blijven Hengevelde dus trouw. Echte dorpsjongens?
Lennard: ‘Ja, dat zijn we. Ik heb in Enschede gewoond, woon nu in Hengelo, maar heb er verder weinig gedaan. Ik heb mijn vrienden in Hengevelde en dat vind ik prima.’
Jacco: ‘Ik had in Nijmegen wel een paar vrienden, maar heb er verder niets opgebouwd.  We vinden het leven mooi hier, hebben een druk sociaal leven. Houen zo.’

PS.  Hun oudste zus Debby woont in de Nieuwstraat. Ze  woont samen met Dennis Groothold. Ze hebben één dochter, Lot. Debby werkt in de verslavingszorg en psychiatrie.
Anouk woont aan de Diepenheimsestraat. Ze is getrouwd met Maurice Workel. Ze hebben drie kinderen: Sepp, Lois en Dieze. Anouk is muziekdocente aan een middelbare school in Borculo.