WVV 1 – Diepenheim 1, ongelooflijk affiche
Je gelooft je eigen ogen niet. Stel dat je als volger van WVV’34 een jaar op het onbewoonde eiland Henderson in de Stille Oceaan hebt gezeten en je hoorde vandaag dat het eerste elftal van WVV de eerstvolgende wedstrijd thuis tegen Diepenheim 1 moet spelen. Dan had je je rechterwijsvinger naar het midden van je voorhoofd gestuurd. WVV-Diepenheim, dat kan niet waar zijn.
En toch is het zo.
Nogmaals, stel: een gesprekje tussen een trouwe supporter van WVV en de Hengeveldenaar die een jaartje op Henderson heeft gezeten. (U weet wel, het eilandje dat wereldberoemd is, omdat het overspoeld is door plastic en zich daarom het meest vervuilde eiland van de wereld mag noemen.) Dat gesprek zou als volgt verlopen kunnen zijn.
“Hoe gaat het met WVV? Ik neem aan dat ze nog in de derde klasse spelen”, zegt de WVV’er die terugkwam van Henderson. “Toen ik vertrok, hadden ze van DSVD gewonnen en een keer of drie gelijk gespeeld.”
“Dat laatste klopt wel’, luidt het antwoord van de trouwe WVV’er, “sterker nog. Ze wonnen kort voor het eind van de competitie nog van koploper Vogido en met liefst 4-0 van subtopper Eilermark. Oldenzaal werd opgerold met 5-1 en degradant AJC met 9-0. En toch zijn ze gedegradeerd. Hoe dat kon, wil en kan ik niet meer navertellen zonder in huilen uit te barsten.”
“Kan niet waar zijn. Dus ze spelen in de vierde klasse?”
“Ja, ze spelen in de vierde klasse tegen onder andere Buurse en Bentelo, ploegen waartegen vroeger WVV 3 in het voorseizoen haar oefenwedstrijden speelde. Toch zijn dat tegenwoordig de tegenstanders van WVV 1. Je zult eraan moeten wennen.”
“Ze spelen zondag tegen Diepenheim. Je wilt toch niet beweren dat Diepenheim ook in de vierde klasse speelt. Die spelen altijd standaard op het laagste niveau?”
“Ja, ook die spelen vierde klasse. Voor het eerst van hun leven hebben ze de kelder van het amateurvoetbal verlaten en maken ze deel uit van de vierde klasse B. Leuk toch?”
“Ja, best wel, maar ik verbaas me zeer.”
Voor mij als volger en oud-speler van WVV is het ook een bijzonder affiche, WVV-Diepenheim. Een geboren Markveldenaar als ik groeide destijds ietwat schizofreen op. Zeker als je van katholieke huize bent. We moesten naar de kerk en lagere school in Hengevelde en sloten als vanzelf ook aan bij de plaatselijke voetbalclub WVV. Heel wat inwoners van Markvelde hebben hun kunsten bij de groengelen vertoond. Mijn vader z.g. staat zelfs op de foto van het allereerste eerste elftal.
Als Markveldenaar hoorde je echter gemeentelijk bij Diepenheim. Mijn vader zat daar in de gemeenteraad en zodoende kreeg ik allerlei nieuws uit het Stedeke mee. En soms kwam ik uit school en moest meteen door naar Diepenheim om ten behoeve van een zieke koe een drankje op te halen bij de veearts of om bij slager Regterschot een kilo gehakt (groot gezin) en twee ons rookvlees te kopen (en stiekem een ijsje bij Roelofsen). Je was Hengeveldenaar en Diepenheimer tegelijk. (In ieder geval waren we als leden van de parochie Wegdam allemaal Wegdammer en zo voel ik me nog altijd.)
Qua voetbal waren we dus op Hengevelde gericht en nog altijd ben ik groengeel. Je verhuist alle kanten op, maar het groengeel blijf je trouw. Ik zie het ook aan mannen als mijn huidige plaatsgenoot Arie Brinkman of Gorenaar Willie Escher die vaak bij WVV langs de lijn te vinden zijn. Zelfs mijn 91-jarige oom uit Arnhem (technisch begaafd oud-speler van WVV 1) informeert nog regelmatig naar de wederwaardigheden van de club.
Een anekdote. Ik heb één keer tegen Diepenheim 1 gevoetbald. Dat was bij de opening van haar Sportpark De Koppel. Ze hadden bedacht dat Diepenheim 1 tegen een elftal zou gaan voetballen van spelers uit de gemeente die bij andere clubs voetbalden. Zo kwam er een elftal tot stand met WVV’ers uit Markvelde als Bennie Jannink (Didi), doelman Henri en zijn linksbenige broer Louis Eijsink/Bekkedam, met een paar Markveldenaren van de vv Lochuizen, Derk Sloot van Ruurlo was van de partij en Nico Heijmer, de politieagent die bij Twenthe Goor voetbalde.
Heel Deepn was uitgelopen, er was een toespraak, er werd een lint doorgeknipt en de wedstrijd begon onder leiding van de plaatselijke profscheidsrechter Jan Manuel . Als snel kwamen we op 1-0. Vijf minuten later kregen we zelfs een penalty van Jan. Ik riep onze doelman Henri naar voren. Als keeper was hij tamelijk wisselvallig, maar een strafschop nemen kon hij uit de kunst. Bekkedam nam een korte aanloop en scoorde 2-0. Vervolgens ging hij echter vreselijk in de fout. Hij besloot namelijk om zowat iedere toeschouwer een hand te geven, zwaaide naar familie, vrienden, kennissen en collega’s en arriveerde een minuut later eindelijk in de buurt van de middenlijn. De 21 overige spelers stonden intussen al een tijdje keurig opgesteld om de wedstrijd te vervolgen. “Schiet toch op Bekkedam”, riepen we tegen de pronkende keeper, scheidsrechter Manuel maande hem nog een paar keer en toen de grote Markveldse ster dan eindelijk op de middenlijn was gearriveerd, floot hij meteen voor het vervolg van de wedstrijd. In ons doel stond dus nog geen keeper, die liep een meter over de middenlijn nog kushandjes te strooien naar zijn buurvrouwen.
De midvoor van Diepenheim tikte de bal naar linksbuiten Albert de Graaf, destijds de beste speler van de blauwhemden. De Graaf bedacht zich geen moment en schoot de bal vanuit de middencirkel met een grote boog in het lege doel. 1-2. Bekkedam liep op dat moment al zwaaiend naar zijn familie de middencirkel uit.
Het werd uiteindelijk een 5-2 nederlaag. Onze doelman was finaal de weg kwijt. U begrijpt dat we hem meteen na afloop naar huis hebben gestuurd. Tot zover dit hilarische verhaal.
Zondag dus de derby WVV-Diepenheim. Ik kan het nog haast niet geloven.
Toevallig zag ik de bezoekers in de voorbereiding een oefenwedstrijd spelen. Let op groengelen. Er zitten een paar kopsterke jongens bij. Vorig seizoen hebben ze 55 keer gescoord, waarvan om en nabij de helft met de kop. Wees gewaarschuwd. Want al draag ik de blauwwittn oet Deepn zeker een warm hart toe en kom ik de laatste jaren best vaak in het Stedeke, WVV moet winnen. Prognose: 3-1.
