50 jaar Hengeveldse Revue met Dinie Platenkamp-Bauhuis (82): “Als je gezond bent, dan ben je miljonair!”

De Hengeveldse Revue bestaat 50 jaar; een iconisch moment om bij stil te staan. In samenwerking met het bestuur van Carnavalsvereniging De Höftemennekes brengt WegdamNieuws een serie verhalen en herinneringen van oudgedienden uit alle geledingen. Vandaag is het de beurt aan Dinie Platenkamp-Bauhuis!

Feestavond
PS: Op 15 november 2025 vindt de grote feestavond Revue plaats. Vanaf 22.30 uur is iedereen van harte welkom om samen te proosten op 50 jaar Hengeveldse Revue!

Dinie Platenkamp, zij was de allereerste werkneemster van Marinus Kuipers samen met Annie en Dinie ten Buuren, begonnen in de garage bij de toenmalige zakenpartner Bernard Keizer in Haaksbergen. Het eerste adres van Très Chic dus.
Daarna ging de bruidsjaponnen fabrikant verder zonder Keizer naar de eierloods aan de Bentelosestraat, naast schilder Lentelink. Vervolgens verhuisde naar een pand het tegenover Assink en vandaar naar het huidige adres, inmiddels 53 jaar geleden.

Op de vraag of ze nog oude foto’s van de revue had, kwam het antwoord: “Dan moet je naar Goor, naar de stort!”
Met de verhuizing naar Borne is het allemaal per ongeluk de verkeerde kant op gegaan in 2020.

Hoe kijk je erop terug, die jaren dat je meedeed met de Hengeveldse Revue Deur Mekaar en Veur Mekaar?
“Daar kijk ik schitterend op terug, heel veel gelachen! Met elkaar, de fouten die gemaakt werden. We hadden het altijd heel gezellig. Als die mannen dan met die borsten bezig waren ging het van: ‘Mag ik even voelen?’ Wat ging het er mangs of bie Assink!”

In het artikel van Jan Assink stond Bouhuis in plaats van Bauhuis: “Als Johan dat zene had, dan zolle nog wier oet de kiste kommen,” lachte Dinie.

Hoe kijk je terug op die tijd in je leven, als jonge vrouw in een klein dorp dat samen iets bijzonders maakte?
“Dat was fantastisch, wat Hengevelde toen presteerde met de revue. We hebben echt genoten met al ons geouwehoer onder elkaar, met het aankleden bijvoorbeeld. Als je opkomt en ze beginnen al te lachen, dat is toch fantastisch!”

‘Bun ie noe wier gewoon Dinie?’”

Hoe ben je destijds bij de allereerste Hengeveldse Revue betrokken geraakt?
“Ik denk dat Johan mij gevraagd heeft, die trouwens overal Nico genoemd werd. Waar die bijnaam vandaan kwam, dat weet eigenlijk niemand bij ons. Daar is nogal eens een misverstand over ontstaan; hij stelde zich volgens mij ook voor als Nico!”

Hoe werd de revue in het dorp ontvangen in 1975; was het meteen een succes?
“Voor ons natuurlijk wel, veel enthousiaste reacties. ‘Doar hei um wier,’ hoorde ik dan als ik ergens in Hengevelde verscheen. ‘Bun ie noe wier gewoon Dinie?’”

Wat was jouw rol of optreden tijdens die eerste revue?
“Ik was een simpele boerendochter die niet al te snugger was. Een soort flapuit die de domste dingen zei en geen geheimen kon bewaren. De rol was op mijn lijf geschreven. De teksten waren van Theo Workel en volgens mij heeft mijn broer Johan daar ook wat in gedaan.”

Wat kun je je nog herinneren van de voorbereidingen, de repetities, de sfeer, de kleding?
“Wat mij als eerste te binnenschoot: Gerrit Nibbelink was altijd achter de coulissen. Volgens mij timmerde hij ook aan de decors. Ik wist toen niet wat hij daar deed, dus vroeg ik hem: ‘Ie bunt hier altied, moar welke rol heb ie eigenlijk?’ Daarna viel het kwartje wel. De sfeer was altijd heel leuk, ik heb nooit geëmmer gehoord of zo.”

‘Als men klapte en lachte;  daar deed je het voor’

Hoe reageerde het publiek op jullie voorstelling?
“Dat heb ik altijd als heel leuk ervaren. Als men klapte en lachte;  daar deed je het voor. Het was helemaal nieuw in Hengevelde, bij Assink in de grote zaal. Ik heb dat als een hele eer ervaren!”

Annie van café De Witte zei destijds tegen mij: “Weet je wat ik het meest respekt voor heb? Dat klene kealke, dat hij altied zo op mos let’n, datte zo möt loop’n! Hij vergist zich nooit.”
(Dat ging over Theo Workel, hij kon niet anders red.)

Hoe voelde het om op dat podium te staan, voor zoveel bekenden uit het dorp?
“Dat voelde wel goed. Ik vond het geweldig dat men zo om ons kon lachen. De eerste revue was een kippenvelmoment in het kwadraat. Ik zie die vrouw van Ter Avest nog zo vooraan zitten, en wij wisten van de situatie. De volgende dag was ze overleden, maar dit wilde ze nog zo graag zien. Hoe Gerrit met tien kinderen achterbleef en hoe die het allemaal doen nu: Respect hoor!”

‘Ik vond het geweldig dat men zo om ons kon lachen’

Je woont nu in Borne; mis je Hengevelde nog wel eens?
“Ik praatte in Hengevelde met Jan en alleman, dat doe ik hier ook. Iedereen kent mij hier in deze buurt. Ik sta ook niet van verre te kijken als er iemand ziek is,  zo zie ik Rikie Mensink nog iedere week. Overal bakken ze brood; toen bakker Nollen hoorde dat ik naar Borne ging wonen, zijn ze daar een winkel begonnen, haha!”

Als je nu terugdenkt aan die tijd, welk beeld of moment komt dan als eerste in je op?
“Namen!
Miny Pelle-Klaver, dat vond ik echt een fijn mens die niet kletste over iedereen. Ik denk dat iedereen dat wel zegt. Ik heb haar echt leren kennen bij café De Witte, waar we samen hebben gewerkt. Zij liet iedereen in zijn waarde, fijn om mee te spelen.
Mia Derkink, ook wel van Houw Jan genoemd, ze was er serieus mee bezig en kende haar rol goed.
Met Theo Workel spelen, dat was fantastisch. Hij was steengoed en had veel ervaring. Dan had je de zaal al mee als hij opkwam. Hij was heel gevat en probeerde je stiekem uit je rol te krijgen, zo ondeugend was hij wel.
Macky Wegdam en Jan Assink, geweldig! Het leukste was met aankleden, dat er van alles achter de BH gestopt werd. Hoe zij daar met die verkleedpartij omgingen, hilarisch! In Kerspel Goor heb ik ook veel met Macky gespeeld, dat was een improvisatiefeest. Ik vond zijn karakter heel fijn.”

Wat vind je ervan dat de revue dit jaar haar 50-jarig jubileum viert?
“Fantastisch toch! En dat ik er nog heen kan op 14 november: Als je gezond bent, dan ben je miljonair toch! . Er zijn er verscheidene die eraan meegedaan hebben en er niet meer zijn.”

Je bent van plan om op 14 november weer te komen kijken; waar kijk je het meest naar uit?
“Om oude spelers weer terug te zien! En natuurlijk: mooi om samen de vergelijking maken tussen toen en nu. Ik heb er echt wel zin in hoor!”

Wat zou je de huidige generatie revuers willen meegeven die dit jubileumjaar op het podium staan?
“Schroom je niet, ga lekker uit je dak daar op de planken. En geniet van de complimenten die naderhand tot je komen!”

KLIK HIER voor meer foto’s van 50 jaar Hengeveldse Revue