Petrusschool juicht voor Stichting4Jason: Donatie van € 2750,-!

Het was vanochtend een bijzonder samenzijn voor de Hengeveldse basisschoolkinderen. In de grote zaal waren ze allemaal samen gekomen om een cheque van maar liefst 2750 euro te overhandigen aan Stichting4Jason. Namens de stichting waren Randal Heinneman en Mirjam Arends naar Hengevelde gekomen om de cheque te ontvangen en vragen van kinderen te beantwoorden. Voor de Kerst hebben alle kinderen geknutseld om leuke werkjes te maken die werden verkocht op de Kerstmarkt. Ook werden er door kinderen acties op touw gezet, zoals door groep 8 die foto's gingen maken, anderen maakten weer lekkernijen die ze vervolgens verkochten. Randal vertelde namens de Stichting4Jason nogmaals waarvoor de kinderen dit ook alweer allemaal hebben gedaan: “Afgelopen zomer is er een trekker op Jason gevallen, waardoor de 9-jarige jongen vanaf zijn nek verlamd is. Hij ligt al vanaf oktober in Het Roessingh en in de weekenden mag hij naar huis. Om zijn revalidatie mogelijk te maken is er veel geld nodig, waar jullie heel goed bij hebben geholpen!”

Na de zeer duidelijke uitleg mochten de kids vragen stellen over onder meer wie Jason is, wat er precies gebeurd is. Dit deden ze dan ook zeer uitgebreid. Eén van de vragen was: Mist Jason zijn ouders niet? Nee, want elke nacht slaapt één van zijn ouders bij hem en in het weekend is Jason thuis. Zo waren er nog heel veel vragen meer, waardoor de kinderen een goed beeld kregen van de stichting en hun doel. (Hieronder meer over de stichting)

Directeur van de Hengeveldse basisschool Dineke Hek vertelt: “De leerlingen van de Petrusschool hebben zich zeer gedreven ingezet voor de Stichting4Jason. Het verhaal van Jason is voor hen heel herkenbaar. Veel kinderen zitten graag op een trekker, fietsen in het buitengebied. Dat een heftig ongeluk, zoals Jason gehad heeft, kan gebeuren, realiseren de kinderen zich gelukkig niet dagelijks. Maar de bewustwording is er wel. Dankzij deze actie weten de kinderen weer, dat gezondheid niet altijd vanzelfsprekend is. Kunnen lopen, fietsen, voetballen…voor iedereen gelukkig de gewoonste zaak van de wereld. Maar, door één moment van pech, kan het zo voorbij zijn. Als school zijn we blij, dat we een bijdrage hebben kunnen leveren!”

Het verhaal Jason
Op 10 juni 2016 kwam even na enen ‘s middags het verschrikkelijke telefoontje dat Jason samen met Mathijs betrokken waren bij een ongeluk. Het enige wat we te horen kregen, was dat een auto hen had geraakt en het er niet goed uit zag voor Jason, maar dat Mathijs op het eerste oog ongedeerd leek, verder bleven we in het ongewisse. Hét telefoontje dat je nooit wil krijgen als ouder zijnde. Jason was met zijn grote vriend Mathijs met de trekker wezen kijken bij het inkuilen, hoe gaaf is dat?! Op een kruising hadden ze geen voorrang gekregen van een auto, waardoor de auto de trekker raakte op de voorlader en de trekker is beginnen te kantelen. Jason heeft de auto niet aan zien komen en was bij de eerste botsing al door de ruiten heen geslingerd en lag bewusteloos op de grond. De trekker kantelde in de richting van Jason en toen was er een seconde stilte... Veel tijd om na te denken was er niet. Mathijs heeft 112 gebeld en toen met hulp van een boer uit de omgeving, met een heftruck de trekker weten op te tillen en Jason er onderuit weten te trekken. Wat een impact moet dit zijn geweest. Jason zat onder het bloed en verwondingen. Hadden zij dit niet gedaan, dan was Jason ter plekke overleden. Wij zijn hen dankbaar voor wat zij hebben durven doen. Door het snelle handelen van deze mensen en een aantal anderen die zich bekommerde om de automobilisten en zorgde dat 112 goed werd geïnformeerd, kreeg Jason de kans om het te overleven. De hulpdiensten zijn toen in snel tempo opgeschaald, waardoor er binnen korte tijd alle disciplines aanwezig waren. Ook de traumahelikopter uit Nijmegen is ingevlogen, deze was ten tijde van het ongeval reeds in Enschede, dus snel ter plekke. Op het moment dat moeder ter plaatse was, lag Jason ingepakt, geïntubeerd en gestabiliseerd op de brancard en ging richting heli. Doordat de toestand van Jason zo kritiek en instabiel leek, mocht moeder mee met Jason, iedereen verder alleen achterlatend met de angst dat hij het niet zou overleven. Op dat moment wisten papa en de beide zussen niet wat er gebeurde, waar we heen gingen, hoe het zou aflopen en konden ook zij alleen maar wachten……… De heli bracht Jason naar het Radboud in Nijmegen. Daar werd hij op de SEH grondig onderzocht. Daar zag moeder voor het eerst de ernst van de verwondingen, hoe hij eraan toe was aan de buitenkant. Daar lag een lichaampje van ons manneke van 8 jaar oud, die we ’s morgens zo lekker hadden geknuffeld, mee gerend, gedonderd, gekieteld; nu helemaal onder het bloed, grauw, vol verwondingen en totaal geen teken van leven gevend………wat een intens emotioneel leeg gevoel vol angst en onzekerheid. Er werd een CT-scan gemaakt en daar was duidelijk te zien hoeveel schade Jason had. Er waren veel botbreuken in zijn nek, rug en ribben en grote diepe verwondingen aan zijn gelaat, hals en armen. Daarnaast had hij (té) veel bloed verloren en had hij een klaplong. Hij reageerde nergens op en was afhankelijk van de beademing. Van al het letsel dat hij had, bleek één belangrijk orgaan vrij van letsel en dat was zijn hoofd en bij die ontdekking kwamen de eerste tranen van ontlading bij moeder. Jason werd na de OK gebracht, waar veel glas uit zijn lijfje is verwijderd en alle kapotte weefsels door de plastische chirurgie weer zijn gehecht. En wat een prachtwerk hebben zij hiervan gemaakt. Zijn linkeroor zat nog maar een klein stukje vast en nu zie je een paar littekens, maar verder ziet het er erg mooi uit. Tijdens deze periode van wachten, is moeder op de KinderIC op Jason zijn kamer even gaan liggen en kon moeder de familie, vrienden en kennissen gaan verwittigen van de verblijfplaats en de situatie op dat moment op vrijdag 10 juni 2016. Een dag die in ieders geheugen staat gegrift. Wij konden alleen maar bidden en hopen op een wonder. En dat wonder kwam: hij had het tot dusver overleefd.

Jason
Jason is een 8-jarige jongen die op de Kisveldschool in Neede zit. Hij zit in groep 5. Jason is alle dagen heel druk. Hij heeft een tomeloze energie. Als je hem zoekt… dan is hij buiten. Daarom is de scouting zijn lust en zijn leven en zit hij ook op judo in Neede. Hij speelt Minecraft om tot rust te komen. Zijn humor is dezelfde als van vlogger Enzo Knol. Dagelijks bekijkt hij de vlogs van hem. Het draakje Tandloos van de film ‘Hoe tem je een draak’ is zijn grote held. Jason heeft vader Skrollan en moeder Wendy en 2 zussen, Rachel en Naomi. Tevens zijn er 3 katten en een hond thuis.

Wil je meer weten over de Stichting4Jason? Dat kan door te kijken op www.stichting4jason.nl.