Pieter Column met A kind of Magic: “Muziek uit een automatiek” (17)
Een paar weken geleden was het dan eindelijk zo ver. De met veel tam tam aangekondigde muzikale magic, zag het levenslicht in Hengevelde. Het was een bijzondere avond vol verrassingen en verwondering. Ongeveer midden in de zaal had ik prima zicht op alles wat er ging gebeuren. En het werd een avond die je meegemaakt moet hebben. Freddy op zo’n groot doek in dit theater bewonderen, is opeens binnen oogbereik. Een dirigent begint te zwaaien naar een wand. Dan zie je opeens Amuzant verschijnen in de automatiek. Een zwaai van de dirigent, een druk op de knop en Amuzant laat zich zien en horen. Je kunt ze bijna pakken. In ieder geval pakt ons de muziek! Dan verovert de Bohemian Rhapsody de zaal. De band, Mixx en Amuzant geven een prachtige, pakkende uitvoering van dit wereldnummer. Freddy kijkt steeds ondeugend de zaal in en knipoogt uitdagend.
We belanden op een piratenschip van de Carribean. Pakkende beelden ondersteund door spannende muziek. Kijkend naar de deiningen van het schip, word ik overvallen door een lichte vorm van zeeziek zijn. Jonge slagwerkers van Amuzant slaan de aandacht. Zeer ritmisch en geconcentreerd, laten ze een geweldige uitvoering horen. Vooral de “tonnendans” was grappig, maar vooral goed uitgevoerd.
Naast de slagwerk leraar kende ik alleen Sven en Luuk. Er was van zenuwen niets te merken, hoewel ze wel een optreden verzorgden voor 800 aandachtige toeschouwers. De muziek van SjostaKowitsj zorgde voor prachtige danspasjes. Stijlvol uitgedoste dansparen, dansten op de opzwepende muziek van deze Russische componist. Het leek wel het Vrijthof in het klein. Mensen in de zaal vertoonden ook dansneigingen. Sommigen wilden spontaan mee dansen. Harrie Scholten, een aantal stoelen voor me, zat zeker niet stil! Annet Wolterink wilde wel maar er waren een paar stokjes voor gestoken. Farao Nico Bebseler zette overtuigend een elegante dans in. Maar kreeg niet veel volgers. Jammer. Aan de buitenkant van de zaal was veel ruimte om te dansen.
Gelijk het Vrijthof in Maastricht. Ik wilde wel maar ik had jammer genoeg mijn dansschoenen vergeten.
Solisten waren opeens boven in de automatiek te bewonderen en horen. Zij zongen letterlijk en figuurlijk op hoog niveau. Eigenlijk onaantastbaar hoog aan het firmament. Wat een talent. Ook een jonge popgroep uit Hengevelde liet zich horen. Enthousiast en
energiek. Soms ontsnapten muzikanten van Amuzant uit hun speelruimte en traden op het voorpodium. Zij wilden nog dichter bij het publiek optreden.
Een jongen van Hofmeijer speelde een prachtig stuk. Ik dacht een trompet. Maar de echte kenner vertelde mij dat het een bügel was. Wel een zachte en warmere klank dan de trompet.
Het slotstuk was “Music” van Joh Miles. Prima uitgevoerd, waarbij de band, Amuzant, Mixx en alle solisten uitvoering gaven aan het zinnetje dat alles samenvat: “Music was my first love, it will be my last”.
Op het eind kon iedereen terugkijken op een geslaagd muziekspektakel!
Wel had ik graag alle groepen en solisten even in spotlight gezien op het voorpodium. Op die manier zou iedereen nog meer in het zonnetje gezet worden. En omdat ik natuurlijk niet iedereen ken, was misschien een programmaboekje met gespeelde nummers en uitvoerenden ook wel handig. Maar misschien was dat er ook wel en heb ik het gewoon gemist.
Een bijzondere avond! Een traditie is geboren in het Talent Theater!
Welkom in Hengevelde!
Ik vlieg weg.................
Pieter Column
