Koning Nana Oyemarlibue Kweku Brian: Landelijk nieuws
Hij haalde levensgroot de landelijke krant de Telegraaf (Zie DIT FILMPJE) en de Twentsche Courant Tubantia. Het was live op televisie in Ghana en natuurlijk onze RTV Oost: De kroning van Koning Nana Oyemarlibue Kweku Brian, een hele mond vol.(KLIK HIER voor een fotoalbum van Moniek Wegdam) “Ik heb mijn hele familie in Ghana het bericht gestuurd dat ik vandaag mag werken voor Brian! Zo bijzonder, hij is echt heel bekend in Ghana!” aldus een werkneemster van het cateringbedrijf tijdens de ceremonie.
Zo’n tachtig Ghanezen kwamen naar Haaksbergen om de Brian Wegdam in het koningschap te verheffen. Wegdam doet veel zaken in Afrika en richtte een liefdadigheidsinstelling op. Nu is hij een chief, een ‘kleine koning’ met vooral ceremoniële macht. Brian, hoe kijk je erop terug?
Het was een intensief weekje, dan is 80 toch wel veel en het gaat nooit zoals je denkt dat het gaat. Maar als je zo denkt toch ook weer wel haha! Als je ergens naar toe wil en denkt dat je iedereen binnen boord hebt; o nee toch niet!
Ik had Bas Kuipers gevraagd om een handzaam filmpje te maken van zo’n drie minuten, ik zag hem vertwijfeld huiswaarts gaan met de opmerking: ”Ik weet niet hoe ik dit allemaal in drie minuten weg moet zetten!” Mooi toch?”
Het was voor velen een dag om nooit te vergeten.
Tien jaar geleden begon Brian Wegdam uit Haaksbergen een zaak in Ghana. Met succes. Zijn ‘frozen food-handel’ hielp honderden mensen in dat land aan een baan. De dankbaarheid van Ghanezen kent letterlijk geen grenzen. Een grote delegatie uit het Afrikaanse land toog helemaal naar Haaksbergen om Wegdam tot koning te kronen. „Een enorme eer”, zegt Nana Oyemarlibue Kweku Brian.
Zijn jasje moet uit, zijn blouse ook. Voor Brian Wegdam (45) het weet staat hij met ontbloot bovenlijf in het kantoor van zijn nieuwe bedrijfspand, dat hij zojuist feestelijk heeft geopend. Normaal is hij de baas, maar nu even niet. De ondernemer heeft de instructies van een handvol Ghanese mannen te volgen. Wegdam krijgt een kleurrijk gewaad aan en gouden kettingen, armbanden en ringen omgehangen. Hij ondergaat het met lichte verbazing, maar zonder tegenstribbelen.
Chief
Deze vrijdag wordt hij namelijk gekroond tot ‘chief’. Dat is in Ghana een soort burgemeester van een regio, die ook recht spreekt, zo heeft Wegdam eerder uitgelegd. „Zo’n functie kennen we in Nederland niet. Het is echt een eer.” En dat het kroningsritueel niet in Afrika, maar in Nederland plaatsheeft, is uitzonderlijk.
Hengevelde
Wegdam heeft alle eerbetoon te danken aan zijn werk in het Afrikaanse land. Wegdam, geboren en getogen in Hengevelde en met zijn vrouw en twee kinderen woonachtig in Haaksbergen, zit al twintig jaar in de handel. Eerst voor verschillende bedrijven, sinds 2009 voor zichzelf, onder de naam Wegdam Food Link. „Ik wilde werk waarin ik iets van de wereld zou zien”, zegt hij. „Dat is wel gelukt.”
Inmiddels is Wegdam Food Link - gespecialiseerd in bevroren vis en vlees - vertegenwoordigd in veertig landen, waarvan dertig Afrikaanse, en werken er twintig mensen. Overal brengt hij nu bevroren voedsel naartoe, maar dat was hem nooit gelukt als hij Eunice Buah niet had ontmoet, de Ghanese topvrouw van LaBianca. Op een beurs kwamen ze met elkaar in contact. „Ik had vertrouwen in haar, zij in mij. We hebben elkaar groot gemaakt”, zegt Wegdam. „Zij is nu de grootste importeur van ‘frozen food’ in Ghana.”
Ambitieus
Wegdam hielp haar met het bouwen van vijf vrieshuizen, bracht er dikke jassen, handschoenen en andere kleding heen, zorgde voor elektrische heftrucks. Toen LaBianca zo groot werd dat geen Ghanees transportbedrijf het volume nog aankon, kocht Wegdam in Nederland meer dan veertig tweedehandsvrachtwagens op en begon hij er zijn eigen transportbedrijf. Honderden mensen hebben er werk, mede dankzij hem. „Het was nooit de bedoeling dat het zo groot zou worden. Ik ben wel ambitieus, maar dit… Dat komt door de klik die je met iemand hebt.”
Geven en nemen
Zijn bedrijf investeert écht in Afrika, zegt hij. Gaat hier leningen aan, zet daar wat op. „Anders dan anderen. Dat is onze kracht. We hebben best veel concurrenten, maar zij doen dat niet.” Wegdam zoekt lokale ondernemers, om ze te steunen en zo samen te groeien. Het is alleen de kunst de goede mensen te vinden, zo blijkt. „Het is geven en nemen. Als iemand alleen maar neemt, kun je beter niet meer geven.” Dat is wel eens misgegaan, maar niet vaak. „Voor we investeren, heeft iemand zich wel bewezen.”
Of zakendoen in Afrika anders is dan in Nederland? Wegdam lacht even. Want ja, dat ís anders. „Mensen staan dichter bij zichzelf. Wij zijn bang wat een ander van ons denkt. Dat hebben zij niet. Ze zijn niet zo moeilijk daar. Van te laat komen maakt niemand een probleem. Dat is soms irritant, maar als je erin meegaat, is het makkelijk.”
Dans
Meegaan, dat moet nu ook. En dat doet Wegdam dan ook maar. Hij ondergaat het vermakelijke schouwspel van de kroning gelaten. Terwijl de Nederlandse bezoekers het tafereel vol verbazing gadeslaan (en filmen), bewijzen de Ghanezen - die hier met tachtig mensen zijn - hem hun eer. Niet helemaal op hun wijze; in eigen land duurt de ceremonie zo’n acht uur, maar dat vond Wegdam wat te veel van het goede. Na een goed half uur vol dans en lovende woorden is hij officieel Nana Oyemarlibue Kweku Brian van de regio Nzema. Zijn naam betekent zoveel als ‘hij die het land redt’.
Wegdam is bescheiden. Houdt het erop dat hij wel ‘aardig zijn nek heeft uitgestoken daar’. De ondernemer is zuinig met complimenten over zichzelf, maar zijn gasten zijn dat niet. Ze roemen zijn transparante werkwijze, het vertrouwen dat hij geeft, maar vooral ook de liefde waarmee hij dat doet.
In zijn dagelijks leven zal er overigens weinig veranderen. Nana Oyemarlibue Kweku Brian blijft gewoon Brian Wegdam, een handelaar uit Twente. Zonder koninklijk paleis, kroon of mantel. Maar met heel veel eer van zijn werk.
