Pieter Column: Ontsnapte beer uit Artis in Hengevelde gevangen (30)
Eindelijk zag ik weer wat mensen. Ongewone bedrijvigheid in een troosteloze stille week. Lachende kinderen speurend in de rondte. Hard geschreeuw, hier is er weer een! Gô wat mooi. Ik naar buiten. Er was een heuse berenjacht gaande in Hengevelde. Kinderen die voor het eerst in de lente naar buiten mogen vol van enthousiasme en energie. Uit Artis was een beer ontsnapt! Zoek, zoek, zoek. Op verschillende vensterbanken keken diverse beren turend naar nieuwsgierig zoekende kinderen. Op zolder vond ik nog een knuffelbeer van mijn zoon. Gelijk bleef een gezinnetje staan. Mijn beer had contact. Ze zwaaiden naar mij! De lachend enthousiaste kinderen maakten mij erg vrolijk. Dat liep zo de hele middag. De dag kon niet meer stuk.
“De glimlach van een kind doet je beseffen dat je leeft. Het leven is de moeite waard. Met soms wel wat verdriet, maar met liefde, geluk en plezier in’t verschiet”. Ik moest even denken aan dit liedje van Willeke Alberti. Zo treffend en zo echt.
Wat zijn het stille weken. Geen gejuich op de sportvelden. Geen schijnwerpers die sportievelingen uit Hengevelde graag in het zonnetje willen zetten. Geen wedstrijden waar ik in het weekend altijd van geniet. Bijeenkomsten en repetities vervallen. Tennis, biljarten, muziekcafé; alles gaat niet door. Twijfels over de Zomerfeesten. Mijn kleinkinderen mogen niet naar de Petrusschool. Aan de telefoon vertellen ze mij dat ze het heel erg vinden. Ze missen hun vriendjes en vriendinnetjes. Maar ook de juffen. Maar bij mij mogen ze ook niet komen omdat ik tot de risicogroep behoor. Heel jammer. Op de iPad zie ik gelukkig hun gezichten nog vaak voorbijkomen. Af en toe vertellen we elkaar een goede mop. Wat fleurt een mens daarvan op!
Buiten mag het dan stil zijn. Maar via Wegdam Nieuws lees ik een ongekende bedrijvigheid. Très Chique maakt mondkapjes. 250 naaimachines en 350 trouwjurken belanden via “Wedam Foundation” in Sierra Leone. Pakketten van de stichting “Doors Wide Open” en de COOP vinden hun weg naar mensen in de buurt die het erg nodig hebben. Nollen steunt het goede werk van de verpleging van het ZGT met 1000 taartjes! En zo zijn er in Hengevelde nog veel meer niet genoemde goede daden. Boodschappen halen voor opa’s, oma’s en buren. Er wordt voor elkaar gezorgd! In Hengevelde kan veel. Er wordt altijd veel en groots georganiseerd. Het kan allemaal.
Maar ook in deze bijzondere tijd worden de handen in elkaar geslagen. In een Nieuwsbrief van de Petrusschool wordt er inspirerend ingegaan op de ontstane periode. De titel van die nieuwsbrief was zeer overtuigend: ”Samen kunnen we heel veel”. Directeur Dineke Hek neemt de lezers eerst mee naar de geslaagde Kerstmarkt van vorig jaar. Heel veel acties zijn geslaagd. Zo ontving de stichting “Gijsje Eigenwijs ”€ 2500,- voor kinderen die heel erg ziek zijn. Het wonder van de wensboom werd vervuld. Thijs zocht een grote snor en floep daar was ie. De Eikenborg kon met nieuw bestek nog meer genieten van de lekkere maaltijden. Het eten smaakt nu nog lekkerder. Door Anne Schonenborg mocht papa Rob-Jan nog een keer meetrainen met het eerste elftal van W.V.V. ‘34. Hij waant zich weer even een sterspeler. Een serenade voor mevrouw Velthuis, verrassing voor oma Agnes. Een weekendje weg met zwembad voor Wapke en haar gezin.
Dineke Hek eindigt de Nieuwsbrief met een paar kernachtige zinnen waar iedereen zich in kan vinden. Zij schrijft: ”Laten we diezelfde krachten ook bundelen om deze tijd door te komen. Iedereen in zijn/haar huis. Maar ook samen door aan elkaar te denken, een tekening of kaartje in de brievenbus. Of gewoon te bellen”. Krachten bundelen kunnen we in Hengevelde. Intussen gaat de berenjacht in Hengevelde nog steeds door. Gevangen in de ogen van kinderen en hun harten, gniffelen de beren naar hun “Vrolijke Vangers”. Soms knipogen ze zelfs tegen elkaar!
Ik vlieg weg............... Pieter Column
