Jubileum Très Chic groots gevierd
Dat je bedrijf 50 jaar bestaat, dat kunnen er maar weinig zeggen. Très Chic uit Hengevelde, in handen van Brian Kuipers, kan dat wel! Gisteren werd de toch al feestelijke week (bruidsshow en reünie) afgesloten met een groot feest. Vele genodigden, waaronder burgemeester Nauta (foto), genoten van de geweldige sfeer in de luxe feesttent. De muzikale omlijsting werd verzorgd door de Dutch-Diva's (met Marga Bult). Grote hits van weleer klonken uit de speakers van So Nice, het bedrijf dat ook jubileert (10-jarig bestaan). Ook de oprichters van het bedrijf, Marinus en Jo Kuipers waren aanwezig en hielden het nog lang vol in het feestgedruis. Ze genoten zichtbaar en wat opviel was de waardering voor hen die door de gasten werd uitgesproken. Tevens was de avond de afsluiter voor de Open Bedrijvendag, waar de familie Kuipers ook deze editie een groot aandeel in had.
Geschiedenis Très Chic
Aan het begin van de jaren zestig werkte Marinus Kuipers bij een textielfabrikant uit Haaksbergen, die een dependance had in Bentelo. Hier werkte hij als bedrijfsleider. Toen de textielmarkt inzakte vond hij dat het tijd werd om zelf zijn vleugels uit te slaan. Samen met een zakelijke kennis, die kleermaker was, werd Très Chic opgestart, een bedrijfje dat handgemaakte trouwjurken vervaardigde. Marinus vertelt: “Dat was iets unieks in die tijd. We begonnen heel klein in Haaksbergen, maar al gauw verhuisden we naar een eierloods van de OPC (Oostelijke Pluimvee Coöperatie). De verhuizing naar Hengevelde had twee redenen. Ten eerste was het atelier in Haaksbergen te klein geworden. De tweede reden was dat de dames die we toen in dienst hadden bijna allemaal uit Hengevelde kwamen. Op deze manier hoefden zij niet meer helemaal naar Haaksbergen te komen.”
De beginjaren verliepen moeizaam. Marinus en zijn partner hadden een duidelijke taakverdeling, maar toen deze partner het te druk kreeg met zijn eigen kledingzaak, zette Marinus het bruidsmodebedrijf alleen voort. Twee dagen per week werkte Marinus op het bedrijf, de rest van de week was hij als verkoper onderweg. Het was hard werken, maar hij deed het met veel plezier. “In de zaak stond ik veel aan de ontwerp- en snijtafel. De kneepjes van dit vak heb ik geleerd van mijn toenmalige partner en door de ervaring die ik samen met de dames opdeed.”
“Het verkopen door het hele land vond ik ook prachtig. Met een auto vol japonnen bezocht ik bruidsmodezaken, soms samen met een werkneemster om eventueel de japonnen te kunnen showen. De eerste jurken verkocht ik in ’s Hertogenbosch, dat weet ik nog heel goed. De winkeleigenaresse woonde boven de zaak en lag ziek in bed. Aan haar bed heb ik haar acht japonnen verkocht. De unieke, handgemaakte modellen die we lieten zien vielen goed in de smaak. Je moet dan ook eigen ontwerpen hebben, dat heb ik altijd vast gehouden”, kijkt Kuipers terug.
Ook de Franse naam ‘Très Chic’ viel in de smaak. “Zelfs de labels die we in alle jurken naaiden waren volledig in het Frans, en dat werkte goed. Een goede afnemer uit Amsterdam vertelde me eens dat ze klanten die slecht een keuze konden maken meenam naar haar kelder. Daar hingen de japonnen van het merk Très Chic. ‘Net nieuw binnen uit Parijs’, zei ze dan. Dan was de keuze ineens snel gemaakt”, lacht Marinus.
(Bron: 'Geschiedenis bedrijf': http://www.treschic-bruidsmode.nl)
