Brief Romaike Wolbers aan ex-dorpsgenoten

Romaike Wolbers is weer thuis in Almelo. Na een buitengewoon intensieve behandeling in een ziekenhuis in Moskou is de geboren Hengeveldse vorige week woensdag na vijf weken teruggekeerd naar huis. Ze hoopt dat de progressieve ms, waaraan ze lijdt, de kop ingedrukt is door de speciale stamceltherapie die de Russische dokters bij haar hebben uitgevoerd. De behandeling kostte € 75000 en is door allerhande acties en giften bij elkaar gebracht, waaraan ook haar geboorteplaats Hengevelde van harte heeft meegewerkt. We vroegen haar om zelf via Wegdam Nieuws te vertellen hoe ze zich momenteel voelt.

Lieve Hengeveldenaren,

Wegdam Nieuws heeft me gevraagd om te vertellen hoe het nu met me gaat en wat er allemaal gebeurd is. Ik kan met recht zeggen dat de behandeling in Moskou het meest zware is wat ik ooit ondergaan heb, maar ook het meest mooie, het meest emotionele, het meest humorvolle, het meest pijnlijke en het beste wat ik ooit heb kunnen doen. Zwaar in de zin van het oogsten van de stamcellen, de chemokuur en het terugplaatsen van de stamcellen.

Maar ik heb er ook erg om moeten lachen hoe raar je lijf kan gaan doen. Ik heb constant mijn doel voor ogen gehouden en dat maakte dat het echt goed te doen was. Ik noem het ook het meest mooie en emotionele wat ik ooit heb meegemaakt, omdat ik dit met heel dierbare vriendinnen heb mogen beleven en omdat ik nieuwe mensen ontmoet heb die samen met mij dit ondergaan hebben. Ik heb weer veel meer zelfvertrouwen gekregen en ben trots op mezelf geworden.

Ik heb het lichamelijk alleen moeten doen in Moskou, maar de achterban thuis.... ik kan het niet eens in woorden uitdrukken. Kaarten, appjes, reacties via FB, telefoontjes... dat heeft mij er doorheen gesleept! Enorm dankbaar dat er zoveel lieve mensen in mijn leven zijn op welke manier dan ook!

Het meest humorvolle was dit ook, omdat ik nog nooit zo vaak de slappe lach heb gehad in vijf weken door de rare dingen die je meemaakt... buikpijn van het lachen, tranen van het lachen, het bijna letterlijk in je broek doen van het lachen...

Er waren ook best dingen soms echt pijnlijk... Bot-, zenuw- en spierpijn zijn niet zo fijn... Mijn dochtertje Charlotte zei dat ik nu eindelijk begreep wat zij voelde als ze groeipijn heeft haha.
Natuurlijk was dit het beste wat ik ooit heb kunnen doen, omdat ik me echt fantastisch voel. Ondanks dat ik erg verzwakt ben qua spieren, voel ik zoveel meer energie!
Elke dag thuis is een feestje. Elke dag voel ik mij sterker. Drie maanden moet ik me koest houden en aansterken, maar daarna ga ik knallen met een goede personal trainer om er alles uit te halen wat er in zit. Ik geloof er namelijk in dat ik weer normaal zal kunnen lopen en daar ga ik zo hard voor vechten!

Lieve mensen uit Hengevelde, dankjewel voor alle steun!
En ik hoop snel weer een keer naar papa en mama te kunnen rijden.

Lieve groetjes Romaike

Romaike, namens de redactie van Wegdamnieuws: Wat goed om dit te lezen, heel veel sterkte en steun gewenst!