Vlak achter mij een professioneel mengpaneel, grote lampen, een mooie en grote bühne, een prachtig grijs doek, honderden stoelen op een rij, twee tapkasten. De sporthal was in een mum van tijd omgetoverd in theaterzaal. Een geslaagde transformatie. De Revue van Hengevelde is niet zomaar iets, dat wist ik al voor de avond om klokslag 8 uur begon. In het openingswoord van voorzitter Jules Aarnink en in een aantal sketches of in de aankondigingen van de voortreffelijke presentator Bart Eshuis klonken af en toe nog de koude, winderige, tochtige vorige afleveringen door vanuit een tent aan de Goorsestraat. Ik ben daar nooit geweest, maar ik weet wel dat deze kortstondige theaterzaal in de Marke meer dan geslaagd is.

Ga de boer op als tribute-band van Normaal, zou ik willen adviseren aan de gebroeders Kiezenbrink en hun kompanen. De slotnummers van de Revue van Hengevelde bevielen me goed. Ik ben een fan van Normaal en ben vanzelf extra kritisch op imitaties van deze unieke band. Een flesken bier hek links en de sigaar hek rechts, een mooie deern op knee en wieter niks te doon. Ik mag er graag naar luisteren. Hulde voor deze fraaie uitsmijter van de Revue.

De imitatie van het EO-programma Familiediner met een smaakvolle hoofdrol van Kasper Put ging er bij mij ook goed in. Ik had de gemoedstoestand van Thijs tijdens deze buitengewoon komische persiflage graag willen peilen. Maar ja, wie doet dat ook, als zoon van een groengele familie en als kind van het clubcafé overstappen naar het lager spelende Bentelo. Openlijker kun je niet solliciteren naar een prominent onderwerp in de jaarlijkse revue. Ik ben trouwens benieuwd of Thijs intussen spijt heeft van zijn transfer. Hij had natuurlijk veel beter in het tweede van WVV kunnen gaan voetballen dan dit.

Ik voelde me wel een beetje unheimisch.Ik ken veel mensen van mijn eigen generatie, maar van de acteurs en muzikanten op het podium kwamen velen mij onbekend voor. Gelukkig zat ik naast Jan en Thea Assink. Zij kennen iedere dorpsgenoot. Dat is een zoon van die en dat is een dochter van die. Zo zag ik een kalende jongen die ik vermakelijk vond acteren.
‘Wie is die jongeman, Jan?’
‘Dat is Luc, een zoon van Louis Eijsink en Anita.’

Even later vroeg ik hem naar een van de beste zangeressen die ik zag spelen/zingen. Vooral haar act in het fragment uit de musical Annie vond ik een van de hoogtepunten van de avond.
‘Dat is Marieke, een zusje van Luc.’ 
Zo gingen mijn ogen open. Ik ken Louis uiteraard goed. Markveldenaar, ex-buurjongen, achterneef en een man die in het bezit is van een linkervoet waarin vroeger een zuiver vizier zat gemonteerd. Linkspoten zijn vaak inventief. Ex-gitarist Louis en Anita hebben de creativiteit weer doorgegeven aan hun kinderen. Mooi om te zien.

Over Jan en Thea gesproken, de verkoop van hun cafetaria aan Leonie werd heel fraai in beeld gebracht met onder andere een prachtige rol voor het alter-ego van Leonie. Later hoorde ik dat het een van haar beste vriendinnen was die de rol vertolkte, Marieke Ottenschot.  Dat was te zien. Amusante sketch.

Debby als Hans de Wit was geweldig, haar collega (sorry, dat ik haar naam niet weet) die Gerard Spekreijse imiteerde idem. Een jongeman van Blanken: plezante acteur.
Zo schiet me meer te binnen. Iemand sprak over nen mooin, dikn, strakn balg. Fraaie Twentse, ietwat onbenullige taal. Ik mocht woorden alsbalg van mijn moeder nooit zeggen vroeger, maar eigenlijk vind ik het heerlijke woorden. Wat ik ook een vermakelijk detail vond, was het bouwvakkersdecolleté van Geit van de Boonejèrre.

En dat, terwijl Geit een boer is en geen bouwvakker, of heeft dat er niks mee te maken.

Metallica vond ik top, zowel de zang als de begeleiding, maar stond wat verloren geprogrammeerd in de serie acts voor de pauze. Er waren ook stukjes, conferences, acts of onderdelen van acts die van mij niet hadden gehoeven, omdat ze of te plat waren, of niks voorstelden, of omdat ze vanwege andere motieven onvoldoende niveau hadden. Is er een eindredacteur, een centrale regisseur die uiteindelijk beslist wat wel en niet in de Revue past? Ook vond ik de opbouw van de Revue wat vreemd, vooral voor de pauze. Kritische noten. Ik zal ze verder niet beschrijven met naam en toenaam. Is niet nodig, want ik vermaakte me best. Ik vond het al met al cool dat ik in het dorp waar ik ben opgegroeid en zelf jaren actief was in het verenigingsleven, nog altijd zoveel muzikaal en toneeltalent aantrof.

Een van de absolute uitblinkers van de avond was Lennard Kiezenbrink, sologitarist en acteur in een aantal sketchjes. 

Ik had hem al vaker zien optreden als muzikant en het lijkt wel of hij elke keer weer vooruit is gegaan. Van hem hoor je nog meer, let op mijn woorden.

Over acht jaar, zo meende voorzitter Jules, zou de Karke weleens de opvolger kunnen zijn van de Marke. Leuk bedacht Jules. Laat de kerk echter haar eigen sacrale revues opvoeren, voor de creatieve uitspattingen van Lennard, Kasper, Jacco, Debbie, Marieke, Tom, Thijs, Frank en al hun collega-acteurs en muzikanten is de Marke voorlopig de ideale plek.