Geëmigreerde Wegdammers en hun corona ervaringen – deel 9 Paul Leferink

Covid-19 is de naam van het virus dat ons danig in de greep houdt. Maar hoe is het in andere landen? We vlogen de wereld over om van geëmigreerde Wegdammers te vernemen hoe het leven eruit zien voor hen in deze lastige tijd.
Aflevering 9: PAUL LEFERINK (63) vanuit Fällanden, Zwitserland.
(Meer info over Paul vindt u onder dit verhaal)
foto Paul Leferink in 2015 bij de Greifen See nabij Zürich

'IN ZO'N SKICABINE WORDT GEDRUKT, GENIESD, GESPROKEN EN GELACHEN'

‘Begin februari werd het corona virus ook actief in Zwitserland. De media begonnen steeds meer te berichten over het virus in andere landen en ook in buurland Italië. Maar dat we maatregelen moesten gaan treffen in Zwitserland was nog geen onderwerp van gesprek. Twee weken later gingen we met een aantal mensen op skivakantie in Tirol in het plaatsje Wolkenstein. Dat was de zeventien februari, twee weken later gingen we weer naar huis.’

‘Er werd steeds meer - ook in mijn vriendengroep van 12 mensen - over het virus gesproken en langzaam begrepen we steeds meer dat het een ernstige zaak is. We begrepen dit en toch stonden we de volgende morgen weer met duizend skiërs klaar om zo snel als mogelijk een cabine te krijgen. Je kent het zeker hoe er gedrukt, geniesd, gesproken en gelachen wordt in zo’n samen gedrukte mensenmassa. Tot de laatste dag ging dat zo. Niemand was ziek en iedereen was in een goede stemming. Zaterdag de 29ste reden we samen terug naar Zwitserland, hebben iedereen bij de huisdeur gebracht en met een goede, vriendschappelijke omarming ‘adieu’ gezegd.’

GESLOTEN
'Zondag Wasdag. Ik had even tijd om op het internet rond te neuzen hoe de toestand in de wereld was. Het internet is daarvoor gemaakt. Ik kreeg toen pas door hoe ernstig de situatie was in Tirol en keek ook even op www.wolkenstein om te weten te komen hoe het er daar uit zag. Ik las toen dat de volgende dan, op maandag, alle scholen en andere openbaren gebouwen gesloten werden en dat misschien ook die skipistes gesloten zouden worden. Onze skigroep wilde de zaterdag erop nog bij elkaar komen voor een goed etentje. Ik zei toen: “Hebben jullie op het internet gezien dat wij in een crisisgebied waren? Ik ga niet mee. Daar sloot iedereen zich toen bij aan.’

JURG
Maandagsmorgens weer werken, dus de volgende dag. Ik kreeg toen een WhatsApp: Milli schreef: “Mijn man Jurg is ziek en toont alle corona-symptomen”. Ik heb daarna mijn werkgever opgebeld om te zeggen dat ik thuis bleef en vandaar uit zou gaan werken. Jurg ging naar de dokter, de dokter zei dat het geen corona was. Maar een dag later bleek het toch corona te zijn, maar dat wist ik niet, omdat ik niet alle mededelingen gelezen had. Jurg lag negen dagen in het ziekenhuis en is vandaag nog niet de ouwe Jurg. Hij is 59 en een goed gebouwde, krachtige man. Ik zelf ben nu de hele tijd niet meer in mijn kantoor in La Chaux-de-Fonds geweest, alles wordt nu via video conferenties gedaan.’

GROEPEN VAN VIJF
‘Intussen gaat het langzaam beter in Zwitserland, ook wegens de lockdown. Haast alle winkels, alle horeca bedrijven, museums, scholen, sporthallen etc zijn gesloten. Groepen van vijf mensen zijn toegestaan, maar je moet wel de twee meter afstand tussen de personen houden. Mensen worden gevraagd zoveel mogelijk thuis te blijven en daar houden zich ook veel mensen aan. In mijn omgeving – het kanton Zürich - is de situatie nogal goed, sommige kantons in het westen zijn veel erger getroffen.’

‘Mijn werkgever produceert carephones en draadloze oproepinstallaties voor bejaardentehuizen. Ons magazijn is nu leeg, alles is verkocht aan tehuizen en ook ziekenhuizen over de hele EU. Installaties kunnen niet gedaan worden, onze technici komen/mogen niet meer binnen in de tehuizen. De beste groeten. Paul.’

PS. PAUL LEFERINK is een jongere broer van Jan Leferink die ons eerder in deze serie vanuit Canada rapporteerde over de corona-perikelen. Paul is in 1983 naar Frankfurt vertrokken waar hij vijf jaar werkte bij de firma Atis Assmann. In 1987 vertrok hij voor dit bedrijf als chef van de afdeling kwaliteit naar Neuchâtel in Zitserland. Sinds 1999 werkt hij bij TeleAlarm, het bedrijf dat mensen in staat stelt om veilig en onbezorgd langer thuis hun eigen leven te leiden. Sinds tien jaar werkt hij als product-manager voor deze firma.
Woont in de buurt van Zürich en heb mijn office in La Chaux-de-Fonds. Paul was getrouwd met Myriam Maillard. Ze is in 2007 na een langdurig ziekbed aan kanker overleden. Ze hebben twee zonen, Remo (25) en Marc (26).

Pauls hobby’s zijn zeilen, bergwandelingen maken, natuurlijk ook fietsen en heel veel met vrienden en andere mensen samenzijn. Hij maakt deel uit van de plaatselijke Zomerfeestcommissie, lid van de Stubete feestcommissie, is markt chef in zijn woonplaats.

Paul in 2015

PS 2. Eerder in deze serie lazen we de verhalen van Ruben Sander vanuit Thailand, Connie Goorden-Beukert (Noorwegen), Merle Kuipers (Australië), Oda Ten Thije-Brummelhuis (Aruba), Ans Brisenick-Schreijer (Duitsland), Jan Leferink (Canada, Diane ten Buuren (Engeland) en Shirley Wolterink (Zweden). Wegdam Nieuws heeft nog lijntjes uitstaan naar Frankrijk, Nieuw-Zeeland, België, de USA en Denemarken. Hopelijk melden de betreffende Wegdammers zich van daaruit nog met hun corona-relaas.