Hij lacht je toe vanuit voortuinen of vanaf grote houten borden. De groene CDA-affiches die Ben Eshuis aanprijzen als toekomstig statenlid, hangen overal in Hengevelde en omstreken. Pleitbezorgers alom voor de ex-wethouder van Ambt-Delden, Hof van Twente en Haaksbergen. Ben wil een nieuwe stap zetten in zijn politieke loopbaan en gaat voor een plek in de Provinciale Staten. Hij staat tiende op de lijst. Het CDA heeft momenteel nog elf zetels. De prognoses wijzen erop dat zijn partij op 18 maart weer op elf zetels zal uitkomen. Ben gaat naar de Staten, gelopen koers. Maar is dat wel zo?

Zelf is hij er nog niet zeker van, vertelt hij. ‘Er wordt de laatste tijd steeds vaker op voorkeur gekozen. Ook binnen de CDA-lijst proberen enkele kandidaten via acties een zetel te veroveren in de Staten. Dat we op elf zetels zouden eindigen, is ook maar een dagkoers. Er is dus nog niks zeker’, betoogt hij.
Ik vraag: ‘Zullen we via Wegdam Nieuws een oproep doen aan alle CDA-stemmers om jouw hokje rood te kleuren?’
Ben lacht: ‘Ja, daar ben ik altijd voor, dat zou goed helpen.’

De Hengeveldenaar is gemotiveerd. Hij en zijn vrouw Ans zijn net terug van een lekker maandje vakantie in Argentinië en Chili. Ans gaat door met vrijwilligerswerk, Ben maakt zich op voor een nieuw hoofdstuk in zijn loopbaan als bestuurder. Een zetel in de Provinciale Staten zou hem van pas komen. Niet dat hij na een carrière van 24 jaar als wethouder in een zwart gat gevallen was. ‘Dat ik stopte, was een bewuste keuze. Ik had door kunnen gaan als wethouder. Toen in 2013 de lijst gemaakt werd voor de gemeenteraad en men mij vroeg of ik nog interesse had, heb ik zitten plussen en minnen. Ik was 63 jaar en zou dan door moeten tot 67. Ik heb toen de afweging gemaakt om andere dingen op te pakken en wist ook dat er goede opvolgers klaar stonden. Harry Scholten doet nu financiën en openbare werken. Ik had en heb veel vertrouwen in hem. Dat neemt overigens niet weg dat ik me nog steeds verbonden voel met de gemeente Hof van Twente. Je neemt afscheid, maar de connectie met de gemeente voel ik nog steeds. Ik was de laatste jaren ook altijd locoburgemeester. Dat bracht ook bepaalde werkzaamheden met zich mee. De burgemeesters kwamen en gingen. Ik heb er vier meegemaakt.’

Ben begon in 1988 als raadslid van Ambt-Delden. Hij volgde Hennie Tuinte op. Twee jaar later volgde hij Willem Pierik op als wethouder. In 2001 ging de gemeente op in de Hof van Twente. Ben ging door als wethouder. Toen het CDA in 2006 buiten de boot viel, vroeg Haaksbergen hem voor de portefeuille Financiën. Hij deed het en kijkt ook daar positief op terug. In 2010 was hij echter terug als wethouder in de Hof. Vorig jaar stopte Ben daarmee.

Van een zwart gat was dus sinds vorig jaar geen sprake bij de oud-wethouder. De bestuurder pur sang had nog genoeg om handen en werd als vanzelf ook weer gevraagd voor andere klussen. Hij is lid van de Raad van Toezicht van Alifa, wat staat voor allerlei vormen van welzijnswerk in Enschede. Hij is penningmeester van de parochies van de Heilige Geest, hij is bestuurslid van de KBO Overijssel (‘ze zochten daar een jongere oudere’, lacht hij), hij volleybalt en speelt golf en mogelijk komt binnenkort de Provinciale Staten op zijn pad.

BERNARDUS MARINUS JOZEF
In februari 1951 kregen spoorwegman Gerrit Eshuis en zijn vrouw Femi in Borne hun tweede kind en weer was het een zoon. Ze noemden hem Ben, voluit Bernardus Marinus Jozef. Zijn broertje Gerrit was er al en na hem kwamen nog Wim en de tweeling Peter en Paul. Moeder Femi zat tussen de mannen. Zij en haar man Gerrit kwamen uit Deurningen en waren in Borne neergestreken, onder de rook van de Theresiakerk. Het was aan de rand van het dorp, de jongens speelden veel buiten, er was ruimte genoeg. Na de lagere school deed Ben de HBS op het Twickelcollege. Hij zat in de eerste examenklas van de toen nog maar pas opgerichte middelbare school. Hij ging uit, voetbalde bij NEO en verdiende een paar centen bij bakker Bram.

Ben (in het blauwe voetbalbroekje) als speler van NEO

Na de HBS ging hij werken op de afdeling financiën van de gemeente Borne, tot de militaire dienst hem naar de infanterie in Assen riep. Daarna werkte hij voor de gemeenten Gouda en Haaksbergen en aanvaardde in 1982 een job op de afdeling financiën van de gemeente Hengelo. Daar werkte hij, tot hij in 2001 fulltime wethouder werd in de Hof. Intussen volgde hij allerhande opleidingen op het gebied van gemeentelijke administratie, financiën, belastingen en managementfuncties.
Voormalige schooljuffrouw Ans Wegdam, de dochter van Heggel Gerrad, is sinds 13 december 1975 zijn echtgenote. Vier jaar eerder hadden ze elkaar ontmoet bij Mensink in Reutum op een soort nieuwjaarsfeestje. Zijn broer Gerrit nam hem mee en nog een paar jongens mee en daar bij Mensink liepen ze tegen een paar schoolvriendinnen uit Hengevelde aan. Ze kwamen elkaar nog eens tegen en gingen een paar keer uit met elkaar.
Ben: ‘En dan heb je wat met elkaar. Dat heette destijds verkering.' In 1981 werd zoon Bart geboren, in 1983 volgde Karen.

De familie Eshuis uit Borne, een jaar of 28 geleden. Vader Gerrit en zijn vrouw Femi met vijf zoons en schoondochters en kleinkinderen.
Rechtsboven Ben en Ans. Tussen Gerrit en Femi zit hun kleinkind Karen en linksonder haar broertje Bart

Kwam je qua politieke keuze automatisch bij het CDA terecht?
‘Ik ben een man van het midden. Dan komt een partij als het CDA wel snel in je vizier. Het is een partij die vindt dat zaken vanuit de gemeenschap tot stand moeten komen in plaats van dat men van bovenaf alles aanstuurt. Dat past bij mij.’

Hoe kwam je op de lijst terecht voor de Statenverkiezing?
‘Ik werd vorig jaar benaderd door voorzitter Martin Verbeek van het CDA Hof van Twente. Of ik interesse had voor de Staten. Ik ken de partij en veel mensen die in de provincie voor de partij werken, mede omdat ik tot voor kort penningmeester was van het CDA Overijssel. Ik vroeg of er voldoende draagvlak was voor mij als kandidaat. Het CDA Hof van Twente was daar positief over. Ook de afdeling Haaksbergen steunde mijn kandidatuur en uiteindelijk kwam ik op de tiende plaats terecht. Ik vind het belangrijk dat bepaalde regio’s vertegenwoordigd zijn. Ik ken het zuidwesten van Twente goed tot en met Hengelo aan toe. Ik weet wat er speelt en kan mijn inbreng hebben.’

Wat denk je te kunnen betekenen voor de provincie?
‘Op gebied van verkeer en vervoer en de ontwikkeling van het platteland kan ik mijn kennis inbrengen. Met financiën zal ik me altijd wel blijven bemoeien. Zaken over verkeer en vervoer lagen bij de Regio Twente, maar vallen nu weer rechtstreeks onder de provincie. Discussies en het maken van afwegingen zullen op dat niveau gedaan worden. Het is belangrijk daar aan te trekken, zeker vanuit Twente. Wat de plattelandsontwikkeling betreft, het project Natura 2000 speelt ook rond Haaksbergen. Dat is interessant, net als de vraag wat de toekomst is van de economie op het platteland. Enerzijds worden bedrijven steeds groter, anderzijds verdwijnen de kleinere. Wat voor functies kun je daaraan geven. Een kantoor aan huis, een bedrijfje. Dat zijn allemaal zaken die me motiveren en waarin ik mijn inbreng kan hebben.’

PROGRAMMA
In het programma van het CDA Overijssel wordt het oplossen van de grote werkloosheid als speerpunt aangemerkt. Volgens de makers moet er een banenplan komen. Ben: ‘De werkloosheid in de grote steden is groot, daar wordt aan gewerkt. Vanuit de spin-off daarvan kunnen er ook in het buitengebied nieuwe banen ontstaan.‘
Een ander thema in deze provincie is de zogenaamde krimp. In de Hof van Twente valt de teruggang van het aantal inwoners mee, maar waakzaamheid is geboden. Ben: ‘Je moet tussen nu en pakweg 2030 goed kijken naar de sociale infrastructuur en naar de woningen die je bouwt. Wat willen de ouderen, wat doen de jongeren. Daarbij speelt de provincie een rol, maar ook de gemeente.’

In het programma van het CDA wordt ook aandacht besteed aan de Overijsselse samenleving. Deze provincie is echter geen eenheid. Twentenaren hebben weinig met Zwolle of Steenwijk.
‘We moeten als provincie beseffen dat Overijssel uit pakweg drie delen bestaat. Dat geldt niet voor de infrastructuur. Maar in sociaal en cultureel opzicht zijn de Kop van Overijssel, Salland en Twente verschillend. Er kan geen sprake zijn van een soort blauwdruk voor deze drie regio’s. Dat zie je hier ook. Diepenheim is geen Delden. Ik zal straks een bepaalde portefeuille krijgen en zal de belangen van deze regio moeten vertalen naar provinciaal beleid.’

Hoe kijk je als politicus naar je eigen dorp Hengevelde?
‘Ik vind het al 39 jaar een geweldig dorp om in te wonen. Er zijn veel voorzieningen gerealiseerd. Dat is de kracht van het dorp. Het verenigingsleven, de ondernemers, het is een sterk dorp in veel opzichten. Het is een combinatie van agrarisch gebied, ondernemingszin en het samen doen. Hengevelde heeft het geluk dat het overal net iets te ver van af ligt. Neem Sint Isidorushoeve. Dat ligt heel dichtbij Haaksbergen, waardoor dit dorp het veel moeilijker heeft om over de nodige voorzieningen te beschikken. Hengevelde heeft een slager, een supermarkt, een bakker, een modezaak en zo meer.’

Is er iets wat jou irriteert aan Hengevelde?
‘Niet veel. In sociaal-cultureel opzicht gaat alles goed. Het bedrijfsleven ook. Maar wat ontbreekt is de verbinding tussen al die geledingen. Het wordt tijd voor een dorpsraad-achtig orgaan.’

Stelt Hengevelde iets voor in de provincie?
‘Zeker, kijk maar naar de aanvoerwegen. Dat zijn allemaal provinciale wegen. En ook beleidsmatig heeft Hengevelde met de provincie te maken. Bepaalde plattelandszaken lopen soms via de provincie.’

Dat de Hof van Twente veertien jaar geleden is gevormd uit vijf kleinere gemeenten, was dat een goed besluit?
‘Zeker wel. We kregen meer body en konden daardoor veel realiseren. Het is een groot verschil met het vroegere Ambt-Delden.’

STEMMEN
Op 18 maart gaan de stembussen weer open. Het CDA zou dus op elf zetels blijven staan. Ben verwacht dat D’66 en de PVV gaan winnen. Ze halen volgens hem de meeste stemmen weg bij de PvdA en de VVD, de twee regeringspartijen die momenteel niet bijster populair zijn. En als dan de uitslagen bekend zijn, moet er een nieuw college van Gedeputeerde Staten worden samengesteld. Iets voor Ben, gezien zijn grote bestuurlijke ervaring. Toch? ‘Nee’, zegt hij gedecideerd. ‘De gegadigden van het CDA zijn lijsttrekker Eddy van Heijum en Hesther Maij. Dat is al bekend. Ik wil dat niet en afgezien daarvan, het is ook niet aan de orde.’
In ieder geval wordt de achttiende maart een spannend dagje voor de kandidaten en dus ook voor Ben Eshuis. ‘Dat is zo’n dag altijd', weet hij. 'Dat geldt voor de partij en voor mij persoonlijk. Hoe gaan de nieuwe verhoudingen worden?’

Ben als communicantje

Ben de scholier.