Joop Jongman (70) is bijna klaar met zijn lange voetballoopbaan

Hij kwam uit Hengelo en zij uit de Hoeve. Ze gingen in Hengevelde wonen en merkten aanvankelijk dat je dan wel ietwat vreemd wordt aangekeken. Paulien Jongman zegt: ‘Je merkte dat je niet van hier bent’. Haar man Joop werd aangemerkt als “den kearl met den dog”. Ze hadden destijds een Deense dog. Maar al snel raakten ze ingeburgerd. Paulien werd keepster bij WHC en richtte samen met anderen de tennisclub op. Joop ging jeugdelftallen van WVV trainen en later in een lager elftal voetballen. Dat hielp. Ze kwamen ertussen en wonen nu met veel plezier in het dorp. Een vraaggesprek met het sportieve paar.

Grillige levensloop langs bedrijven en voetbalclubs

De voetballoopbaan van Joop Jongman (70) loopt langzaam maar zeker ten einde. Hij traint momenteel nog met veel plezier de jongens van WVV B1, maar denkt erover in 2019 te stoppen. ‘Ik hoop dat volgend seizoen een jonge trainer met me mee wil lopen. Het wordt tijd dat ik van het veld ga, Bovendien wil ik mijn kleindochters vaker zien volleyballen.’

Joop en Paulien leerden elkaar kennen op 1 mei 1967 bij Centraal in Haaksbergen. Hij vertelt dat het puur toeval was, want hij ging nooit uit in Haakbergen. Maar die avond dus wel. Hij kwam Paulien Rupert uit Sint Isidorushoeve tegen. Ze waren allebei 20 jaar. Het klikte tussen de twee, ze trouwden in 1971. Ruim drie jaar woonden ze in Hengelo. Paulien werkte in Hengevelde bij Très Chic. Ze hadden een woning op het oog tegenover de school, maar hoorden van het plan van Marinus Kuipers die aan de Eeftinkstraat een serie woningen wilde realiseren. Daar hebben we aan meegedaan. In 1974 trokken ze van Hengelo naar Hengevelde.

<<1960. Joops vader Tiemen en moeder Wiilemien zijn 12.5 jaar getrouwd. in het midden zit opa Arend. Daarboven Joop en zijn zus Ria.

Joop (van 14-12-1947) is geboren aan de Weversweg in Tuindorp, een van de mooiste wijken van het land. ‘Je ziet de laatste tijd steeds meer mensen die weg waren, teruggaan naar Tuindorp. Het is een enorm fijne plek om te wonen en op te groeien’, zegt Joop. Hij voetbalde er dagelijks met vriendjes waaronder Jacco Croes en Henny Everts. Joop deed de Mulo Veldwijk en begon daarna aan een grillige loopbaan langs allerlei bedrijven. Want hij hield van verandering, hij blijkt niet vastgeplakt te zitten aan een bepaalde job of baas. Net als in zijn voetballoopbaan veranderde hij ook in zijn werkzame leven regelmatig van locatie.

LOOPBAAN
Hij werkte allereerst bij de PTT als lokettist/telexist en haalde daarvoor ook de vakdiploma’s. Hij ging in militaire dienst in Utrecht waar hij de veldpost deed. Om daarna terug te gaan naar de PTT, leek hem geen goede optie. ‘Het lokte me niet. De wereld is groter dan een paar bureautjes die tegenover elkaar staan.’
Hij oriënteerde zich, liep een paar weekenden mee bij de Rekkense Inrichtingen en koos voor een job als groepsleider. Voorzien van lang haar en een baard toog hij naar Rekken. ‘Mijn ouders baalden. Het witte boordje ging de kast in. Dat je zomaar een baan voor het leven opzegt, dat konden ze niet helemaal begrijpen.’ Joop deed het zes jaar en behaalde intussen het Hbo-diploma Inrichtingswerk.
Tijdens een nachtdienst viel zijn oog op een advertentie van Blikman & Sartorius, een bedrijf in kantoorartikelen, -meubels en –machines. Ze zochten iemand voor de buitendienst. Hij meldde zich op het hoofdkantoor in Amsterdam, ging naar de kapper, kreeg een gesprek, deed wat testjes en werd aangenomen. ‘Ik wilde niet in de zorgsector blijven. Ik had een geweldige tijd in Rekken, maar zag het niet zitten om er nog langer door te gaan. Ik had het gezien. Klaar.’
Bij Blikman bleef hij twee jaar, werkte daarna dertien jaar voor Lundia en ging toen in op een aanbod van Ahrend, een bedrijf dat hem al vaak benaderd had. Dat deed hij drie jaar. Toen werd hij benaderd door Henny Bosch van Wellinga Kantoorpartners in Enschede. ‘Kom eens praten, zei Henny die ik langer kende omdat hij ook scheidsrechter was. We kwamen tot elkaar. Er werkte 25 man. Vier jaar later waren dat er 108. Ik heb er heel grote klanten binnengebracht, onder andere Talens, de UT, ITC, Univé. Ik ben er acht jaar verkoopleider geweest. Toen werd ik benaderd door Harry Homan Interieurbouw uit Goor die ik al kende. Ik werd er commercieel directeur en moest zorgen dat er voldoende werk was. We gingen van acht naar veertig man. Weer nam ik grote klanten mee.’
Toen Harry na vijf jaar stopte met het bedrijf, werd ik benaderd door Kuipers Zwolle om de vestiging in Enschede aan te sturen. Die ging echter steeds over in andere handen. Op enig moment werd de tak waarin ik werkte, afgestoten. Er werd een regeling gemaakt. Joop haalde zijn pensioen naar voren en stopte. Hij was toen 63 jaar.
Paulien werkte tot de komst van oudste zoon Tim bij Très Chic. In totaal tien jaar. Toen Sabine 9 jaar was, is ze weer gaan werken. Bij WHC stopte ze bij de komst van Koen. ‘Waar had ik steeds de oppas vandaan moeten halen. Joop was altijd weg vanwege zijn voetbalbezigheden.

VIER KINDEREN
Joop en Paulien hebben vier kinderen. Tim is 41. Hij woont in Enschede met de ook uit Hengevelde afkomstige Jorien Pierik, werkt op de UT. Hij voetbalde jaren in het eerste van WVV en momenteel nog in een lager elftal.

Joop en Paulien anno 2018>>

Niek (40) woont in Haaksbergen samen met Loes Hilderink. Ze hebben drie kinderen. Niek is werktuigbouwkundige bij IMS in Almelo. Ook hij voetbalde bij WVV.
Koen (39) is interieurbouwer en woont in Enschede. Hij is getrouwd met Mascha Bos. Ze hebben één kind.
Sabine (37) woont ook in Enschede. Ze is de partner van Rogier Tuinte uit Hengevelde. Ze hebben twee kinderen waaronder Joop en Pauliens eerste kleinzoon. Sabine werkt als GGZ-psycholoog.

VOETBAL
Joop stond bijna zijn hele leven op het voetbalveld. Hij begon in de jeugd van de HVV Hengelo in zijn geboortestad. Hij schopte het tot het eerste elftal dat destijds in de eerste klasse speelde en dat was toentertijd het hoogste amateurniveau (zie foto links/in het midden Joop). Hij bleef het zeven jaar doen, maar besloot toen over te stappen naar HSC in Haaksbergen dat net begonnen was aan de opmars naar de top. ‘Bij Hengelo trainden we ook ’s morgens en dat was lastig voor mij. In verband met mijn werk op de Rekkense inrichtingen.’
Dat was in 1971. Jan Eijsink, de voorzitter van HSC kende Rupert senior, de vader van Paulien en zo kwam de ‘transfer’ al gauw tot stand. ‘Het waren niet alleen die ochtendtrainingen. Bij Hengelo waren de clubavonden haast nog belangrijker dan de prestatiegerichtheid. Dat was ook een belangrijke reden om daar te kappen.’ Joop begon bij HSC als spits, werd later midmid en stoomde met het elftal op naar de eerste klasse.
Bij HSC had Joop een mooie tijd. De club uit Haaksbergen had de wind in de zeilen en was op weg naar het hoogste amateurniveau. ‘We hadden de resultaten mee en dan is de sfeer altijd goed. Ik voel me nog altijd betrokken bij deze club, ga er nog regelmatig kijken. Paulien ging vroeger altijd mee, nu niet meer.’

TRAINER
Na een jaar of zes à zeven stopte hij. ‘Paulien was intussen van Stormvogels naar WHC gegaan en ik wilde naar WVV. Maar ik had ondertussen ook het trainersdiploma gehaald. In die dagen zocht Enter Vooruit een trainer, ik kwam met hen in contact en ben er begonnen. Ze speelden in de tweede klasse zaterdag. Ik nam het halverwege het seizoen over en ben er vierenhalf jaar gebleven. Ik was enorm fanatiek. Ik speelde bij HSC, was trainer van Enter Vooruit en had een jong gezin. Ik deed het ook nog. Hoe het allemaal kon in die tijd?’ verzucht Joop.
Paulien: ‘Ach. Dat was toen zo. Je groeide erin.’
Beiden hebben ze nog altijd fijne herinneringen aan Enter Vooruit. We hebben er nog steeds contacten, zoals we dat ook hebben bij MVV’29 in Mariaparochie, waar Joop drie jaar de eerste selectie trainde. Hij somt de namen van de clubs in chronologisch volgorde achter elkaar op. Na Enter Vooruit drie jaar Excelsior’31 dat toen eveneens in de tweede klasse speelde. Dan vier jaar GFC, vier jaar Omhoog, twee maand Sportclub Rijssen, drie jaar MVV, twee jaar Borne waarmee hij degradeerde en weer promoveerde, TVO twee jaar, Holten twee jaar, HVV Hengelo twee jaar, Enter twee jaar, Haarlo twee jaar, een half jaar ad interim bij DES in Nijverdal, twee jaar Diepenheim en nu WVV B1. ‘Het is geen opeenvolgende serie geweest’, legt Joop uit. Af en toe deed ik een jaar niks of trainde ik jeugd van WVV. Overigens heb ik aan Borne ook prettige herinneringen. Dat is een echte en heel hechte vereniging. Het is een kleine club. Als je de mensen meehebt, staan ze pal achter je.’
Hij glimlacht. ‘Ik denk ook met veel plezier aan de uitstapjes bij sommige verenigingen. Met Enter Vooruit naar Tecklenburg, met Excelsior naar Dillenburg , de partnerstad van Rijssen, waar sommige jongens de Heer even vergaten, haha.’

Joop haalde als trainer regelmatig de krant. Hier een artikeltje met Joop als coach van HVV Hengelo, de club waarvoor hij in zijn jonge jaren zelf voetbalde.

WVV
Bij WVV in het dorp waar hij alweer ruim veertig jaar woont, bouwt Joop zijn loopbaan als voetbaltrainer af bij de jongens van B1. ‘Daar heb ik veel plezier in. Ik ben er drie jaar geleden mee begonnen en ik zie nu een aantal jongens op de deur van het eerste elftal kloppen. Ik noem Sem Kuipers, Randy Smit, Dani Morsink. Ze komen eraan. Dit jaar heb ik veel eerstejaars en ook daar zit potentie in.’
WVV 1 ziet hij ook regelmatig. De stijgende lijn is zichtbaar, zegt hij. ‘Het heeft nu weer een kop en een kont na een wat aarzelend begin. Er komt meer voetbal in. Het kampioenschap behoort zeker tot de mogelijkheden. Als er geen ernstige blessures komen.’
Wat zijn bij WVV voetballers naar zijn hart. ‘Gijs Brummelhuis is jong en veelzijdig. Hij kan als voorstopper spelen en op het middenveld. Remy Leferink is ook goed, maar hij moet zich nog wat meer laten gelden.’
En nationaal? ‘Mathijs de Ligt van Ajax en diens ploeggenoot Frenkie de Jong. Dat is een heel mooie speler. En Berghuis van Feyenoord, dat is ook een jongen die iets extra’s heeft.’
Joop praat graag over voetbal en heeft uiteraard ook een mening over wie de nieuwe bondscoach van Oranje moet worden. ‘Helaas is Fred Rutten vertrokken naar Haifa’, zegt hij. ‘Dan Ronald Koeman maar. Hij gaat het wel doen. Zijn spaarpot is zeer goed gevuld, dus kan hij deze baan wel aanvaarden, ook al levert het een miljoentje minder op. Hij heeft een paar opdoffers gehad, maar is rijper geworden. Ik vind hem geschikt, hij heeft bovendien de goede leeftijd.’
Een paar dagen later is Koeman inderdaad de nieuwe man.

2018. De kinderen, schoondochters en schoonzoon en kleinkinderen van Joop en Paulien. Boven, van links naar rechts Jorien en Tim; Koen, Isabeau en Mascha; tweede rij, Liene, Loes, Maud, Niek en Noa; derde rij, Otis, Sabine, Rogier en Nova.