Titus Pierik benaderde hem, hij was nauwelijks 21 jaar. Of hij in de politiek geïnteresseerd was. En in het CDA. Daar zagen ze dat Kasper Put op jonge leeftijd al veel waardevolle activiteiten ontplooide in het dorp. Hij zat in het bestuur van de Zomerfeesten, in de redactie van Wegdam Weekend en in de revue. Hij zei geen ‘nee’, maar hield vanwege zijn jonkheid en al zijn bezigheden, waaronder de studie aan de Universiteit Twente, de boot af. ‘Vraag me over vier jaar maar weer’, zei hij. Dat was niet tegen dovemans oren gezegd. Het CDA wilde verjongen en kwam weer bij de jonge Hengeveldenaar uit. ‘Maar ik studeerde nog steeds op de UT, was met een master marketing aan het afronden en had nog meer bezigheden. Dat moest ook doorgaan. Onder die voorwaarden ben ik op de lijst terechtgekomen op de veertiende plaats. Ik wilde het vier jaar aankijken vanuit de schaduwfractie en zou daarna verder zien’, zegt hij en vertelt met een fier glimlachje dat hij via voorkeurstemmen de raad van 2014 haalde en ook daadwerkelijk plaats nam in de gemeenteraad van Hof van Twente. ‘Ik voelde dat ik de zetel waard was en kon niet tegen de kiezers zeggen, dat ik het niet deed, dat het vier jaar te vroeg was. Nu al in de raad had niet direct mijn voorkeur, maar door een soort van stroomversnelling zat ik er toch in. Ik zette de knop om en deed het.’

Waarom koos je voor het CDA?
‘Ik ben niet extreem gelovig, wel katholiek. De C van CDA spreekt me het minst aan van de drie letters. Het heeft iets stoffigs. Voor mijn gevoel is het CDA de meest daadkrachtige partij in de Hof. Die partij past het beste bij mijn principes. Ik had destijds een gesprek met de kiescommissie die de jeugd een stem wilde geven. Ze wilden verjongen, zochten jonge mensen die wat met de gemeenschap hebben waar ze wonen en kwamen toen ook bij mij. Voor het CDA zijn sport en onderwijs belangrijke punten. Voor mij ook. We bleken wederzijdse raakvlakken te hebben.’

Je zit nu een half jaar in de raad van de Hof van Twente. Hoe bevalt het?
‘Ik ben er wel positief over, maar zo’n raad vertegenwoordigt wel een cultuur die ver weg staat van de gewone burger. Het is pittig om je als nieuweling in die sfeer waar te willen maken. Ik heb nog niet de indruk dat ik wat heb kunnen betekenen voor de burger uit de Hof van Twente. Ik voel dat mijn invloed beperkt is. Ik moet nog wennen, daar zal het aan liggen.’

Hoe waren de eerste maanden?
‘De eerste maand bestond vooral uit moddergooien. De eerste drie maanden gingen op aan de vorming van een nieuw college. Er moest een nieuwe coalitie worden gesmeed. Dat leverde veel gezeur op. Het kostte twee raadsvergaderingen. In de zomer dacht ik: wat hebben we tot nu gedaan voor de burger in de Hof? Dat is me tegengevallen. In het begin was de sfeer tamelijk zurig. De laatste tijd wordt het wat beter. De begeleiding van mij als nieuweling? Die liet te wensen over. Er gebeurde veel, maar de trein denderde alsmaar voort. In onze eigen fractie is de sfeer goed. Voorzitter Eric Rikkert begeleidt mij en de andere nieuwelingen goed. Het contact met B&W? Dat is ook goed. We hebben met Ellen Nauta een goede burgemeester. Ze staat dichtbij de burger en bezigt regelmatig een vleugje humor. Dat tekent haar wel. Van de wethouders kan ik nog weinig zeggen. Ze zijn net begonnen en ik ook.’

Kijk je ook met een schuin oogje naar een loopbaan in de landelijke politiek?
‘Niet direct. Mijn collega-raadslid Sander Smit, die ook voor het eerst in de raad zit, is assistent geworden van Annie Schreijer in Brussel. Hij is een raspoliticus. Hij leeft ervoor en gaat trowuens alweer uit de raad om zich helemaal voor Annie in te kunnen zetten. Ik ben anders. Ik vind andere dingen ook belangrijk om te doen. Nee, of ik me verder wil ontwikkelen in de richting van de landelijke politiek, weet ik niet. Ik weet niet wat in de nabije toekomst op mijn pad komt. Ik sluit niet uit dat het iets wordt wat niet strookt met eventuele politieke ambities.’

Kasper praat op de verkiezingsavond na met CDA-coryfee Annie Schreijer-Pierik.

Heb je een politiek idool, een soort voorbeeld?
‘Camiel Eurlings. Ik keek als broekie naar hem en vond hem heel begrijpelijk overkomen. En voor alles wat Annie Schreijer doet, heb ik ook veel respect. Ook dat ze het als gewone vrouw zover geschopt heeft. Als je zoveel mensen aan je kunt binden, doe je het goed.’

Heb je landelijk tot nu toe ook altijd CDA gestemd?
‘Nee, ik heb ook de VVD al eens mijn stem gegeven. Dat was de eerste keer dat ik ging stemmen. Ik koos toen meer voor de mensen zelf dan op de inhoud van hun verhaal. Mark Rutte kreeg toen mijn stem. Daarna was het meestal CDA. Ik kijk er heel nuchter naar, ik wil ook als 25-jarige niet meteen geassocieerd worden met het CDA. Ik ben gewoon Kasper Put. In mijn privé leven speelt het CDA geen rol. In de Raad van de Hof zet ik me in voor deze partij, omdat ik er destijds en nu nog een goed gevoel over heb.’

Waaraan erger je je in de politiek?
‘Aan dat stoffige sfeertje. En ook aan het systeem van vergaderen. Je hebt één keer in de maand raadsvergadering. Elke week heb je fractieberaad en verder nog de commissievergadering. Een stuk wat in de commissie besproken wordt, komt daarna in de raad en is daar dan een hamerstuk. Dat is dubbelop. Dat soort zaken kunnen veel effectiever. Ik zit nu nog in de commissie Algemeen, maar het is de bedoeling dat ik wat voor sprot en onderwijs ga doen.’

ENIG KIND
Kasper Jozef Anton Put is ruim 25 jaar geleden geboren in een ziekenhuis in Hengelo. De namen Jozef en Anton zijn de namen van zijn beide opa’s. Kasper is het enige kind van vader Jan Put en moeder Ria te Braak. Jan Put (61) komt uit Haaksbergen en is momenteel rector van het Marianum, een grote middelbare school in de Achterhoek. Daarvoor leidde hij De Grundel in Hengelo. Kaspers moeder Ria (58) groeide op in Lochuizen. Ze werkte jarenlang op de De Leeuwerik, een school voor speciaal onderwijs in Neede. Aan een enig kind hangt altijd direct de typering ‘verwend’. Maar dat is niet op Kasper van toepassing, vertelt hij vol overtuiging. Zijn ouders wilden het niet en hij is het niet. Dat is zeker. Anders had hij het wel eens horen zeggen, hij heeft het nooit gehoord, zo meldt hij.

Ben je gelovig opgevoed?
‘Nee, bidden aan tafel doen we bijvoorbeeld niet. Met Kerst en Pasen gaan we naar de kerk. Mijn vader zat in het kerkbestuur.’
Met politiek?
‘Ja, ik praatte daar wel eens over met mijn vader. Hij is een goede sparring-partner. Hij volgt het en dat is fijn. Mijn ouders staan me half in veel zaken.’
Sociaal?
‘Ze lieten me vrij, maar hielpen me wel met het maken van keuzes. Ze wisten goed wat verstandig is voor mij. Ik kon op een positieve manier doen en laten wat ik wilde. Dat was en is prettig.’

HENGEVELDE-ENSCHEDE-HENGEVELDE
Kasper had na de lagere school de keuze voor het Twickel College in Hengelo of het Assink in Haaksbergen. Het werd Twickel. Vader Jan was toentertijd rector van de Grundel, eveneens in Hengelo. Daarom koos hij niet voor die school. Kasper haalde er in zes jaar het VWO-diploma. ‘Ik was fanatiek, kon me goed focussen en beet me erin vast’, vertelt hij. Op de Universiteit Twente studeerde Kasper communicatiewetenschappen. ‘Daar had ik het ook naar mijn zin, maar de middelbare school vond ik leuker. ‘ Hij ging op kamers in Enschede, maar was na een jaar terug in Hengevelde. Het huis in Enschede waar hij woonde, moest eraf en in zijn geboortedorp vroeg men hem als mede-programmeur van de zomerfeesten, ze vroegen hem om sketches te schrijven voor de revue en ook om mee te spelen. Hij kwam in de Raad van 11 en voetbalde in WVV 2 waarvoor twee keer trainen per week normaal is. Daar kwam in 2008 nog Wegdam Weekend bij, een wekelijks radioprogramma op internet.

Waarom zijn al die bezigheden zo prettig om te doen? 
Kasper verklaart. Over Wegdam Weekend: ‘Ik had eerst een uitgaansrubriekje, later werd ik presentator. Het stopte in 2013 toen opperhoofd Bart Eshuis zijn huis ging verbouwen. Misschien komt het in andere vorm terug. Ik vond het hartstikke leuk om te doen en je leert er ook nog eens veel van.’

Over de revue (zie de foto hier net boven), die binnenkort weer op de rol staat. ‘Ga er maar eens heen. Ik vind het leuk om te doen, hoewel het schrijven van de teksten veel tijd kost. Misschien komt het wat kneuterig over, maar toch heeft het een hoog niveau. Binnenkort is er weer een.’
Kasper was dus slechts een jaar inwoner van Enschede en keerde snel terug naar het ouderlijk huis in Hengevelde. Niet onbelangrijk bij die keuze was ook de ziekte van zijn moeder. Ze kreeg leukemie en lag een half jaar in Nijmegen in het ziekenhuis. Uiteraard moest hij er vaak naar toe. ‘Daarom dacht ik: ik maak de studie af en blijf thuis. Het was een goede keuze.’

DUIZENDPOOT
Sinds een paar maanden woont de 25-jarige duizendpoot op zichzelf. In het appartement boven slager Brummelhuis heeft hij het goed naar zijn zin. Vandaaruit is hij bezig met de afronding van zijn studie. Na de studie communicatie ging hij op de UT door met een masteropleiding marketing en nadert inmiddels de voltooiing ervan. En verder is de bezige bij nog altijd op allerlei fronten actief. Zet u zich even schrap: het bestuur van de Zomerfeesten, de Raad van 11, spits van WVV 3 (hij was een paar jaar geleden de eerste winnaar van de Hengeveldse Gouden Schoen), tekstschrijver en acteur van de revue, voor het tweede jaar is hij leraar maatschappijleer op het Twickel College (voor 20 uur) en hij zit dus in de gemeenteraad van Hof van Twente. Nee, verkering heeft hij niet. ‘Wel een paar keer gehad’, zegt hij. ‘Maar dat komt wel, hoewel er weinig lijn zit in mijn strijdplan. In het weekend geniet ik van het leven. Af en toe een keertje stappen, een gesprekje met vrienden of laat ik even mijn gezicht zien in de kroeg.’

Je bent verknocht aan Hengevelde. Kun je een definitie geven van het dorp?
‘Het is een plaats waar een gezonde diversiteit heerst in jonge en oudere mensen. Er wonen heel verschillende types mensen die samen in staat zijn veel goede dingen te doen. Er is veel voor de jeugd. Er is een relatief groot industrieterrein. De mensen hebben veel voor elkaar over en bereiken samen veel. De verenigingen doen veel, krijgen subsidie via de Zomerfeesten en doen daar veel goeds mee. Overal in het dorp zijn vrijwilligers actief. De mensen zijn altijd bereid te helpen of mee te werken. Dat moet zo blijven. Daarom is het belangrijk dat in het nieuwbouwplan Marke III jongeren kunnen blijven wonen. Hengevelde is een fijn dorp om te leven. Je kunt dat aan de mensen uit de stad niet uitleggen. Ze vroegen me in Enschede wel eens wat ik in vredesnaam in zo’n dorp te zoeken had. Probeer het maar te verklaren, maar ze snappen het niet.’

Laten we de klok eens tien jaar vooruit zetten. Hoe ziet je leven eruit in 2024?
‘Dan hoop ik een baan te hebben op het terrein van de marketing, misschien in combinatie met onderwijs. Ik wil niet mijn hele leven docent blijven. Ik wil ergens een verantwoordelijke functie. Ik denk dat te kunnen. Of ik nog in de politiek zit zou ik niet kunnen zeggen. Ik zit niet meer in de Raad van 11, ben dan ook nog geen Prins Carnaval geweest, met de revue ben ik dan ook wel een keer klaar. Ik ben dan met andere dingen aan de slag gegaan. Mijn vriendengroep is nog steeds belangrijk. Voetballen doe ik dan zeker nog wel. Misschien begeleid ik dan een jeugdelftal of doe ik iets in een andere vereniging. De kans is groot dat ik dan nog in Hengevelde woon, maar het is niet de enige mogelijkheid in deze wereld. Er zijn ook andere mooie plekken. Als er elders iets anders op mijn pad komt, wat mij trekt, doe ik het. Maar ik zal er uiteindelijk terugkomen. Verder hoop ik dat de Zomerfeesten tegen die tijd weer vooruitgang heeft geboekt. Dat het een solide feest is. We zitten nu in een moeilijke periode. Ieder dorp met dergelijke feesten maakt dat momenteel mee.’

Je bent vol lof over het dorp. Zijn er eigenlijk ook dingen die je irriteren?
‘Ja, af en toe de gedachte: We hebben het altijd zo gedaan, dus laten we het zo. De maatschappij verandert. Soms is er meer tempo nodig. Iedereen moet zich dat realiseren. Sommigen houden buitenproportioneel vast aan bepaalde gewoontes of zaken en willen dat niet ter discussie stellen. En dat mensen veel van elkaar weten, kan ook een nadeel zijn. Dat is wel eens vervelend. Veel mensen zoeken de sensatie. Ze zijn allemaal eindredacteur van de Hengeveldse Telegraaf. Ik moet er vaak om lachen en zie de humor ervan in, ook al is het niet altijd positief.’

PS. Namen bij de foto van het WVV E1 elftal. Onder vlnr: Rik Scholten, Arthur Schoneveld, René Katier, Lennard Kiezenbrink, Kasper Put. 
Boven vlnr: Harry Scholten, Remco Vehof, Thijs Assink, Thomas Ziethof, Hylke Kiezenbrink en Maurice Workel.

Geslaagd voor Bachelor Communicatie op de UT. Kasper tekent het diploma.

Kasper met zijn vader in Berlijn.