50 jaar Hengeveldse Revue met Helmuth Zwienenberg: “Wat hebben we gelachen, tranen met tuiten!”

‘Vroeger, in de zaal van café Assink, was het allemaal wat kleiner, knusser en ook wel wat kneuteriger’

De Hengeveldse Revue bestaat 50 jaar; een iconisch moment om bij stil te staan. In samenwerking met het bestuur van Carnavalsvereniging De Höftemennekes brengt WegdamNieuws een serie verhalen en herinneringen van oudgedienden uit alle geledingen. Vandaag is het de beurt aan Helmuth Zwienenberg!

Feestavond
PS: Op 15 november 2025 vindt de grote feestavond Revue plaats. Vanaf 22.30 uur is iedereen van harte welkom om samen te proosten op 50 jaar Hengeveldse Revue!

Helmuth Zwienenberg

In welke periode was je betrokken bij de revue?
“Ik vermoed dat het in de jaren ’90 was, al weet ik het niet meer precies”.

Hoe kijk je terug op je tijd bij de revue?
“Ik heb een geweldige tijd gehad! Vooral het creatieve proces vond ik prachtig: eerst bedenken wat je ging spelen en daarna het geheel uitwerken. Dat uitdenken en invullen vond ik het mooist. Wat hebben we veel gelachen; tranen met tuiten!”

Hoe ben je erbij gekomen?
“Dat weet ik ook niet helemaal meer, maar ik zat destijds bij de Raad van Elf van de Höftemennekes. Volgens mij heeft Nico Bebseler mij toen gevraagd voor een rol in de revue”.

Wat was je allereerste rol of bijdrage?
“Mijn eerste rol was samen met Valentijn Brummelhuis. We speelden een scène met een cowboy, ik was de cowboy die een saloon binnenkwam en een biertje bestelde. Valentijn verzorgde alle geluidseffecten: voetstappen, de klap van de saloondeurtjes… Hij deed dat zó goed dat ik de hele tijd in een deuk lag, al mocht dat natuurlijk niet van Nico, haha. Nico was erg scherp op de discipline, maar het stuk sloeg geweldig aan. GEWELDIG!”

Hoe werd er destijds gerepeteerd en voorbereid?
“We repeteerden meestal in de Schöppe bij café Assink. Elke woensdagavond vanaf 20.00 uur en vaak tot heel laat. Dan riep André Assink op een gegeven moment: “Het is de hoogste tijd!”
Soms repeteerden we ook bij elkaar thuis, vooral als je maar met z’n tweeën een stuk had”.

Wat was voor jou de meest memorabele voorstelling?
“Dat was wederom samen met Valentijn. In dat jaar speelden we twee politieagenten. We gebruikten een cassetterecorder en belden allerlei mensen uit Hengevelde met de meest onnozele vragen. We namen alles op bij ons pa op kantoor, gewoon achter het bureau.
Valentijn stelde die vragen op zo’n manier dat ik weer krom lag van het lachen. Dat soort dingen vergeet je nooit meer: Schitterend!”

‘Voor Hengevelde en ook voor mij is de revue echt een must‘

Heb je nog een leuke anekdote van achter de schermen?
“Wat ik het mooist vond aan de revue, was dat we er met z’n allen een mooi geheel van maakten. Daar konden we later vol trots op terugkijken. En eerlijk is eerlijk: Nico Bebseler regelde het allemaal prima!”

Wat zie jij als de grootste verschillen tussen vroeger en nu?
“Vroeger, in de zaal van café Assink, was het allemaal wat kleiner, knusser en ook wel wat kneuteriger. Nu is het allemaal veel groter en professioneler. Daardoor kun je het eigenlijk niet echt met elkaar vergelijken. Maar zowel toen als nu heeft het z’n eigen charme”.

Hoe zou je jouw revuetijd in één zin samenvatten?
“Ik had het voor geen goud willen missen!”

Wat betekent de Hengeveldse Revue na 50 jaar voor jou persoonlijk?
Voor Hengevelde en ook voor mij is de revue echt een must. Een supergezellige avond uit, waar veel mensen een jaar lang op kunnen teren.

Wil je verder nog iets kwijt?
“Zeker! Mijn jaren samen met Mark Escher bij de revue waren ook onvergetelijk. Daarvoor: dank je wel, Mark!
Eigenlijk zijn er veel te veel mooie herinneringen om op te noemen. Te veel om allemaal te benoemen!”