Alpe d’HuZes: ‘Je moet er bij zijn geweest om het evenement te begrijpen…’ (deel 1)

Wegdamnieuws is bezig met een mini serie over het fenomeen Alpe d’HuZes. Een serie met Cindy Pierik, Peter ten Buuren en Carla Koenderink met teamnaam PeCa.
Team TruMo met Trudie ter Braak en Monique Schepers en Team Alpe d’Hoeve met Ivo Temmink, Lars Buschers, Joost Regterschot, Sander van de Weegh, Remon Masselink, Jelle de Waart en Rick Vossebeld.

Alpe d’HuZes: Een evenement met zoveel gemengde gevoelens, met een lach en een traan gaan mensen over de finish na een zware wandel-of fietstocht nagenoeg enkel bergop. En dat met pittige stijgingspercentages. Mensen die huilend over de eindstreep gaan met een foto van een overleden dierbare in de hand is geen uitzondering. Woensdag was Alpe d’HuZus, een evenement dat wordt georganiseerd voor vrijwilligers of supporters die op de dag van Alpe d’HuZes niet kunnen meedoen. Zo kunnen ook zij ervaren hoe het is om de berg te beklimmen.

Vandaag deel 1, iemand die voor de 10e keer van de partij was.

Oud Wegdamse Cindy Pierik, al jaren onderdeel van de organisatie en dit jaar deelnemer bij Alpe d’HuZus:
“Het was voor mij een heel bijzondere editie. Voornamelijk emotioneel, omdat ma ziek is. Dit heeft zoveel impact, kan dat niet goed beschrijven. Eigenlijk heb ik dat van de week in een soort gedicht wel goed verwoord. (Zie onder)

Qua organisatie is het goed verlopen, natuurlijk zijn er altijd aandachtspunten. Daar leren we van, nemen we mee in een evaluatie om te kijken hoe we bepaalde processen kunnen verbeteren.

Wat opvallend was aan de editie, dat er steeds meer jongeren mee doen, en steeds meer wandelaars. Als organisatie gaan we ook kijken hoe we dit de komende jaren goed neer gaan zetten.

Cindy bergop met Janny Leferink, uit Haaksbergen. 'Een vriendin van me, waarmee ik al vanaf het eerste jaar naar de Alpe 'd HuZes ga.

Woensdag met de Alpe d’Zus had ik echt zoiets van hoe dan ook; ‘Ik kom boven, hoe dan ook. Maar dan merk je wel dat door slecht trainen en een hoofd vol emotie (onderweg steeds mopperen op die k.. berg en stomme k.. ziekte etc) was het pittig. De ontvangst met een erehaag van meer dan 200 man maakte het meer dan goed.

Ik was die ochtend ook voor het eerst in 10 jaar naar de kerk hier geweest om een kaarsje aan te steken. Er moet nog zoveel gedaan worden aan onderzoek. We hebben nog zoveel te bereiken.

Het heeft betekenis, dat ik me hier inzet. Bij dit mooie evenement begrijp je waar mensen samen toe in staat kunnen zijn. Als je ergens in gelooft, niet toekijken, niet afwachten, niet vooral met alleen je eigen leven bezig zijn, maar iets toevoegen aan de levens van anderen.

Dus volgend jaar (4 en 5 juni 2025) team Hengevelde … om samen nog meer geld binnen te halen?

Morgen naar huis en dan vanaf dinsdag weer mijn standaard Alpe d’HuZes. De werkzaamheden gedurende het jaar. Op naar 2025, appartement is al geboekt.

Als ik bovenstaande zo terug lees is dit eigenlijk wel echt mijn drijfveer.

Je moet er bij zijn geweest om het evenement te begrijpen…”

KLIK HIER VOOR HAAR FOTO’S

Cindy: 'Ik heb van de week in een soort gedicht geschreven wat mijn gevoel wel goed verwoord' KLIK OP DE AFBEELDING VOOR HET HELE GEDICHT

Alpe d’Huez, de Nederlandse berg, is een keihard buffelen!

De Alpe d’Huez wordt ook wel de Nederlandse berg genoemd vanwege het aantal Nederlandse etappe-overwinnaars in de tour de France. Deze klim is beroemd en berucht. De Alpe d’Huez is al regelmatig de finale geweest in zinderende touretappes. De klim is zwaar, met meer dan tien kilometer stevig klimmen. Maar zoals zo vaak met beruchte klimmen is het ook weer niet ‘zo erg’ als veel wielrenners wielen doen (laten) geloven. Op de Alpe d’Huez is het goed mogelijk om een lekker ritme te vinden. Maar, kapot gaan dat kan zeker, en niet zo’n klein beetje ook. De Alpe d’Huez is ook de laatste klim van de Marmotte, en veel wielrenners storten helemaal in op deze klim. Kijk niet raar op als je op de dag van de Marmotte wielrenners langs de kant van de weg ziet slapen, overgeven of op een andere manier ziet instorten.

Hoe lang is de klim van Alpe d Huez?

In totaal is deze beklimming bijna 14 kilometer lang, met een gemiddelde steilte van maar liefst 8%. In totaal klim je meer dan 1100 meter vanuit het dal op 723 meter naar de top die goed boven de 1800 meter ligt. De camping van la Cascade wordt door velen gezien als het begin van de klim. Nog geen vijfhonderd meter na deze populaire camping begint het vuurwerk meteen. De eerste drie kilometer zijn de zwaarste van de hele klim. Met percentages goed over de 10 procent is het meteen werken en zorgen dat je jezelf niet compleet opbrand. Na deze knallende start wordt het rustiger, maar het blijft zeer steil. Hierna volgen nog een paar extra zware stukken.

De 21 bochten van de Alpe d’Huez

Van beneden tot boven heb je 21 bochten die afgewerkt moeten worden. Je begint bij bocht 21 en deze tellen af richting de top. Bocht zeven staat bekend als de Nederlandse bocht, hier zul je in tour-ettapes de meeste Nederlanders langs de kant van de weg zien staan. Ooit waren deze bochten genummerd voor de sneeuwschuivers, tegenwoordig is deze nummering voor de tienduizenden wielrenners die elk jaar de Alpe op fietsen. Op één na zijn alle haarspeldbochten bijna vlak, zodat touringcars in de winter makkelijk kunnen draaien, dit maakt deze beklimming stukken makkelijker. In elke vlakke bocht kun je even ademhalen, of juist het tempo weer iets omhoog gooien.

De Alpe de Huez en de Alpe d’Huzes

In Nederland heeft de Alpe d’Huez nog meer aan populariteit gewonnen dankzij Alpe d’HuZes, een evenement om geld in te zamelen voor KWF Kankerbestrijding. Hierbij wordt de Alpe maar liefst zes keer beklommen(!).

De echte Nederlandse berg

Een ding is zeker, de Alpe d’Huez is momenteel bekendste beklimming bij Nederlandse fietsers en niet-fietsers. (Op de voet gevolgd door de Mont Ventoux Op verjaardagen zullen heldenverhalen van deze beklimming het goed doen. Maar je bent niet de enige die deze berg opfietst. In het seizoen rijden tienduizenden wielrenners deze berg omhoog. Het is hier altijd druk. Rustig genieten van de natuur zit er niet in, en dan is de top ook nog eens alles behalve mooi, namelijk een lelijke wintersportplaats. Maar ja, het blijft wel de Alpe, een beklimming die iedere klimmer een keer gedaan moet hebben.