Alpe d’HuZes met Trudie en Monique: ‘Door onze deelname aan Alpe d’HuZes voel je extra dat je leeft’ (slot)

Wegdamnieuws is bezig met een miniserie over deelnemers rondom Hengevelde die meedoen aan Alpe d’HuZes. Allen met een eigen verhaal, allen met een achterliggende gedachte. Nagenoeg niemand die aan de start verschijnt is niet geraakt door deze vreselijke ziekte. Door hun verhalen op te tekenen hoop ik dat er met nog meer respect naar deze kanjers gekeken gaat worden. Ik heb de berg aan den lijve mogen aanschouwen. Wat heb ik een ontzag voor degenen die deze enorme puist hebben weten te bedwingen, lopend of fietsend!

Alpe d’HuZes: Een evenement met zoveel gemengde gevoelens, met een lach en een traan gaan mensen over de finish na een zware wandel-of fietstocht nagenoeg enkel bergop. En dat met pittige stijgingspercentages. Mensen die huilend over de eindstreep gaan met een foto van een overleden dierbare in de hand is geen uitzondering.

Bijzonder
Zo ook Monique en Trudie, de laatstgenoemde kende ik al van kinds af aan maar nog nooit zo gesproken als deze dagen. Hoe intens de periode van haar ziekte was. Hoe is het mogelijk dat je zo veel samen doet en dat je nagenoeg gelijktijdig met deze vreselijke ziekte te maken krijgt. Dat dit een band schept voor de rest van het leven van deze twee dames heb ik aan den lijve mogen ondervinden.
Hoe bijzonder.
Ik wil ze dan ook bedanken voor hun openhartigheid, we spreken elkaar!

Raymond Wegdam

Vandaag dus oud Wegdamse Trudie ter Braak-Groothuis met Monique Schepers:

Hoe kijken jullie terug op jullie eigen Alpe d’Huzes?
“Door alle voorbereidingen na onze inschrijving in oktober vorig jaar, leef je helemaal naar de dag zelf toe. Alpe d’HuZes is een hele bijzondere ervaring, een herinnering die we ons leven lang zullen koesteren. Dat we dit konden en mochten meemaken. We zijn heel blij dat we dit gedaan hebben, het is een afsluiting van een periode en ook een verrijking van ons leven”.

Wat heeft de meeste indruk op je gemaakt in de afgelopen dagen?
“De saamhorigheid; iedereen is er voor hetzelfde doel, helpt en stimuleert elkaar om boven te komen. De toeschouwers die je toejuichen tijdens de beklimming, familie die aanwezig is, de organisatie en vrijwilligers die het hele evenement regelen. De persoonlijke verhalen van mensen waarmee je in gesprek komt en de emoties die je deelt.
Hoe toevallig het is, dat als je je duim opsteekt om te liften, je een lift krijgt van een oud dorpsgenoot waarvan je niet wist dat zij er ook was”. (Cindy Pierik red.)

Als je zou moeten omschrijven hoe zwaar het was, waar kom je dan op uit?
“Het is zeker intensief en vraagt ook de nodige tijd, maar heel erg de moeite waard.
Door de goede voorbereiding (we zijn begin dit jaar begonnen met oefenen volgens een trainingsschema met 1 x week hellinglopen op de loopband en 1 x per week een wandeling waarbij we de ‘bergen’ in onze omgeving beklommen hebben), is het lopen zelf meegevallen.
Als je nog nooit eerder zelf hebt meegedaan, kun je je er geestelijk niet op voorbereiden wat voor impact dit op jou en je emoties zal hebben. Mensen die bij het evenement aanwezig geweest zijn, begrijpen hoe mooi en heftig het is”.

Hoe waren de gesprekken onderweg?
“Bijna iedereen die meedoet aan de Alpe d’HuZes doet dat met een reden. Je maakt heel makkelijk contact en deelt persoonlijke verhalen en emoties. Iedereen durft zich open en kwetsbaar op te stellen”.

Je hoopte ervaringen te kunnen delen, hoe is je dat vergaan?
“Al tijdens onze voorbereidingen kwamen we in gesprek met mensen en deel je ervaringen. Ook tijdens onze busreis er naar toe en in de week op de Alpe d’Huez ontmoet je elke dag nieuwe mensen waarmee je je verhaal deelt”.

Kunnen jullie de relatie die je hebt met elkaar beschrijven?
“We wonen in hetzelfde dorp en voordat we allebei in dezelfde periode van 2019 kanker kregen, deden we al wel dingen samen. In de tijd na onze operaties zijn we samen gaan wandelen en steunden we elkaar in ons traject. Toen we beiden alle behandelingen achter de rug hadden, kwam Trudie met het voorstel om samen deel te nemen aan de Alpe d’HuZes. Op voorwaarde dat we dit samen zouden doen, alleen of met iemand anders was geen optie. Dit heeft onze relatie verdiept. We kunnen ons kwetsbaar opstellen naar elkaar, omdat we allebei hetzelfde hebben meegemaakt”.

Je voelt dat je weer leeft?
“Als je ons 4 jaar geleden had gezegd dat we dit avontuur zouden aangaan, dan had ons dat toen onmogelijk geleken vanwege lichamelijke beperkingen en slechte conditie die we toen hadden. Door onze deelname aan Alpe d’HuZes voel je extra dat je leeft, omdat het ons na alle voorbereidingen en trainingen is gelukt om de berg te beklimmen”.

Wat wij verder nog willen melden:
“De steun die we hebben gehad van onze gezinnen en familie. En van alle andere mensen die met ons meeleven. Alle donaties en lieve reacties die we ontvangen hebben, hebben ons overdonderd. We zijn blij dat er zo veel mensen zijn die dit goede doel steunen. We kunnen hier niet iedereen persoonlijk noemen, maar met name de steun uit Hengevelde zoals van oud-klasgenoten (Trudie), teamgenoten van walking handbal WHC (Trudie) en KMB Metaalbewerking”.

Waarom ik meedeed aan Alpe d’HuZes

TRUDIE

Waarom ik meedoe aan Alpe d’HuZes
“Ik doe mee aan Alpe d’HuZes omdat ik geld voor onderzoek in wil zamelen voor alle kankersoorten. Ik heb “geluk” gehad dat ik darmkanker heb. Een kankersoort die relatief veel voorkomt. Daardoor is er veel onderzoek naar gedaan en zijn er steeds betere behandelingen. Dit zou voor iedere kankersoort vanzelfsprekend moeten zijn.
Verder doe ik mee om deze wandelervaring aan te gaan en te voelen dat ik leef. Door kanker en de daarop volgende corona periode was het moeilijk om naast de behandelingen met lotgenoten te kunnen delen.
De kanker is weggehaald, maar daarmee zijn de ongemakken en onzekerheden niet voorbij. Het lijkt mij fijn om daar bij stil te staan en ervaringen te kunnen delen”.

MONIQUE SCHEPERS

Waarom ik meedoe aan Alpe d’HuZes

“Iedereen krijgt in zijn of haar leven te maken met kanker. Voor mij kwam het dichtbij toen mijn zus Simone kanker kreeg en in 2013 aan de gevolgen daarvan overleed. Toen ik zelf eind 2019 een knobbeltje in mijn borst voelde en de diagnose kanker kreeg, werd ik er opnieuw mee geconfronteerd. Mijn leven veranderde van de een op de andere dag compleet, ik ging het behandeltraject in dat bestond uit een operatie en chemobehandelingen. Deze periode viel samen met de coronapandemie wat het allemaal niet makkelijker maakte.
Inmiddels ben ik 4 jaar verder en gaat het goed.

Om deze periode symbolisch af te sluiten, maar ook om nog eens extra stil te staan bij het besef dat gezondheid niet vanzelfsprekend is, doe ik mee aan de Alpe d’HuZes; om te kunnen leven in een wereld waarin je niet meer doodgaat aan kanker.

KLIK HIER  voor de foto’s van Trudie en Monique

Elke fietser garandeert door zijn participatie een minimum geldsom van 2 500€! Heel Nederland zet zich enorm in (ondernemingen, winkeliers, ambachtslui, VIP, individuelen…) Talrijke schenkingen worden ter dezer gelegenheid gedaan en is te vergelijken met de Téléthon in Frankrijk.

De zeventiende editie van Alpe d’HuZes heeft meer dan 18 miljoen euro opgebracht voor onderzoek naar kanker.