Complimenten voor de revue

Komen jullie opnieuw naar de revue, vroeg de redactie van WegdamNieuws een paar weken geleden. Normaliter gaan we eens in de vijf jaar. Maar mijn vriend Louis en ik wisten dat we deze keer niet mochten ontbreken. Vorig jaar waren we immers nogal kritisch geweest. Jullie moeten de lat hoger leggen, schreef ik toen. Ik vond een aantal sketches onder de maat, ordinair, slecht gespeeld. Als een entree duur is (€ 17,50), moet je ook niveau bieden. Als talloze dorpsgenoten vele uren besteden aan het ombouwen van De Marke, aan geluid, aan techniek en logistiek, dan moet de revue zelf van behoorlijk niveau zijn. De kritiek werd me niet in dank afgenomen. Veel Hengeveldenaren waren boos, maar eveneens was een groot aantal mensen het met me eens.

EERBETOON
We zeiden dus ja tegen WN en vanzelfsprekend zat aan de vraag het verzoek om een recensie vast. We zijn al heel lang weg uit het dorp, maar komen er nog regelmatig voor korte bezoekjes. Hengevelde is voor ons beiden een dierbare plaats. Het schrijven van een beschouwing over de revue is niet gemakkelijk, want we kennen veel spelers niet en hebben soms geen idee waar een bepaald item over gaat. Dat hadden we al meteen met de scène over de douane op Schiphol. Ik vond het onnozel, ondanks de goed acterende douaneambtenaar. Maar waarschijnlijk snapten we de clou niet. Eigenlijk was het zo ongeveer de enige sketch die weinig voor stelde.
Wat allereerst een compliment verdient, was het mooie eerbetoon aan de dit jaar overleden Debbie Bebseler, een topspeelster uit het verleden en een bedrijvig lid van de Hengeveldse dorpsgemeenschap.

HUTTNKLOAS
Het openingslied was leuk, het charleston dansje was prachtig, het orkest was zoals elk jaar prima en de scène in de kringloopwinkel was hilarisch met de sublieme verkoopster Milly. Binnenkort maar eens naar Bentelo. De column-achtige buut van Norman was aan de lange kant, maar wel goed van tekst.
Wat ons vooral beviel, was de muzikale uitvoering over het leven van Huttnkloas, gebracht door Jacco Kiezenbrink en het orkest. Dat was het hoogtepunt van de avond, hoewel de jongelui die vlak achter mij zaten daar anders over dachten. Ook verderop in de zaal begonnen mensen met elkaar te praten. Niet iedereen kent de roemruchte geschiedenis van Kloas en zijn moordzuchtige familie die een tijdlang in de buurt van De Bolscher (Ten Heggeler) een boerderijtje bewoonde. Daardoor viel op enig moment de aandacht bij hen weg. Iemand zei na afloop dat zo’n theatraal muzikaal verhaal niet in de revue past. Misschien is dat zo, echter een revue biedt voor elk wat wils. Ik heb naar Huttnkloas ademloos gekeken en geluisterd.
Dan was het de vraag wat de revue zou gaan doen met de Goorsestraat-affaire van het jaar over Bart en Jessica. Zou de revue dat verhaal uit de weg gaan, vroegen wij ons onderweg naar Hengevelde af. Niet dus en ik moet zeggen dat de revue die droevige story best goed in beeld gebracht heeft.

PRINS
Tot slot kregen we de verrassende presentatie van de nieuwe prins nog te zien: de koning die omgevormd werd tot de nieuwe heerser van de Höftemennekes, Rob van de Pelle.

Al met al was het een leuke avond die heel wat uurtjes aan werk en repeteren gekost heeft. Het zou daarom niet gek geweest zijn om aan het eind de regisseur, coördinator of hoe je de leiding van de revue ook noemt, nog even op het podium te roepen voor een afsluitend en welverdiend applaus.