De Hengelose versie van Statler en Waldorf kijkt terug op aangename Revue-avond
We kwamen een halve minuut voor zeven De Marke binnen en hadden de mooiste plaats. Mijn maat Louis en ik besloten afgelopen vrijdagochtend om dezelfde avond weer eens naar de Revue te gaan. Af en toe doen we dat. Even sfeer snuiven in het dorp waar we opgroeiden, even ervaren hoe het met creativiteit gesteld is op het gebied van acteren, musiceren, humor enzovoort. We keken bij binnenkomst even rond, liepen aan de zijkant naar voren en zagen tot onze grote verbazing vooraan drie of vier rijen die nog helemaal vrij waren. Het leek de kerk wel. De Hengelose versie van Statler en Waldorf had ineens een ereplaats met prima uitzicht op het brede podium. (Voor de jongeren onder ons: S & W waren de twee ouwe mopperkonten van de televisieserie de Muppets die vanaf het balkon commentaar leverden op de uitvoering).
Raymond, een van mijn bazen bij Wegdam Nieuws, bood ons de kaartjes gratis aan met de opdracht om dan ook een stukje te tikken over de Revue. Dat doe ik bij deze graag. Kritisch maar reëel, zo luidde de opdracht. Prima.
Eigenlijk valt het commentaar van de heren Statler en Waldorf best wel mee. We volgden de scènes met veel interesse en kwam al gauw tot de conclusie dat we op het podium veel spelers zagen, die we niet kennen. We zijn inmiddels te lang weg uit het dorp. Vijf jaar geleden, toen ik er ook was, was het nog heel anders. De verjonging is uiteraard een geweldig pluspunt voor de samenstellers. Kennelijk zijn er steeds weer talenten of geïnteresseerden die een rol willen spelen tijdens de jaarlijkse show. Prachtig die steeds terugkerende aanwas van potentiële acteurs of zangers. Daarbij mag je je wel afvragen of ze goed getraind, gecoacht en geregisseerd worden, want het spel liet in de verschillende sketches nog wel eens te wensen over.
Ik raakte na afloop toevalligerwijs in gesprek met een leuke, lange jongedame, luisterend naar de naam Roos Tuinte. Ze vertelde dat ze aan het alternatieve kerstspel meegedaan had als herder. Ik had haar niet herkend, maar dat hoeft ook niet. Het was haar eerste Revue-optreden. Ja, ze was niet echt nerveus geweest. Het was allemaal goed gegaan. “Want”, zei Roos, “we hebben maar één keer gerepeteerd en de generale ging niet best.” En daar raakte ze een punt dat bij verschillende onderdelen zichtbaar was. De Beste Zangers, de scène in de Nieuwstraat, de B&B’s en nog meer. Het moet allemaal beter ingestudeerd worden. Anders is het zo amateuristisch. Zo’n kerstspel lukt dan nog wel, omdat de gebroeders Kiezenbrink erin meedoen. Die kunnen zo’n stuk dragen en op niveau houden. Sjaak was in zijn gele outfit de topper van de avond.
Zo’n Revue moet eigenlijk kunnen beschikken over de beste artiesten die het dorp rijk is. Muzikanten, acteurs, buutreedners, zangers/zangeressen die intussen afgehaakt zijn. Dat zou het niveau omhoog krikken. Ik zag er een aantal tijdens de afterparty tussen de mensen staan en dacht: Waarom doen die niet mee? Die wonen toch ook hier. Geen tijd? Geen zin? Wat is er leuker dan een volle zaal met dorpsgenoten te vermaken?
Mag ik nog zeggen dat ik de glasvezelman, de scènes met de B&B’s, de Nieuwstraat en Elvis echt onder maat vond? En de act met de bruidsparen en de imitatie van de Beste Zangers ook. Nou ja, laten we die laatste vanwege Ilse en de presentatrice een 6- geven.
Eigenlijk waren de buitenspelers vrijdagavond de uitblinkers. Links stond Wegdam Inside met de semiprofessionele gastheren Bart en Kasper die hun bijdragen vol ironie en satire goed hadden voorbereid en bijna vlekkeloos over het voetlicht brachten. Enthousiast en duidelijk, inclusief Kaspers karakteristieke armgebaren die we ook kennen van z’n vader Jan. Rechts stond het orkest en dat is al jaren goed verzorgd. Daardoor werd het optreden met de drie zangeressen ook een van de hoogtepunten. Met de inbreng van de buitenspelers mag de Revue-leiding zijn handen dichtknijpen.
De Hengelose Wegdammers Statler en Waldorf hebben zeker een aangename avond gehad, waarbij we nog een dikke anderhalf uur gezellig nagepraat hebben in de mensenmassa bij de bar. Ik denk overigens wel dat de dj’s tijdens zo’n afterparty overbodig zijn, want het is zonder hen al lastig genoeg om een gesprekje te voeren, laat staan met….
