‘Kozijnen maken was altijd al mijn grote passie’

Indrukwekkend. Dat is het juiste woord. Ik loop in een soort van snelwandeltempo ruim drie kwartier zo’n twee meter achter Norbert Kuipers aan. Hij leidt me door zijn imposante HEBO-hal met meerdere verdiepingen. Regelmatig stopt hij om uitleg te geven over het maakproces van de kunststofkozijnen of demonstreert hij de vernuftige bioscoopzaal en andere ruimtes waarin hij gasten kan ontvangen om te laten zien wat zijn bedrijf allemaal doet en kan, zalen die overigens ook door andere bedrijven gebruikt kunnen worden voor eigen activiteiten. We stoppen bij de oude Chevrolet in de hal met als bouwjaar 1928. ‘Het geboortejaar van mijn vader’, zegt hij respectvol.
De jongste van de drie zoons van Marinus en Jo Kuipers kende ik het minst goed. Wat al een paar jaar zou gebeuren, is thans eindelijk realiteit. Een interview.

INTERVIEW MET HEBO-DIRECTEUR NORBERT KUIPERS

De rondleiding met uitleg over het hoe en waarom van een kozijn, een wand, een deur, een lokaal of andere ruimte. Met verklaringen over hoe ruim en doordacht het gigantische complex aan de Goorsestraat is ingedeeld; innovatief, met oog voor de toekomst. Zelfs andere ondernemingen mogen er gebruik van maken. De energieke Norbert vertelt. ‘De kunststofkozijnen van HEBO zijn megasuccesvol’, zegt hij. ‘We hebben veel gas gegeven om dit complex te kunnen uitbouwen tot 30.000 vierkante meter onder dak, inclusief de zaak aan de Eeftinkstraat.’
Op de loonlijst staan bijna 250 medewerkers, waarvan zo’n veertig op het bedrijfsbureau en vijftien buiten. De anderen zitten binnen en doen hun ding op de werkvloer. Op het Wegdam, parallel aan de Goorsestraat,  ligt het zwaartepunt. Aan de Eeftinkstraat maakt HEBO de houten kozijnen. ‘Deze mix van hout en kunststof’, zegt Norbert, ‘is buitengewoon prettig voor de klanten.’

NIEUWSTRAAT | EEFTINKSTRAAT
Marinus Kuipers en Jo Bauhuis kregen drie zoons, Rob, Brian en de man waar we te gast zijn, Norbert. Hij is op 8 juli 1967 geboren. Ze woonden aan de Nieuwstraat. Toeval of niet, het is een straat met zeer vruchtbare grond. Verschillende zonen van deze straat hebben of hadden de leiding over miljoenenbedrijven. Voorbeelden? De drie gebroeders Kuipers, Vincent Nollen, Ed Wender, Stefan Semmekrot, Tim Janssen. Misschien zijn er nog meer. Norbert glimlacht: ‘Meer straten had Hengevelde destijds bijna niet. Dit moet toeval zijn.’ Samen met zijn beide broers groeide hij daar op. ‘Perfect’, zegt hij, ‘knusse buurt, gezellige straat.’ Toen hij zes was, verhuisde het gezin naar de Eeftinkstraat. ‘Dat was ook mooi, maar we waren ook vaak op de zaak van mijn vader. Daar had ik honderd zussen. Zo werd ik groter en kreeg het zakelijke leven met de paplepel ingegeven. Vooral in de Eeftinkstraat aan de keukentafel kregen we het nodige mee. Oma Leida, de moeder van pa, was er ook bij. Zij was als een tweede moeder voor ons. In 1994 is ze gestorven. Al met al hadden we daar een fijn leven. En toen ik twaalf jaar was, stond ik op zaterdagmorgen om zes uur ’s morgens al naast mijn bed om op acht meter hoogte een bouwkraan te bedienen.’

VANZELF
Norbert ging in Delden naar de mavo en deed daarna mts bouwkunde in Hengelo. ‘Ik zakte voor het eindexamen, maar hoefde alleen de vakken over te doen, waar ik een onvoldoende voor had. Dat ik in de bouw terechtkwam, ging vanzelf. Ik had er wat mee en ook met kozijnen. Eigenlijk groeide ik vanzelf in die richting. Het werd me beslist niet van huis uit opgelegd. Brian was technisch. Hij had ook wel een garage willen leiden. Maar het is ook een handelsman en is daardoor op enig moment in de bruidsjurkenzaak begonnen. Die drang om te ondernemen zit in onze genen. Ik zag toekomst in kozijnen, daar kon ik iets moois van maken. Het is gewoon zo gelopen.’

LEONIE
Bij Bruins in Saasveld troffen Norbert en Leonie Nijhuis van de Koopman uit Bentelo elkaar. Hij was 18 jaar. In 1994 trouwden ze. ‘Leonie komt uit een nuchter boerengezin. Ze is ook zakelijk ingesteld, begrijpt wat ondernemen is. We delen veel, ze laat me vrij en denkt mee. Het bedrijf is groot geworden. In de stappen die we gezet hebben, steunde ze mij altijd. Ze helpt me met het schrijven van speeches voor het bedrijf als er jubilarissen zijn en bijvoorbeeld als we met medewerkers op pad zijn die 25 jaar bij HEBO werken.’
Overigens heeft Norberts vrouw een eigen job. Ze staat reeds 32 jaar in Bentelo op de basisschool waar ze tweeëneenhalve dag de functie van IB-er (Intern Begeleider) vervult.  Norbert: ‘Leonie en ik zijn één. We zijn samen. Ik kom uit een knetterhard zakengezin en zij uit een warm boerengezin. Die mix heeft ons gekneed tot wat we nu samen zijn. De steun die ik van haar krijg, is enorm.’

LINDE | TIM 
In hun fraaie huis aan de Eeftinkstraat wonen ook dochter Linde (24) en zoon Tim (22). ‘Linde is na haar studie commerciële economie aan de Saxion Hogeschool, nu bijna klaar met de master Business Adminstration aan de Universiteit Twente. Per 1 oktober gaat ze elders aan het werk. Tim heeft de opleiding Bouw en Infra niet afgemaakt, maar ontwikkelt zich nu binnen HEBO. Hij oriënteert zich momenteel op verschillende plekken in het bedrijf. Zo leert hij het vak en zichzelf kennen.’

DRIE TAKKEN
Norbert was zelf een jaar jonger toen hij in 1988 begon. Samen met broer Rob begon hij in de HEBO-tak van het Kuipers-concern. Daar was hun vader Marinus mee begonnen. Er waren toen drie takken: Très Chic (bruidsmode vanaf 1964), HEBO Huis (voorheen BOuwbedrijf HEngevelde vanaf 1972) en HEBO Kozijnen (fabricage van houten draaikiep kozijnen vanaf 1980). ‘Ik werkte al mee in de kozijnen afdeling. Ik had al drie jaar meegewerkt op de werkvloer. Ik was 21 jaar en stapte er definitief in. Mijn vader was vooral druk met de bruidsjaponnen. Zodoende had ik een beetje de vrije hand en kon bepaalde initiatieven doorvoeren.’
Gestaag werd Norberts aandeel in de directe productie minder en ging hij zich met de organisatie bezig houden. Bennie Asbreuk werd als leider van het productieproces aangesteld. ‘Hij nam mijn taken op de werkvloer over. We werkten met 25 man aan de houten kozijnen en in de huizenbouw was 30 man werkzaam. Vanaf 1991, 1992 kreeg ik steeds meer de algemene leiding over de kozijnen productie. Dat was mijn passie altijd al en uiteraard overlegde ik veel met mijn vader en broers.’

VOORUITDENKEN
Norbert vertelt over de grote stappen die gemaakt werden bij HEBO. ‘Pa begon in 1980 met machines die door middel van knoppen bediend werden. Mechanisch dus. Semi-automatisch. In 1990-’91 kochten we al een machine die computergestuurd was. Die kwam uit Italië, het was een uniek moment. We deden een floppy in de machine en het proces begon. Zo zette het bedrijf grote stappen. We waren de concurrentie ver vooruit. Dat vooruitdenken zit in ons DNA. Dat zijn genen van onze pa.’
De fabriek voor houten kozijnen groeide tussen ’94 en 2005 naar honderd werknemers. Norbert: ‘In 2005 zaten we op 110 man. We vierden aan de Eeftinkstraat het 25-jarig bestaan, waar we prefab houten kozijnen maakten. HEBO leverde een totaalproduct. Ja, ook het woord prefab zit in ons DNA’, zegt hij met enige trots.

KUNSTSTOF
In 2007 ontstond het plan om met kunststof kozijnen te beginnen. ‘De markt dacht er anders over’, vertelt Norbert, ‘maar kunststof was internationaal gezien een volwaardig product geworden. We zijn eraan begonnen en maakten er aanvankelijk tien per week. Nu zijn er dat 500. In een nieuw te bouw huis kun je alleen kunststof kozijnen plaatsen, maar houten én kunststof kozijnen bleek ook een goede en unieke combinatie te zijn.’
Het bedrijfsgebouw van HEBO Huis aan het Wegdam 1 was in 1998 verkocht aan een metaalbedrijf, omdat HEBO Huis na veel problemen ophield te bestaan. Maar in 2009 kreeg de familie de kans om het terug te kopen. Norbert: ‘Vanaf toen hebben we weer grote stappen kunnen maken. We konden de productie van kunststof kozijnen verder uitbouwen. Zoals ik al zei is het een succes geworden.’

BIJZONDERE TIJD
In 2022 – zo leert ook de rondleiding aan het Wegdam 1 – staat er inderdaad een prachtig, modern bedrijf. Er zijn zelfs plannen om in de richting van Goor verder uit te breiden. De grond is al hun eigendom. Maar intussen zit de bouwwereld midden in een moeilijke tijd. Hoe kijkt Norbert, die komend weekend ook nauw betrokken is bij de Open Bedrijvendag, daar tegenaan?
‘Het is een bijzondere tijd. Over de stikstofproblemen van de boeren kan ik niet oordelen, maar ook de bouwbedrijven hebben ermee te maken. Als aannemers hierdoor minder kunnen bouwen, betekent dit voor ons bedrijf dat we meer aannemers nodig hebben, om hetzelfde aantal kozijnen te kunnen maken. Gelukkig voor ons zijn prefab kozijnen erg gewild. Veel klanten blijven zaken doen met ons. Ze gebruiken voor vijftig procent kunststof kozijnen. Dat moet meer worden. Voor PFAS komt een oplossing. Het kabinet is een weg aan het zoeken om verder te kunnen bouwen. Maar zorgelijk is het zeker. En eerst moet het stikstofprobleem opgelost worden. Daar zijn wij als HEBO ook mee bezig.’

PRIJZEN
De materialen worden steeds duurder. Dat lezen we continu. Norbert erkent het. ‘Die worden op termijn haast niet meer betaalbaar. De energieprijzen moeten naar beneden. Huizen zijn in twee jaar tijd twintig procent duurder geworden. Dat is verontrustend. Ook HEBO heeft daar last van. onze producten worden hierdoor eveneens duurder. De meeste huizenbouwers houden hier rekening mee. We zitten al een jaar in het voren vol.’
Nog een probleem van deze tijd is het werven van gekwalificeerd personeel. Norbert is zeer tevreden over de mensen die hij in dienst heeft. ‘Daar stemmen we de groei op af. We kunnen lekker door, hebben de machines ervoor en alle andere voorwaarden. We kunnen zelfs onze capaciteit nog verhogen, maar dan hebben we geschikte mensen nodig. Af en toe houden we inloopmiddagen. Dan gaan we rond met een man of tien om ze te leren kennen en op hun beurt kunnen gegadigden dan het bedrijf van binnen bekijken. Misschien solliciteren ze vervolgens.’

DIRECT MANNETJE
Genoeg over het imposante bedrijf. We zijn ook benieuwd naar Norbert zelf. Wie is hij? Hoe ziet hij zichzelf als mens en als dorpsgenoot?
‘Ik ben een direct mannetje’, glimlacht hij bij de gestelde vraag. ‘Ik heb een doel voor ogen en dat wil ik bereiken. Dat kan soms nadelig zijn. Als je bedrijf groter wordt, stuur je het anders aan. Heb je de leiding over 50 of 250 man. Dat is een verschil. Dan moet je de organisatie anders inrichten en aansturen. Ik heb alles met de handen opgebouwd en moet leren dat ik op detailniveau wat dingen loslaat. Je moet dan zorgen dat je goeie mensen in je team hebt.’
En verder?
‘Ik hou van gezelligheid en ik ben sociaal. Ik hou in de gaten wie er jarig is. We delen lief en leed en zijn sociaal verweven met het bedrijf en dat hoort in een familiebedrijf ook hoog in het vaandel te staan.’
Norbert is een zoon van het echtpaar Kuipers-Bauhuis. Hij is mix van de genen uit beide families. ‘Ik ben zakelijk en sociaal, dat zit er van weerskanten in’, zegt hij. ‘Pa was de ondernemer, maar ma werkte keihard mee. Sommige Bauhuizen zijn ook ondernemers. Toen we begonnen te bouwen met prefab woningen, was pa de eerste die dat stimuleerde. In drie dagen zaten de pannen op een huis. Hij vond het prachtig. Dat vooruitstrevende zit ook in ons als broers.’

DORP
Zijn jullie boerenslim?
‘Dat zit ook in ons DNA. Dat zijn mijn broers en ik misschien ook, maar dan wel gericht op het doen van zaken.
Heb je humor, zoals met name sommige familieleden van de Bauhuis-kant dat hebben?
‘Moeilijke vraag. Ik volleybal al 27 jaar bij de Toppers, een volleybalclubje dat onderling veel schik heeft en gezellige dingen doet met elkaar.’

Je bemoeit je ook met de toekomst van Hengevelde. Waarom?
‘Dat doen we alle drie. Dat is vroeger ook aan dezelfde keukentafel in ons ouderhuis ontstaan. Dat vinden we net als onze ouders belangrijk voor het dorp. We moeten wat doen voor elkaar. Ik vind dat heel gaaf. We zitten nu met een aantal dorpsgenoten met de gemeente aan tafel om het bouwplan in te richten voor de jaren 2025 tot 2035. Lees Wegdam Nieuws. Daar stond het allemaal uitvoerig op.’
Moet zoiets niet gerealiseerd worden via een breed gedragen dorpsraad die er niet is?
‘Daar wordt ook naar gekeken.’

DOMINANT
Ik hoorde dat je iemand bent die weinig inspraak duldt. Je gaat recht vooruit.
‘Dat is waar. Ik ben dominant en doortastend. Ik streef mijn doelen na, maar of dat altijd het goede doel is, mag je je afvragen? Ik neem initiatief en zie verder wat er gebeurt.’
Andere interesses. Sport?
‘Ik volleybal. Autosport vind ik gaaf en soms kijk ik voetbal. Als WVV kampioen kan worden, ben ik erbij en ik ga vaak naar het tweede elftal kijken, omdat mijn zoon daarin speelt.’
Geloof? ‘Ik ben katholiek, zoals de meesten in Hengevelde dat zijn.’
Politiek? ‘Dat houdt me ook bezig. Alleen zakelijk. Ik volg de zakelijke onderwerpen en datgene wat voor ons dorp belangrijk is.’
Cultuur? ‘Ik vind musicals gaaf. Daar gaan we wel eens heen met vrienden en kennissen.’
Lezen? ‘Nee, dat is niet mijn hobby.’
TV? ‘Ik volg het nieuws en soms kijk ik met Leonie en de kinderen een serie.’
Over de kinderen gesproken. Worden zij jouw opvolgers?
‘Ze hebben de vrije hand om zichzelf te ontdekken en te ontwikkelen. Daarna kijken we naar een eventuele positie binnen HEBO. Dat kan overal zijn. Ze krijgen daarvoor de tijd. Samen gaan we ervoor.’

VERRASSING
Op 17 september 2020 zou HEBO het veertigjarig bestaan vieren. Maar corona. Het interview met Norbert werd uitgesteld. Twee jaar later was het zover. We spraken met een gedreven, soms ook emotionele directeur van een bloeiend, vooruitstrevend bedrijf.
Terug naar de rondleiding. Beneden in de hal bij de voordeur zie ik de prachtige kantine. Het kan niet op. Maar het mooiste is achter de balie de klok met daarachter het dubbelportret van vader Marinus en hemzelf. ‘Gekregen van het personeel. Ik wist er niets van. Was een enorme verrassing. Supergaaf’, zegt hij licht geëmotioneerd.
Norbert Kuipers, zakelijk, gedreven, resoluut, maar ook gevoelig. Mooie combi.