dinsdag 10 mei, 2022 om 18:36
Geplaatst in Algemeen Gijs Eijsink
Terug naar nieuwsoverzicht

Kraamtijd

In deze tijden struin ik graag over boerenerven en door de natuur. Overal is het kraamtijd. Prachtige periode. Zaterdagmiddag was ik bij mijn neef Clemens in Hengevelde. Gisteren was ik even naar het fraaie landgoed van Herman Rupert gereden op de grens van Hengevelde en Markvelde. Beide bezoekjes leverden verrassende voorvalletjes op.

De eieren van de steenuiltjes
UILENKENNERS
Clemens kreeg zaterdag bezoek van twee mannen van de Uilenwerkgroep Hof van Twente. Tonnie Blanken was een van hen. Tijd niet gesproken.
Toon en zijn collega controleerden de speciale nestkast aan de kastanjeboom op de hoek van het woonhuis.
“Ik denk niet dat er wat in zit”, zei Clemens. “Daar heeft nog nooit iets ingezeten.”
Een van de uilenkenners pakte een ladder en ging voor de zekerheid toch maar even kijken. Een steenuil vloog fluks naar buiten. Twintig seconden later volgde zijn/haar partner. “Vijf eieren”, zei de man met een grote glimlach. Zijn maat pakte een lijst uit de auto en noteerde de vondst. Daar stonden al heel wat locaties op met aantallen eieren cq jongen van steen-, bos- en kerkuilen.
“Het gaat heel goed dit jaar”, zegt een van de mannen, “beter dan vorig jaar.”
“Heb je nog meer voor ons?” vroeg hij vervolgens aan Clemens.
Die wees hem op de melkstal. “Daar zitten zwaluwen, er zit een duif te broeden en ook nog een torenvalk.”
“Heeft die torenvalk al jongen?”
“Nee. Dan had ik het wel gezien”, antwoordde de boer.
“Dan komen we over een paar weken terug om de jonge steenuilen en torenvalken te ringen.”
“Jullie komen maar”, zei Clemens.

De mannen vertrokken.

Merel bouwt nest op paar oude ski's
MUIS
Clemens liet me nog even de melkstal zien met de zwaluwnesten en wees me de plek aan waar de torenvalk zit te broeden. “Verderop onder de kap zit ook nog een duif met eieren.”
Ineens zagen we de torenvalk arriveren met een muis in de bek. “Die is voor het vrouwtje”, zei Clemens. “Vorige week lagen hier allemaal veertjes van een merel, maar meestal vangt ie muizen. De duiven en zwaluwen hebben geen last van hem.”
“Nog meer?” vroeg ik.
“Er moeten hier ook wel lijsters, mezen, vinken, merels en mussen zitten met eieren. Ga maar zoeken. En kijk even in de loods. Daar hangen heel oude ski’s van mijn broer Paul. En daarbovenop heeft een merel zijn nest gebouwd…”
Interessant bezoekje. Ik ga volgende week weer.

Kievitsnest

PARADIJSELIJKE PLEK
Gisteren had ik alweer geluk. Ik reed aan het eind van de morgen naar het landgoed van mijn vriend Herman en zijn vrouw Dinie op de grens van Hengevelde en Markvelde. Ze hebben daar een paradijselijke plek gecreëerd met water en watervogels, met weiland waarop een kievit broedt en met een aarden wal waarin oeverzwaluwen wonen. Pal aan de voordeur had een eend zich genesteld met 10 eieren.
Je beleeft er altijd wat, maar gisteren viel ik helemaal met de neus in de boter.

REEKALFJE
De avond ervoor had Herman in een uithoek van zijn erf een vreemdsoortig gepiep gehoord. Gisterochtend was hij er weer langs gefietst en hoorde het weer. Zijn vrouw had het even later ook gehoord. Wat is dat? Is het een vogel, is het een ander diertje in nood? Toen Herman om een uur of 11 terugkwam en nog steeds het aparte piepgeluid waarnam, ging hij op zoek en vond een reekalfje. Vermagerd en in levensnood, dat zag hij als kenner van de natuur meteen. Een reemoeder laat een jong soms uren alleen, maar dit was volgens Herman duidelijk een geval van een verlaten jong. Waarom doet een reemoeder dat? Misschien omdat hij nog een jong heeft en één kind wel genoeg vindt. Wie zal het zeggen.
Hij nam het kalfje mee en legde het in een vogel-ren tussen het gras. Een ree-expert tipte hem om haar (het blijkt een jongedame te zijn) om de paar uur wat biest van een geit te voeren uit en fles met speen. Daarvoor kon hij bij een buurvrouw terecht die in haar diepvries wat biest had ingevroren.
Toen ik arriveerde had het vermagerde beestje de eerste portie biest moeiteloos opgezogen. Ik fotografeerde haar en vroeg wat zijn plan was met het kalfje, want hij had haar aangeraakt en dan zal een reegeit haar kind sowieso verstoten.

“Tja, dat is de vraag. Ik heb niet veel zin om dat kalfje groot te brengen.”

MENSENGEUR
Vanmorgen nog even gebeld met Herman.
“Hoe is het met je aanwinst?”
Mooi verhaal.
“Gisteravond zag ik haar moeder bij de bosrand lopen”, vertelt hij. “Snel heb ik het kalfje met gras ingewreven en erheen gebracht. En toen liep ik daar toevallig tegen de nageboorte aan en heb de kleine daar ook nog eens mee ingewreven. De mensengeur zou daardoor verdreven moeten zijn, hoop ik. Daarna heb ik haar daar achtergelaten. Vanochtend was ze weg en ik veronderstel dat het nu goed is.”

WITTE WIEVE
Nog één foto. Ik fietste vanmiddag in de buurt van Boekelo en zag daar een akker met een stuk of zes witte wieve. Kun je allemaal tegenkomen als je de natuur opzoekt!