Lotte al 20 jaar boegbeeld van Cupido 1

“Jij bent Cupido!”

Twintig jaar onafgebroken actief in het eerste damesteam van volleybalvereniging Cupido. Hoeveel mensen kunnen dat zeggen? In Hengevelde is het maar één iemand: Lotte Rotink.
Een speelster die inmiddels synoniem staat voor het vlaggenschip van de vereniging. Het is niet voor niets dat er tijdens een van de vele thuiswedstrijden een spandoek te zien was met de tekst:
“Jij bent Cupido!”

Voor Wegdamnieuws reden genoeg om stil te staan bij deze mijlpaal. Twintig jaar. Talloze trainingen, wedstrijden, overwinningen en nederlagen. Wat drijft iemand om zich zó lang met hart en ziel in te zetten voor haar team?

Wat ging er door je heen toen je woensdag het veld opkwam in de 2e divisie?
“Vooral zin om aan de aftrap van het competitieseizoen te beginnen! Ik start met wat fysieke mankementen, dus dus dan is het lekker dat je wel wat minuten kan maken”.

Weet je nog hoe het begon, je eerste wedstrijd voor Dames 1?
“Poeh, lang geleden. Wat ik nog weet is dat ik het heel spannend vond, ik viel denk ik in en was toen vooral overweldigend hoe “snel” alles ging. En dat was op 2e klasse niveau. 

Ik stroomde ooit in vanuit de jeugd, en in eerste instantie naar D2 of 3, maar gedurende het seizoen al snel doorgestroomd naar D1.

Een jaar of 8 later zijn we nog een tijdje een combiteam geweest met dynamiek, omdat er weinig aansluiting was vanuit de jeugd. Ik werd toen ook aanvoerder. Uiteindelijk viel dat weer uit elkaar en konden we binnen Cupido weer een mooi team vormen, toen ook onder leiding van de huidige trainer Alfred Oonk.

De laatste jaren hebben we met Maik en Bruno de grootste stappen gemaakt en kon ik het aanvoerdersstokje, na jaren gedaan te hebben, mooi overdragen aan Susan Beuving. 

Met de meesten van het huidige team speel ik ook wel weer een jaar of 8 samen, en dat maakt ons nu ook zo’n goed team denk ik. We kennen elkaar goed en een nieuweling is dan goed in te passen binnen onze stabiele basis.

En bij de meiden uit het huidige team is de rek er ook nog lang niet uit, ik zie nu al dat we stappen hebben gemaakt ten aanzien van eind vorig jaar. Dat zag je ook terug in de aftrap van de competitie tegen SSS, waarin we gewoon met 4-0 wonnen tegen een team wat vorig jaar nog 1e divisie speelde. Als we deze lijn doortrekken en hard blijven werken tijdens de trainingen, dan valt er wellicht nog wel weer wat te halen dit seizoen…”

Wie waren je eerste teamgenoten destijds? Zijn er nog speelsters van dat eerste team waarmee je contact hebt?
“Volgens mij was dat onder andere met Joyce Jannink, Ester Wegdam, Inge Broshuis, Jolande Sak, Ellen Gering, Anouk Vehof. Ik weet nog dat we de eerste jaren met een uitgeprint A4tje waarop de route stond beschreven naar de uitwedstrijden gingen en soms alsnog de sporthal niet konden vinden, best grappig als je daar nu over nadenkt. Dat gaat nu met de telefoon een stuk makkelijker:).

Met de meesten heb ik geen persoonlijk contact meer. Met Anouk jaren daarna nog weer best een lange tijd gevolleybald in Dames 1. Marije Wolbers en Ilse Hemel hebben in de begin jaren ook deel uitgemaakt van het team, daar heb ik als vriendinnen nog contact mee”.

Welke promotie(s) of prestaties zijn je het meest bijgebleven?
“Ik ben in de 2e klasse begonnen en zijn toentertijd naar de 1e klasse gegaan omdat ons 2e team kampioen werd. Wij namen die plek over en hebben heel lang in de 1e klasse gespeeld. Werden vaak 2e of 3e en hebben geloof ik 3x PD gespeeld om te promoveren maar niet gehaald.

De uiteindelijke promotie vanuit de 1e klasse naar de promotieklasse was ook wel een bijzondere: het seizoen stopte abrupt door corona, en als beste nummer 2 mochten wij van de bond uiteindelijk ook doorstromen (dus weer niet echt feest…)

Promotieklasse naar 3e divisie was een overtuigend kampioenschap 2 jaar geleden, een aantal wedstrijd voortijd was het al beklonken. 

En vorig jaar onze mooie promotie naar 2e divisie door de PD (promotie-degradatie wedstrijden) eindelijk te winnen!”

Wat maakt Cupido volgens jou zo’n bijzondere vereniging?
“Vooral dat het een vereniging is waarin iedereen zich welkom voelt. Of je nou in D1, D3 of de recreanten zit; alles loopt, los van de trainingen, door elkaar. Ook in de kantine! Prestatie gericht wordt aandacht aan besteedt, maar aan gezelligheid en plezier misschien nog wel meer. Want dat is echt de basis van een teamsport denk ik”.

Heb je ooit overwogen om te stoppen? Zo ja, wat hield je tegen?
“Ik heb een jaar gehad, waarbij we nog 1e klasse speelden, dat ik heb overwogen om naar een andere vereniging te gaan. Vooral vanwege de vele wisselingen binnen het team en voor het zoveelste jaar weer met een team opnieuw te moeten bouwen naar een top 1e klasse team. Uiteindelijk wel bij Cupido gebleven omdat de vooruitzichten daar op voorhand als bankzitter zouden zijn, dan is de keuze snel gemaakt.

Daarnaast een aantal jaar geleden overwogen om helemaal te stoppen, met m’n (inmiddels dubbele) nekhernia wil het niet altijd zoals ik wil en hield de pijn het sporten wel tegen. Hierbij na gesprekken met trainer(s) en team ook besloten te blijven en wat flexibelere om te gaan met 2x per week trainen. Momenteel gaat dit redelijk goed”.

Wat is in al die jaren het grootste verschil in het damesvolleybal geworden?
“Wat betreft Cupido D1 is dat vooral power. Dat is momenteel echt ongekend, en de jonge jeugd van nu doet daar gewoon aan mee en is makkelijk in te passen, dat kende ik 20 jaar geleden eigenlijk niet. Daarnaast heeft het persoonlijke niveau van iedereen binnen het team nog nooit zo dicht bij elkaar gelegen als nu, en dat zegt wat over een team van 12 mensen. 

Daar waar ik in het verleden de lat hoog legde bij niet alleen mezelf, maar ook bij m’n teamgenoten, word ik nu elke training door m’n teamgenoten uitgedaagd om hard te werken. En zo kan ik zelfs op 34jarige leeftijd nog stapjes maken om mezelf te verbeteren”

Zijn er tradities of rituelen binnen het team die jij hebt meegemaakt of misschien zelf gestart bent?
“De meeste jaren was het vaste prik om met de uitwedstrijden te vertrekken vanaf café Assink en daar te starten met koffie/thee. Deze was toen hoofdsponsor. Later liep dat over in Kolenbrander/Tres chic en vertrokken we vanaf Kooltje. Nu dat ook geen vaste kroeg meer is vertrekken we rechtstreeks richting de uit hal, om daar rustig te starten met een warm drankje”.

Is er een wedstrijd die je nooit meer zult vergeten?
“Dat moet dan toch wel de wedstrijd tegen Havoc zijn geweest waarin we jaren in hetzelfde niveau speelden en streden om promotie. We wonnen toen één van de laatste wedstrijden van het seizoen bij ons thuis, en speelden de sterren van de hemel, alles klopte. We wonnen met 4-0 en werden 2e uit de poule boven Havoc. Dat was zo’n 8 jaar geleden, Alfred was toen ook al coach.

Daarnaast is de regio bekerfinale van 2 jaar geleden er ook eentje voor in de boeken. Wat een entourage was dat. Mega veel publiek, centercourt, en we leverden ook een strijd en het was spannend tot het einde. Alles uit de kast gehaald, maar verloren net met 2-3″. 

Wat was het mooiste compliment dat je ooit hebt gekregen als speelster?
“Misschien wel van m’n huidige teamgenoten, dat ze me er nog steeds graag bij hebben, zowel in als buiten het veld”.

Heb je nog ambities binnen Cupido, bijvoorbeeld als trainer of in het bestuur?
“Ik ben jarenlang trainer geweest van mini’s en jeugd en ook van het hoofd en jeugdbestuur heb ik al een jaar of 6/7 deel uitgemaakt. Geen idee of ik daar in de toekomst weer opnieuw mee ga starten”.

Wat zou je tegen jonge meiden willen zeggen die nu in de jeugd van Cupido spelen?
“Bewegen is belangrijk, op welk niveau dan ook. Zorg ervoor dat je plezier hebt, dan kun je met elkaar mooie momenten beleven. Zo blijf je fit én werk je aan je sociale vaardigheden”.

Tot slot: Wat betekent volleybal voor jou?
“Volleybal betekend communiceren, teamwork, doorzettingsvermogen, prioriteiten stellen van je tijd, fit blijven en vooral plezier hebben met je teamgenoten!”