Riky in Roemenië dag 3: “Een onvergetelijke week!” (Slot)

Deze donderdag was de laatste dag dat er hulpgoederen werden afgeleverd. Het was deze keer één ouder of geen ouder dag: Jonge kinderen waarvan een van de ouders was overleden of er zelfs vandoor waren gegaan. Schrijnend was het om te zien: Dat ene jongetje dat werd opgevoed door zijn overgrootmoeder. Zo schrijnend dat de groep terug is gereden richting de opslag om meer spullen te halen. Schuchter was hij bij binnenkomst, bij het afscheid was er een grote glimlach en een meer dan spontane kus!
Dan Martha, waarvan haar man haar met vier kinderen had achtergelaten en tot op heden spoorloos is. Als je alleen al ziet hoe zij Riky aankeek, dan zie je aan den lijve wat het bezoek van Riky met haar gevolg doet bij deze mensen,

ZIE DIT FOTOALBUM bij dag 3.

En wat te denken van de situatie van de man in de Geurs overall. Deze had hij gekregen omdat hij had geholpen met het uitladen van de vrachtwagen. Nou, Riky is bij hem thuis geweest: Vier mannen levend in één kleine ruimte met een kind in een ‘huis ’van meer dan 100 jaar oud. Koken gebeurde buiten op het gras op een verroest roostertje. Verstoken van radio, tv of welke luxe dan ook. Een oud, verwaarloosd 45 km autootje zonder motor had de functie van duivenhok gekregen. Het toilet was ergens achter op het erf, een verzameling meer dan oude planken met een gat in de grond, verdere details zullen we u besparen. Ook voor deze mensen is er een extra ritje gemaakt richting de opslag. Een situatie waar je niet vrolijk van werd, van het afscheid wel. Dat was hartelijk.

Vrolijk werd de groep ook van de geestelijk en lichamelijk gehandicapte jongen! De leefomstandigheden waren zeker niet om over naar huis te schrijven, maar zijn humeur leed daar zeker niet onder. De lach op zijn gezicht op het moment dat hij doorkreeg waar de groep voor kwam: Onbetaalbaar. Hij vond die onbekende mensen uit een ander land dan ook maar wat interessant, het fotoalbum getuigt hiervan!

De impact van alles werd misschien wel gesymboliseerd op het moment dat de groep zijn huis verliet. Er had zich een vrouw uit het dorp gemeld die al tijden op de hoogte was van de komst van die vrouw uit Nederland. Of zij Riky iets bijzonders mocht overhandigen: Twee bijna 100 jaar oude doeken dat al die tijd familiebezit waren! En zo geschiedde, een bijzonder moment.

De dag werd afgesloten met twee jongens waarvan de vader werkt van 5.30 in de ochtend en in de avond rond de klok van 19.00 uur was hij terug. Als laatste waren de kinderen van een gezinsvervangend tehuis aan de beurt. De ouders waren overleden of niet in staat om de kinderen een passende opvoeding te geven waarbij veelvuldig sprake was van verwaarlozing en/of mishandeling. De leefomstandigheden hier waren beter dan wat de groep tot op dat moment heeft gezien, de mogelijkheden waren echter beperkt. De meegebrachte kleding werd dan ook met open armen ontvangen met als nadeel: Het tehuis had geen wasmachine dus alles moest ouderwets met de hand.

Zo is er en einde gekomen aan drie hele bijzondere dagen. Een actie die spontaan begon ergens in januari na een opmerking van Riky dat het haar grote wens was om nog een keer terug te keren naar haar favoriete land Roemenië. Bij deze wil ze dan ook maar al te graag alle mensen bedanken die aan deze ongelofelijke periode hebben meegewerkt. Mensen die al die mooie spullen hebben aangeleverd, de familie ten Heggeler voor het beschikbaar stellen van de ruimte. Iedereen die heeft geholpen met het inpakken. Wegdam Foodlink voor het regelen van het transport dat perfect geregeld was.  En zeker niet te vergeten degenen die met hun financiële donaties alles mogelijk hebben gemaakt.

Riky, hoe kijk jij terug op alles?
“In een woord: Geweldig! Ik had het niet mooier kunnen wensen, misschien wel wat van de mooiste dagen van mijn leven! Dat de mensen allemaal zo dankbaar en lief waren. Heel fijn ook dat de spullen echt bij de juiste mensen terecht kwam, vooral door de goede samenwerking met de hulporganisatie Er wordt vaak beweerd, het ergste laten ze vaak zien. Maar ik denk dat het voor veel mensen wel eens goed zou kunnen zijn als ze dit allemaal zagen. Veel mensen hebben het gewoon heel goed in Nederland en zonder iedereen over een kam te scheren, er zitten toch ook wel wat klagers tussen.

Wat ik ook graag vermeld wil hebben: Zoals de ontvangst hier was vond ik overweldigend. Het eten, de overnachtingen was allemaal zo super goed geregeld. En dat ik hier mensen na 28 jaar weer terugzag en ook nog eens gelijk herkende, tjonge jonge wat heb ik genoten, dat ik dit allemaal nog mee mag maken! En dan ook nog met mijn zoon Robert en kleinzoon Stef en zijn vriend Mart Wegdam erbij. En niet te vergeten de vele uren die Raymond Wegdam en Jeremy Anchelon uit Beckum erin hebben gestopt met al die dozen inpakken en ga zo maar door.
Dat maakt het extra bijzonder, veel jongens van die leeftijd zouden zoiets niet doen.

Al met al een onvergetelijke week!”

PsDe hulporganisatie heeft aangeven dat de doelstelling is dat alles rond de kerstdagen alles op de juiste plek is.