RIP Gerhard Rupert

AIMABEL MENS
Van zijn broer wist ik al dat het slechte nieuws eraan zat te komen. Toch overvalt het bericht je dan uiteindelijk nog. Gerhard Rupert is overleden. 90 jaar. Mooie leeftijd, zeggen ze dan. Dat is ook zo, maar een fijn mens als Gerhard wil je nog langer kunnen ontmoeten. Dat geldt natuurlijk allereerst voor zijn gezin en familie, maar ook voor het hele dorp. Want met zijn vertrek naar het hiernamaals verliest iedereen die hem kent – van dichtbij of verder weg – een buitengewoon aimabel mens.

In de beginjaren van In en Um de Höfte waren we eens per drie weken op zaterdag te gast bij Gerhard en zijn vrouw Rieky. Redactieleden brachten hun kopij, verenigingsmensen brachten een verslagje, het was daar aan de Bekkampstraat een komen en gaan. Soms waren we met de middag klaar, soms liepen we bij hen de hele zaterdag in en uit. Nooit was het teveel. En de humor was niet ver weg. Kom daar eens om. Ik sprak iemand die zei: ik heb Gerhard nooit boos gezien. Niemand heeft hem ooit horen mopperen. Aan vooroordelen deed hij niet. In principe had hij altijd goeie zin. Is dat uniek? Ja, dat is het zeker.

Waarom wij van In en Um de Höfte bij hem en zijn gezin een tijdlang de deur letterlijk plat liepen? Gerhard had het aller modernste stencilapparaat aangeschaft, want ook het kerkblaadje moest gedrukt en verspreid worden. Al gauw was hij bijna dagelijks druk met drukwerk uit allerlei geledingen.

VOOR HET DORP
Maar Gerhard deed nog meer voor het dorp. Hij zat in het kerkbestuur, was de oprichter en secretaris/penningmeester van het accordeonorkest Con Brio, dat op enig moment was uitgegroeid tot zo’n vijftig deelnemers en ook was hij secretaris van de IJsclub. De ijsbaan bevond zich op het Zwarte Water tegenover zijn ouderhuis . Als het vroor zette Gerhard elke ochtend om 5 uur de pomp aan.

Herman, een van zijn jongere broers, vertelde me dat Gerhard als oudste van het gezin namens zijn vader naar de ouderavond ging van de LTS. De leraren dachten dat hij de vader was van de leerling die af en toe nogal lastig was.
Ikzelf heb de laatste tijd nogal eens een beroep gedaan op zijn goede geheugen bij het maken van artikelen over de Tweede Wereldoorlog of andere historische verhalen voor Wegdam Nieuws. Altijd was hij bereid te helpen. Zo was hij.
Gerhard heeft op kantoor gewerkt bij messenfabriek Amefa in Neede en van 1955 tot 1998 bij Möller en Co in Hengelo.

Donderdagavond is er gelegenheid om afscheid te nemen van Gerhard en zijn familie te condoleren. Vrijdag is de crematieplechtigheid in besloten kring. Hij laat naast Rieky, twee dochters na, twee kleindochters en een achterkleinzoon.

In 2018 schreven we op Wegdamnieuws over de familie Rupert, waar ook Gerhard in naar voren kwam. Lees het HIER terug.