donderdag 21 november, 2019 om 04:02
Geplaatst in
Commentaar
Jongeren massaal in de regen: Hoe lang nog?
De zomervakantie is alweer een hele tijd voorbij, onze bruine kleurtjes vervagen, kortom: Het is weer herfst. Dan zie ik tegenover de kerk in Hengevelde aan de Goorsestraat iedere morgen grote groepen jongeren in weer en wind bij de bushalte staan wachten, zonder overkapping. Aan de Needsestraat staan wel 2 prachtige abri’s (een mooi woord voor bushokje) maar daar staat nagenoeg niemand. Met deze gedachtegang de computer maar weer eens aan geslingerd en de provincie aangeschreven met de vraag of het mogelijk is om abri's plaatsen in een dorp als Hengevelde vanuit de bovenstaande gedachtegang. Vanuit de provincie kwam het volgende antwoord:
De vervoerder en de gemeente hebben de mogelijkheden onderzocht en getoetst aan het aantal instappers. Vanuit het aantal instappers is er een aanleiding om een abri te (ver)plaatsen. Op dit moment is het fysiek inpassen van een abri niet mogelijk. Dit heeft te maken met verkeersveiligheid aspecten als zichthoeken. En de grond behoort niet aan de gemeente maar aan de kerk. Bovendien staat er een forse boom en de abri zou in de *kroonprojectie van de boom komen. In het kader van groot onderhoud dat volgend jaar aan de Goorsestraat wordt uitgevoerd kan nogmaals worden bekeken of er mogelijkheden zijn om een abri te (ver)plaatsen.
Oplossend denken is een kwaliteit, ik ben dan ook benieuwd waar men na de grote onderhoudsbeurt mee aan komt: We gaan het zien! Eerst gaan we informeren wat de exacte plannen zijn met deze grote onderhoudsbeurt: Wordt vervolgd!
*De kroonprojectie (en meestal nog een meter daarbuiten) geldt als de zone waarin zich gewoonlijk de meeste wortels bevinden. Het is dus schadelijk voor de boom om binnen die zone te graven. Als een boom een zuilvorm heeft (veel hoger dan breed is) is het wortelstelsel natuurlijk veel groter dan de kroonprojectie. Over het algemeen is het wortelstelsel veel platter, afhankelijk van boomsoort, grondwaterstand, grondsoort en dichtheid van de grond.
Raymond Wegdam