Het hart van Bennie Hummelink is ermee opgehouden. Kun je je dat voorstellen? Nee, bijna niet, want Bennies hart was een sporthart. Sportharten zijn groter en sterker dan normaal en kloppen minder vaak dan gewone harten. Dat van Bennie maakte ’s nachts tijdens de slaap nog geen veertig slagen. Dus had hij langer mee moeten kunnen gaan. Hij was getraind tot en met en toch sloeg zijn motor ineens af. Zomaar ineens. De dood overviel hem letterlijk als een dief in de nacht. Dan is de klap extra groot, bij zijn vrouw en kinderen en bij nagenoeg elke Wegdammer.
(foto: Bennie geeft fitness-instructie in de kelder onder het clubgebouw van WVV)

Een week of drie geleden belde hij mij op. Een jonge basketballer hier uit Hengelo uit de kennissenkring van zijn zoon Gerben had een jaar lang in Amerika gespeeld en was inmiddels uitverkoren voor Jong Oranje. “Zo’n jongen verdient een interview in de krant”, vond Bennie. Ik heb het doorgegeven en gelukkig heeft het verhaal de krant gehaald en heeft Bennie het nog gelezen. Typisch hem. Hij was niet alleen zelf een uiterst fanatieke sportman, maar was ook alert op al het dagelijkse sportnieuws. 
De herinneringen aan Bennie schieten dezer dagen door mijn hoofd. Ik heb mét hem gevoetbald en ónder hem. Hij begon zijn loopbaan als voetbaltrainer bij de B-selectie van WVV. We hadden er een prima, gedreven trainer aan met goede, afwisselende oefenstof, waarbij een adequate conditie de basis was. Hij hield een lijstje bij van het trainingsbezoek. Wie bij de bovensten eindigde, kreeg aan het eind van het seizoen een cadeautje. Later werd hij trainer van de A-selectie.

Maar wat nog meer tot de verbeelding sprak was de bizarre, beruchte Elfstedentocht van 1963. Na Reinier Paping kwamen er maar 56 rijders over de streep. Van de 600 die ’s morgens in Leeuwarden gestart waren. Het was geen doen, slecht ijs, vreselijke kou, wind. Maar Bennie haalde Leeuwarden en was daarmee de enige Twentenaar die het toen redde. Ik ben nog steeds trots op hem. Smakelijk kon hij erover vertellen. Nog niet zo lang geleden heeft het verhaal nog eens in de krant gestaan. Een fantastische prestatie was het. Ook in 1986 en ’97 reed hij de Elfstedentocht. Bij die laatste was hij al 57 jaar en had hij veel pijn, want achteraf bleek dat hij bij een valpartij in de beginfase een schouder had gebroken. Bennie schaatste door. In Dokkum werd hij nog geïnterviewd door een lokale omroep om vervolgens door te krassen naar Leeuwarden. Opgeven? Dat woord kende hij niet.

Duursport was zijn ding. Duizenden kilometers heeft hij als hardloper onder zijn voeten door laten glijden. Reed je met de auto naar huis, dan kwam je steevast Bennie achterop die even een stukje van dertig kilometer weg liep. Kun je je dat voorstellen, bijna dagelijks zo’n tien, twintig, dertig kilometer hardlopen. Waaraan denk je onderweg in hemelsnaam de hele tijd? Of droom je zomaar een eind weg? Misschien raak je wel in een zekere trance. Een keer of tien liep hij de marathon. Toen hij 45 jaar was, liep hij die van Enschede in 2.44 en was daarmee de snelste in zijn leeftijdscategorie. Hij heeft misschien wel 100 halve marathons gelopen en nog meer vijftien kilometer-lopen en tien kilometer-lopen en ….

Ooit organiseerden we samen in Hengevelde de Höfteloop. Wat hadden we daar een lol in. Honderden deelnemers, waaronder Bennie zelf natuurlijk. 

Twee weken geleden was hij met zijn naaste familie op vakantie in Turkije en heeft daar nog naar hartenlust gezwommen, gewandeld en gemountainbiket. Hij was fitter dan hij de laatste jaren was, vertelde zijn zoon Gerben mij.

Ach, ik kan nog veel meer herinneringen neertikken over de Hengeveldse ’sportman van de eeuw’. Drie jaar geleden schreef ik op deze plek ook al een stukje over hem, toen ik hem op een koude dag in januari op RTV Oost over de Elfstedentocht hoorde praten.(Filmpje klik hier) Gepassioneerd, liefdevol. Het was wel jammer dat de uitzending geen uren duurde, want Bennie schrok een beetje toen het programma afgelopen was. Hij wilde nog veel meer vertellen…..
De aimabele, hulpvaardige, bijzondere Bennie, sportman in het kwadraat, wilde nog zoveel mensen adviseren. Inderdaad, hij wilde nog zoveel vertellen. Maar zijn grote sporthart liet het ineens afweten. Einde verhaal. Hij is uit de tijd. Zo jammer.

Foto's
Bennie vertelt tijdens het diner tgv de opening van Sportpark Rupertserve in 1971.
Bennie met zijn hardloopgroep. Links naast hem zijn vrouw Lidy.
Als trainer/coach van WVV 1 in de jaren 70. 
Mei 1973. Bennie Hummelink, Hans de Wit en anderen nemen trainer Arie Otten op de schouders na een succesvol verlopen seizoen.