Geëmigreerde Wegdammers en hun corona ervaringen -Deel 13 Roeline Kuijer

‘WE ZIJN ER HEEL GOED VANAF GEKOMEN’
‘Op 28 februari werd de eerste besmetting met het corona virus in Nieuw Zeeland geconstateerd. De aantallen liepen daarna langzaam op. In eerste instantie konden alle besmettingen teruggeleid worden tot reizigers die in het buiteland waren geweest. Toen dat niet meer het geval was besloot de premier, Jacinda Ardern, het land met ingang van 26 maart op slot te doen. Een volledige lockdown. Omdat Nieuw Zeeland uit twee eilanden bestaat is dit ook praktisch mogelijk. Gesloten grenzen (alleen terugkerende Nieuw Zeelanders mogen het land nog in, maar moeten eerst 14 dagen in quarantaine), scholen dicht, openbaar vervoer alleen voor vitale beroepen, het vliegverkeer en de veerboot tussen de twee eilanden stil gelegd, thuis werken voor mensen in de niet-vitale beroepen, geen fysiek contact met mensen buiten je eigen gezin, alleen supermarkten open (alle andere winkels dicht), alleen lokaal naar de supermarkt en fietsen/wandelen (dus niet 20km rijden om naar het strand te gaan bijvoorbeeld).

Op 28 april werden sommige van de restricties opgeheven met verdere versoepelingen op 14 mei. Vanaf 9 juni zijn alleen de grensrestricties nog van kracht. Scholen, horeca, kantoren etc zijn allemaal weer gewoon open. Afgelopen zaterdag ging het rugby seizoen weer van start en konden 20.000 fans de wedstrijd tussen de Highlanders en de Chiefs bijwonen!
In totaal zijn er 1507 mensen besmet geweest en zijn er 22 mensen overleden aan het virus. In vergelijking met andere landen zijn we er dus heel goed afgekomen. Na 24 dagen corona vrij te zijn geweest werden er op 16 juni helaas 2 nieuwe besmettingen gevonden (reizigers vanuit het Verenigd Koninkrijk) en vervolgens op 17 juni nog 1 (weer een reiziger). We hopen vurig dat het hier bij blijft!

Tijdens de lockdown heb ik thuis gewerkt en kon onze dochter niet naar school. Voor mij betekende dat, dat ik online college moest geven en via zoom mijn onderzoek studenten moest begeleiden (ik ben docent aan de universiteit). Niet ideaal maar zeker wel te doen. Onze dochter (10) had van de 8 weken dat ze thuis was 3 weken vakantie en heeft 5 weken online les gehad. De school nam het thuisonderwijs erg serieus. Om 8.30 achter de computer om in te bellen en tot 15.20 school (normale schooltijden). Onze dochter miste vooral het contact met vriendinnetjes maar kon aardig overweg met facetime, skype etc.

Als gezin mochten we de eerste 5 weken geen fysiek contact hebben met andere mensen (muv even snel boodschappen doen) dus zo kon het gebeuren dat we op vrijdagavond met vrienden uit het dorp via zoom zaten te borrelen.  Wij zijn de lockdown heel goed doorgekomen. Thuis werken was goed te doen, school ook, Wij hebben het geluk dat we in en om het huis heel veel ruimte hebben en makkelijk een eind kunnen wandelen of fietsen zonder mensen tegen te komen. Inmiddels ben ik weer op de universiteit aanwezig en gaat mijn dochter ook weer gewoon naar school. Binnen Nieuw Zeeland kunnen we ons nu ook weer vrij bewegen. Wel heel jammer is dat wij ons jaarlijkse bezoek aan Nederland hebben moeten afzeggen. Wanneer we weer kunnen reizen moeten we afwachten. Niet leuk voor ons en helemaal niet leuk voor oma in Hengevelde.

De lockdown heeft hier net als in andere landen grote financiële gevolgen. Toerisme is erg belangrijk voor Nieuw Zeeland en nu de grenzen dicht zijn heeft dat enorme verliezen en een stijgende werkloosheid tot gevolg. Ook de universiteiten worden financieel geraakt, met name door een afname in de aantallen buitenlandse studenten. Voorlopig zal ik daar in mijn werk weinig van merken maar het is wel duidelijk dat de universiteit haar uitgaven zal moeten beperken wat het onderwijs en onderzoek meestal niet ten goede komt.’

PS.
Roeline is in 1969 in Hengevelde geboren en heeft tot haar achttiende aan de Bekkampstraat gewoond met haar ouders Derk en Femmy Kuijer en haar broer Hilbert-Jan. Ze heeft in Groningen gestudeerd en gewerkt en daarna een paar jaar in Utrecht gewoond. In 2002 is ze naar het Zuidereiland van Nieuw- Zeeland verhuisd voor een baan aan de universiteit. In 2004/5 heeft ze nog weer 2 jaar in Utrecht gewerkt waarna ze in 2006 definitief naar Nieuw-Zeeland verhuisd is. Ze werkt als universitair hoofddocent gezondheidspsychologie aan de University of Canterbury in Christchurch en woont ongeveer 30 km ten westen van de stad in het gehucht Kirwee met haar partner Anthony en dochter Femke (10). In 2010 en 2011 werd Christchurch en omgeving opgeschrikt door een tweetal verwoestende aardbevingen met in totaal meer dan 10.000 voelbare naschokken. De corona crisis herinnerd hen erg aan de situatie van vlak na de aardbevingen toen alles ook dicht was en vanuit huis gewerkt moest worden.