Ze zijn de zeventig gepasseerd. Het is mooi geweest, zeggen ze. Het delven van een graf, vooral als het om een dubbele versie gaat, valt hen steeds zwaarder. Frans Blokhorst en Bennie Rupert stoppen als doodgraver oftewel grafdelver op het kerkhof van het dorp. Ik was benieuwd naar de gang van zaken bij dit serieuze karwei. De twee zwagers begonnen in 2011 met hun nieuwe vrijetijd job. Acht jaar geleden. Ze herinneren zich nog dat het graf van Jan Knol het eerste was. Tonnie Broshuis en Jan Derkink stopten ermee. Ze vonden de klus te zwaar en om dezelfde reden stoppen Frans en Bennie nu ook. ‘We hebben destijds meteen “ja” gezegd. Gerard Oude Meijers benaderde ons namens de parochie’, herinneren ze zich.

''WE ZIJN OP HET KERKHOF NOOIT ALLEEN BEZIG"

Hoe werkt het als er iemand overleden is die begraven moet worden?
‘Dan krijgen we bericht van Theo Workel of Johan Pierik van het parochiebestuur. Ze geven de naam door en het nummer van de plek op het kerkhof en de naam van wie ernaast begraven ligt. Dan weten we de plaats en kan er niks misgaan.’

Vervolgens gaan jullie aan het graven?
‘Ja. We halen uit het gebouwtje van de aula het raamwerk op dat rondom het graf komt te liggen en de schotten die erin worden gezet. Als het om een enkel graf gaat, wordt het gat 120 cm diep. Dan graven we tot 20 cm onder de schotten. Als het een gat van 160 cm diepte wordt, omdat de partner er later nog bovenop komt te liggen, is dat 60 cm.’

Dat gebeurt met de schop?
‘Ja. Helaas wel. Want het is zwaar werk, vooral bij de graven van 160 cm. Met een kraantje kom je er niet bij.’

Wat gebeurt er als het om een bestaand graf gaat?
‘Dan haalt de firma Nieuwkamp uit Borne de grafsteen weg. Dan halen wij de palen weg waarop de grafsteen rust. Als er al een kist inligt, raken we die op enig moment met de schop en weten we dat we op de goede hoogte aanbeland zijn.’

Als jullie graven op een plek waar vroeger een graf zat, kom je dan nog stoffelijke of andere resten tegen?
‘Ja, soms wel. Een schedel of een paar botten. Die gaan er dan gewoon weer bij in. Het kan dus voorkomen dat op een bepaalde plek de stoffelijke resten van meer mensen begraven liggen.’

Worden er af en toe graven geruimd door jullie?
‘Afgelopen jaar hebben we samen met de groep vrijwilligers die het kerkhof verzorgt en Nieuwkamp zo’n twintig graven geruimd. Eigenlijk gaat dan alleen de steen eraf.’

Doodgraver zijn, is het mooi werk?
Bennie: ‘Jawel. Hoewel het weer een belangrijke rol speelt. Als het water hoog staat, hebben we er meer last mee. Dan halen we vlak voor de begrafenis nog even het water weg uit de kuil.’
Frans (foto links):   ‘Als het een graf van 1.60 meter is, is het pokkenwerk.’
Bennie: ‘Wat wel mooi is, dat is dat we nooit alleen bezig zijn op het kerkhof. Er zijn altijd mensen die even een graf bezoeken en sommigen komen dan een praatje maken.’

Hoe was het jaar 2018?
‘Dat ging goed. Ik denk dat we een stuk of zes graven gedolven hebben. Steeds meer mensen kiezen voor een crematie.’

Dus jullie hebben een job die uitsterft?
'Als het zo doorgaat wel, ja'

Hebben jullie een taak tijdens de begrafenis?
‘De familie laat meestal de kist zakken. Soms doet de buurt het. We zijn op het kerkhof aanwezig. Af en toe worden we gewenkt om te assisteren. Als iedereen weg is, gaat de grond erop.’

Wie neemt het van jullie over?
Bennie (foto links): ‘Dat weten we niet. Ze zijn een paar sterke mannen aan het zoeken.’