RIP Gerhard Screever
De app met het bericht “Gerrit Schreeuwers is overleden”. Je schrikt ervan. Markante Hengeveldenaar die bijna zijn hele leven secretaris was van WVV. Althans dat lijkt zo. Hij bekleedde de functie zo’n jaar of dertig en dat is heel lang. Kom daar tegenwoordig nog maar eens om. En hij heette natuurlijk geen Schreeuwers, zoals hij door veel mensen genoemd werd, maar Screever. Hij werd 85, Gerhard Screever.
(foto: Het bestuur van WVV’34 in de jaren zeventig met zittend vlnr Jan Stegeman, Gerhard Screever, Henk Waanders, Ab Vonkeman, Antoon Hafkamp. Staand: Johan Hemel, Jan Pelle, Hennie Wegdam en Hennie Varenbrink)
De plotselinge, noodlottige dood van Gerhard Screever hield de gemoederen bezig. Heel Hengevelde en omstreken kende de kleine, vriendelijke, maar eigenzinnige man. Hij woonde midden in het dorp, deed vrijwilligerswerk en was, zoals gezegd, jarenlang de spin in het web van de voetbalclub. Wie ik er ook over sprak de laatste dagen, iedereen was vol lof over de manier waarop hij zijn functie bij WVV uitoefende. Uiteraard is de voorzitter van een vereniging de man die de club leidt, maar hij of zij is nergens zonder een goede secretaris. Dat is immers de man of vrouw die de brugfunctie bekleedt met de buitenwereld, die brieven schrijft, verslagen maakt, commissies aanstuurt en vaak ook een soort van archief beheert. Hoe punctueel Gerhard die belangrijke plaats in het bestuur verrichtte, hoe consequent, ijverig en stipt, daar kan menig bestuurslid van welke vereniging ook, een voorbeeld aan nemen.
Hij deed zijn job als secretaris en ook de andere functies die hij in het dorp heeft vervuld, to the point en je moest hem daarover ook niet lastig vallen, zo vertelde een ander oud-bestuurslid van WVV mij, want hij deed het op zijn manier en dat deed hij goed. Ja, hij kon behoorlijk eigenwijs zijn.
Na afloop van de vergaderingen of tijdens feestjes wilde hij nog wel eens fanatiek reageren op bepaalde uitspraken.
“Ik laat me niet op de kast jagen”, zei hij dan.
“Je zit er al op”, was meestal het antwoord en dat was dan ook zo.
Ikzelf herinner me ook uit mijn jonge jaren dat ik als speler van WVV of als redacteur van In en Um de Höfte wel eens opmerkingen van hem kreeg. Dan was hij het niet eens met bepaalde uitspraken of teksten waarin kritiek door sijpelde op de club of op het bestuur. Dan kon je steevast rekenen op een strabant weerwoord van Gerhard.
Ik herinner me ook hoe hij altijd genoot van feestelijke recepties ter gelegenheid van een jubileum of van een kampioenschap van het eerste elftal. Trots zat of stond hij achter de bestuurstafel om de felicitaties in ontvangst te nemen. Dan genoot hij altijd met volle teugen.
De waardering voor zijn inzet bij de verenigingen waarvan hij lid was, was groot. Niet voor niets was hij Ridder in de orde van Oranje Nassau en kreeg hij in 2017 de gouden waarderingsspeld van De Zonnebloem.
Wat in deze in memoriam niet onvermeld mag blijven, is het verhaal van de bal die WVV-speler Gerard Kamp tijdens een wedstrijd vanaf het sportpark Rupertserve over de ballenvanger schoot en die over de tuin van de Screevers dwars door de ruit vloog. De familie zat net te eten. De bal vaagde de soeppan van de tafel, zoals in bijgaand bericht uit het Dagblad Tubantia is te lezen. Dat was schrikken en hij wilde aanvankelijk de bal niet teruggeven, Eerst wilde Gerhard zekerheid over de schadevergoeding. Dat was hem ten voeten uit.
Gerhard, die in zijn werkzame leven kleermaker was, is 18 juni overleden. Donderdag jongstleden was de afscheidsviering. We gedenken hem met veel respect en dankbaarheid.
