Nieuwjaarstoespraak burgemeester Nauta: “Met elkaar een woelig jaar beleefd”

Voor het tweede jaar op rij is er dit jaar geen nieuwjaarsreceptie in de hal van het gemeentehuis van Hof van Twente. Traditioneel het moment van de nieuwjaarstoespraak van burgemeester Ellen Nauta. Ook dit jaar verspreid de burgemeester haar nieuwjaarstoespraak in de vorm van een videoboodschap. “Toen ik mij bedacht dat wij elkaar voor de tweede keer op rij niet de hand konden schudden en elkaar in de ogen konden kijken en een goed nieuwjaar konden wensen, zakte me de moed even in de schoenen. Want wat kun je op afstand nu zeggen om elkaar te bemoedigen of zelfs te troosten? Daarom doe ik nu net of ik samen met u in een stampvolle hal van het gemeentehuis sta en u mag toespreken”, begint Ellen Nauta haar toespraak en werd afgesloten met het jubileumlied van 20 jaar Gemeente Hof van Twente. Hieronder de integrale tekst van de nieuwjaarstoespraak van burgemeester Ellen Nauta.

Beste mensen,
Toen ik mij bedacht dat wij elkaar voor de tweede keer op rij niet de hand konden schudden en elkaar in de ogen konden kijken en een goed nieuwjaar konden wensen, zakte me de moed even in de schoenen. Want wat kun je op afstand nu zeggen om elkaar te bemoedigen of zelfs te troosten?

Daarom doe ik nu net of ik samen met u in een stampvolle hal van het gemeentehuis sta en u mag toespreken. En er is voldoende om elkaar over bij te praten, al was het maar omdat wij in het jaar dat achter ons ligt het 20 jarig bestaan van onze Hof vierden. Natuurlijk in het besef dat iedereen zich wel eerst inwoner van de eigen kern voelt.

Dan ben ik persoonlijk natuurlijk trots op de vier 50 jarige jubilea in Markelo: het zwembad, Heemkunde, de Vrouwen van Nu en het Markelo’s Mannenkoor. Delden spande de kroon met de Scouting die het 75 jarig jubileum mocht vieren. Door één gemeente te worden hebben we kracht kunnen ontwikkelingen om al het moois dat de Hof ons biedt te kunnen behouden.

Omdat we vaak niet bij elkaar konden komen is een groot beroep gedaan op ieders creativiteit. En dat is hier nooit aan dovemans oren gezegd. Zo ontstond de digitale pubquiz, de tekenwedstrijd voor het mooiste porseleinen bordje en de live TV uitzending verzorgd door Hofmarketing met de Ken je Hof quiz samen met raadsleden. Daarmee was het jaar nog niet ten einde en praat ik u graag in vogelvlucht bij over de zaken die 2021 weer een bijzonder jaar maakten.

Aqua+ uit Goor ontving het predicaat Koninklijk, Bakkerij Nollen werd Hofleverancier en 14 inwoners ontvingen terecht een Koninklijke onderscheiding. Jumbo in Goor opende opnieuw haar deuren als de meest duurzame supermarkt. Sportpark De Mors werd geopend, evenals een mooi aantal zonneparken. IKC Magenta/Twickel openden Route 10-14 voor nog betere leermogelijkheden en het Goors School- en Volksfeest kreeg een plek op de lijst van het immaterieel cultureel erfgoed en dat zelfs zonder de helse tente op te zetten. En als kers op de taart mocht ik met de kinderen van de school in Stokkum naar Sinterklaas om hem onze beroemde warme trui aan te bieden. Waarop Sint vertelde dat hij die trui gelijk zou aantrekken want dat duurzame Hof van Twente kende hij wel!

En er is dan vast nog heel veel vergeten en daar verontschuldig ik me voor. Want om recht te doen aan al het werk van zoveel vrijwilligers, zou alles genoemd moeten worden, maar dat is ondoenlijk. Ik wil u laten weten dat al uw inspanningen gezien en gevoeld zijn en dat wij u daar erg dankbaar voor zijn. Zeker in een tijd dat het uithoudingsvermogen vergt om telkens opnieuw de draad op te pakken en alternatieven te bedenken.

Dat geldt ook voor onze ondernemers, ik heb er net al een paar genoemd. Ga er maar aan staan, doe het is nou maar na. Elke keer als je denkt dat het nu toch goedkomt, gaat het weer mis. Moet je weer bedenken op welke manier je dit keer het hoofd boven water kunt houden. En denk aan alle mantelzorgers, alle mensen die voor ons zorgen, ons beschermen, ons voedsel verzorgen. Zelfs in deze stille hal, hoor ik het applaus van iedereen voor jullie. En omdat ik altijd mag spreken van ‘mijn mannen en vrouwen’ van de politie, brandweer en ambulancediensten, mijn applaus klinkt ook voor jullie, gewoon om dat jullie toppers zijn.

We hebben met elkaar een woelig jaar beleefd waarin al het vanzelfsprekende ineens niet meer zo vanzelfsprekend was. Dat geldt voor ons dagelijkse leven waarin gezondheid, familie, sport, winkelen, horeca, theater of museumbezoek zo normaal waren. En dat geldt ook voor het samenleven waar dat leven normaal was. De gevolgen van een virus lieten ons zien dat we niets meer normaal kunnen vinden en dat we met elkaar moeten zoeken naar een andere manier van samenleven.

Corona werd de versneller van wat we eigenlijk al weten. Door bezig te zijn met het vervullen van onze eigen levensbehoeften hebben we de behoeften van anderen uit het oog verloren. Van andersdenkenden, van andere groepen, van de gemeenschap om ons heen. Dat is niet van het ene moment op het andere gebeurd. Dat is erin geslopen omdat er zoveel kon en we dachten dat het daarom ook moest kunnen. Dat we veel rechten hadden en maar weinig plichten. Wat door de tijd is ontstaan, kan alleen door de tijd veranderen. We zullen geduld moeten hebben met elkaar. Weer moeten verkennen waar de grenzen van het individu liggen, niet alleen ten opzichte van een andere mens, maar ook ten opzichte van de gemeenschap. Dat is ingewikkeld en vergt moed, nieuwsgierigheid, doorzettingsvermogen. Niet gelijk oordelen, maar doorvragen. Niet gelijk roepen, maar luisteren. Ons afvragen of datgene dat we doen eigenlijk wel goed is voor onze gemeenschap, voor onze natuur. Ik zou daar graag met u over willen doorpraten, want ik weet dat we allemaal met die vragen rondlopen. Dat gesprek moeten we met elkaar voeren en er zeker diegenen bij betrekken die misschien niet zo makkelijk voor hun mening uitkomen of niet zo makkelijk deelnemen aan onze samenleving. Laten we met elkaar in gesprek gaan in onze eigen gemeenteraad, bij de bakker, langs de lijn, bij de muziekvereniging. Nu kunnen we dat nog niet fysiek, maar dat is geen excuus om te wachten. Dat lukt zelfs in een lege hal.

We sluiten een woelig jaar af en weten nog niet wat het nieuwe jaar ons gaat brengen. We weten dat er verkiezingen aan komen en dat elke stem telt. We weten dat er weer veel op stapel staat en hopen dat dit allemaal door kan gaan. We weten dat juist onze gemeenschap in staat is om dat gesprek te voeren omdat wij weten wat het is om naar elkaar om te zien. We weten dat we elkaar weer heel hard nodig zullen hebben.

Na mijn wensen aan u, laten we graag het mooi jubileumlied van onze eigen DJ Jelmex zien en horen. Zo is onze Hof en daar zijn we onmeunig trots op!

Namens het college en de mensen in ons huis, wens ik u een nieuwsgierig, moedig en hoopvol jaar toe.

Hieronder de video: