Andre & Sandra: Allen bedankt!
We zijn nu twee maanden verder, en Andre zit nog midden in het proces van het oppakken van zijn dagelijkse leven na het moment waarop zijn leven letterlijk even stil stond. Andre, hoe staat je leven er voor op dit moment? "Super! Het heeft mij leven echter op vele punten drastisch veranderd. Ik ben nog angstig bijvoorbeeld, ik zou in principe alles weer mogen doen. De arts zei het lichaam geeft het zelf aan, dat klopt! Vooral in het begin 100 meter lopen was al een hele opgave. Naderhand als een blok in slaap op de bank haha! Dit wordt echter steeds beter, onder andere door de revalidatietraining waarvan ik donderdag de laatste sessie heb op het ziekenhuis. Maar waar ik in het verleden weinig tot niet aan bewegen deed, ben ik nu wel van plan om ‘de kelder’ van Rob Prenger te blijven bezoeken. Waar ik voor de hartaanval bij wijze van spreken nog met de auto naar de buurman ging, pak ik nu regelmatig de fiets om bijvoorbeeld een boodschap te doen bij de Spar. Verder probeer ik zo gezond mogelijk te leven. Veel minder zout op het eten en ook eet ik nu veel minder vet". Hoe heb je de afgelopen periode ervaren? Overal waar je kwam ging het maar over één ding.
"Inderdaad! De aandacht van heel veel mensen was super, ook van personen waar je het helemaal niet van verwacht! Maar inderdaad, overal waar je kwam was dit voorval het eerste onderwerp van gesprek. Vijf mensen of zo, die tijdens de Höftedagen kwamen vragen of ze ook een stoel moesten halen haha! We zijn afgelopen weekend naar Noordwijk geweest, heerlijk! Niemand die wist wat zich heeft voorgevallen de afgelopen periode. De andere kant van de medaille was wel: de stijgingspercentages van de duinen, er is conditioneel nog wel werk aan de winkel is daar gebleken! Maar ja, ik kom van ver, maar 2% van de vergelijkbare gevallen overleven een aanval als deze. Bijzonder raar dat jij nog tegenover mij zit, zei de dienstdoende arts tegen mij in het ziekenhuis. Zoiets had hij nog nooit meegemaakt. Eén van de hoofd kransslagaders zat helemaal dicht en stel dat ik dezelfde levenswijze erop na zou houden als voor de tijd, dan zou de andere kant in 'no time' ook dicht zijn geslipt".
Wat gaat de toekomst brengen, wordt je bijvoorbeeld weer volledig inzetbaar
op de arbeidsmarkt?
"Daar ga ik wel vanuit! De dokter zegt ook: Ik zou niet weten waarom niet, we gaan er vol voor in ieder geval. Ik hoop wel weer aan het sleutelen
te komen. In september wordt er weer een hartfilmpje en een echo gemaakt, het team daar is er heilig van overtuigd dat ik er weinig tot geen blijvende schade aan over houd. Ik heb al enige kleine werkzaamheden verricht voor mijn werkgever Autoschadebedrijf Schadenet Kraaijevanger, daarbij moet je denken aan auto's wegbrengen en onderdelen ophalen".
Is er nog iets dat je kwijt wilt Andre?
"Ik wil alle betrokken echt zo ontzettend bedanken! Zonder al deze mensen was ik er niet meer geweest. Als ik namen ga noemen vergeet ik
waarschijnlijk bepaalde personen, maar met name voor Truus Sander heb ik erg veel respect gekregen. Zij was degene die op advies van Gerrit Rupert is opgehaald door mijn dochter Denise en dus als eerste is begonnen met de reanimatie. Zonder haar had ik dit zeker weten niet kunnen navertellen. Maar ook Marjolein Meijer en Erwin ten Thije die als eerste aanwezig waren met het welbekende AED apparaat. Tijdens de Höftedagen spraken ze mij nog even aan, dat deed zowel mij, als hen heel goed haha! Petje af! En ook niet te vergeten de politie en het ambulancepersoneel!
Ik ben dan ook blij met dat wat dit gebeuren allemaal teweeg heeft gebracht: Alle AED apparaten op Wegdamnieuws met foto en al, Norbert Kuipers gaat nog bezig met een soort wervingscampagne. Mensen die bereid zijn om een opleiding te volgen voor reanimeren met en zonder AED apparaat. Hij heeft mij gevraagd daarbij aanwezig te zijn om als LEVEND voorbeeld te dienen. Wordt vervolgd dus!
Mensen nogmaals, allemaal super bedankt!”
