Rood voor Rood en de purperen paleisrevolutie in Hengevelde (50)

Column met een gouden randje: de vijftigste column is “leesklaar!”

Vorige week ben ik op de fiets naar Diepenheim gereden. Samen met wat vrienden een “knooppuntenloze” tocht naar het allerkleinste Twentse stadje. De zandsculpturen tentoonstelling in het park bij kasteel Warmelo was nog tot oktober te bezichtigen. Leuk en passend verdeeld over het Engelse deel van het park. Er waren maar liefst 28 zandsculpturen te bewonderen. Het thema van deze tentoonstelling was: ”Tijd is tijdloos”. Wat passend in deze tijd!

Omdat het nog redelijk weer was, zijn we met een omweggetje gefietst. Wat wonen wij toch in een mooi gebied!  Volop groen gras, mals mais en de eerste eikels die ons bekogelden. Zelfs zagen we kastanjes nog verpakt in de beschermende bolster aan de kant van de weg. Volop genieten van deze eerste echte herfstdag!

In de buurt van de  “Keuper” aan de wethouder Goselinkstraat, trok het nieuwbouwplan natuurlijk onze aandacht. Grote borden met riante paleizen die binnen afzienbare tijd uit de grond gaan herrijzen. Wat een royale invulling van ruimte, maar dan wel buiten de dorpskern van Hengevelde. Een dorpje op zich! “Vanwaar deze huizenexplosie in het buiten gebied” vroegen onze vrienden. Rood voor Rood is een regeling voor het bouwen in een landelijk gebied. Maar om te mogen bouwen op zo’n landelijke locatie, moeten er eerst een aanzienlijke oppervlakte aan schuren gesloopt worden. Bijvoorbeeld Kippen- en/of varkensschuren die al jaren niet in gebruik zijn. Het slopen van die vaak foeilelijke aftandse gebouwen opent de weg voor “WoonWahalla’s” in het buitengebied. Turend naar de grote blikvangers met toekomstige paleizen, zie ik veel zitmaaiers de royale tuinen bewerken tot grasgroene tapijten. Han Rotink lacht al stiekem in zijn vuistje! Natuurlijk wordt het royale erf bewaakt door een hekwerk met camera’s. Ter Doest beveiliging ziet kansen!

Aan de Wienerbentelerscheidingsweg wordt ook al driftig gebouwd. Zelfs op een plek waar, volgens mijn beleving, nog nooit een woonoptrekje heeft gestaan, verschijnt nu opeens een woning van een “Landleven” allure.

Tegenover het “Kerspel schooltje” slingeren we over mooie weggetjes richting Diepenheim. Ook hier trekken grote, nieuwe, comfortabele woonhuizen onze aandacht. Weer nieuwe paleizen in het buitengebied.

Bij kasteel Warmelo genieten we in het keurig aangelegd park, van de vele zandsculpturen. Het blijft geweldig knap om van een groot blok rivierzand zoiets moois te maken. Jammer dat de natte zomer sommige “zandbouwsels” wel wat toegetakeld had. Zo was Albert Einstein een deel van zijn tong kwijt. Maar zonder zelf iets te zeggen, maakt hij nog altijd indruk op mij!

Onderweg kruisen we geregeld de zes kastelen route die om Diepenheim cirkelt. Een manier om alle kastelen in een vaste volgorde te bezichtigen en bewonderen.

Op de terugweg peddelen we over de Diepenheimsestraat langs bouwlocatie “De Marke3”. Ook hier laat Hengevelde zien wat creatieve architecten uitbroeden om opvallende creaturen te ontwerpen. Speciale bouwstijlen vallen direct op. Maar hier mag het: deze paleizen worden tenminste in de bebouwde kom gebouwd.

Terug in Hengevelde hebben we even gestopt bij wat ooit café Assink was. De plek eens van gezelligheid, genot en genieten, ziet er nu verlaten en uitgeleefd uit. Misschien kan hier, in het dorp, Rood voor Rood een passende invulling geven in de dorpskern. Wie wil er nou niet wonen op het toneel van Assink!

De veranderingen in en rond ons dorp zijn niet meer tegen te houden. Met heimwee neurie ik een deel uit het liedje “Het dorp” van Wim Sonneveld.

“Dat dorp van toen, het is voorbij

Dit is al wat er bleef voor mij

Een ansicht en herinneringen”

Na alle verwondering van de vele geplande paleizen en reeds gebouwde optrekjes, moest ik opeens weer denken aan de zes kastelen route bij Diepenheim. Over een paar jaar fietsen wij misschien wel de “zes paleizen route” rond Hengevelde!

Ik vlieg weg……..

Pieter Column.