Pieter Column: Enig echte Huttenkloas theatervoorstelling speelde zich af op woeste grond in Hengevelde (113)
Elke ochtend struin ik nieuwsgierig naar de laatste nieuwtjes, commentaren en columns. Dat zijn vaak kranten, tijdschriften en Wegdamnieuws. Vorige week was de recensie van Sander Janssens van de Volkskrant een nieuwsmagneet. Zijn mening over de voorstelling van Huttenkloas bij het Hulsbeek in Oldenzaal, loog er niet om. Op westelijke wijze je kortstondig mee laten gaan in het legendarisch verhaal was voor deze recensent te veel gevraagd.
De aankondiging luidde zo mooi: “Ervaar theater op een locatie waar het verleden en het heden samenkomen. Kom naar het Hulsbeek en dompel je onder in een verhaal vol drama, spanning en emotie. Wees erbij. Beleef de geschiedenis. Oordeel zelf. En dat deed de recensent Sander Janssens op zijn niet begrepen visie! Maar ondanks zijn kritiek komen steeds veel mensen naar de voorstelling. Net als bij de films van Johan Nijenhuis. Die krijgen vanuit het westen steevast slechte recensies maar scoren meestal goed qua bezoekers aantallen!
Het enige wat mij wel opvalt zijn de foto’s die ik soms zie passeren op tv of in de krant. Opvallends was dat 250 jaar geleden Huttenkloas en zijn familie zulke mooie kleren droegen. Ze waren juist zeer arm. Hee hef ginnen neagel om ’t gat te krab’n. Of was dat een onderdeel van de terug tovering van de misdadiger naar deze eeuw? Waar ik mij ook over verbaasd heb is de invulling van de personage van Huttenkloas. Een Amsterdammer in de schoenen van Huttenkloas! Was er geen Twentse boef voor die rol? Ik ken er wel een paar!
Dan was de Huttenkloas Theaterwandeling begin augustus in Hengevelde wel de meest authentieke voorstelling. Gespeeld op plekken waar Huttenkloas (Klaas Annink) met zijn vrouw Aerne en zoon Jannes echt leefden en roofden. Mijn vrouw en ik gingen met alle volgers echt terug in de tijd. Verzamelen bij de Gebrande Waateren. Logisch, omdat Huttenkloas ook weleens deze kroeg bezocht. Bij de ingang zagen we Huttenkloas en zijn vrouw nog wat ruziën hoe zij zich moesten aankleden. De rechtszitting en de veroordeling in de kerk was luidruchtig waarbij de drie verdachten elkaar de zwarte piet toeschoven. Angstige zwarte vogels op het kerkhof joegen ons de stuipen op het lijf. Een scene gespeeld in de keuken van de familie Annink. Ruwe taal, slecht eten en muizenkeutels die met een ”riesbezzem” van de tafel geveegd werden. Gespeeld door jongens uit ons dorp!
Huttenkloas vastgebonden op zijn tuchtstoel die zijn verhaal deed over alles. Ik kreeg er geen medelijden mee. Boontje komt om zijn loontje. Vrolijk afwisselend konden we luisteren naar een speciaal geschreven Huttenkloas lied. Angstaanjagend zagen we aan de Bolscherbeek Huttenkloas en zijn vrouw bezig om een gat te maken voor een vermoorde vermiste handelaar. Strijdbaar met bijl in de hand werden we weeggejaagd. Dit kon het daglicht en de mensenogen zeker niet verdragen.
Het meest hilarische was de graafscene in de schemer. André Manuel als Huttenkloas en Laurens ten Den als Aerne waren als mollen bezig om een gat te maken. Echte zwartwerkers!. In hun graafactiviteiten werd met het zandook hun hele huwelijksleven naar buiten gegooid. Met een knipoog naar de voorstelling in Oldenzaal vonden zij dat ze allebei een slechte jeugd hadden gehad. Maar niemand van de nieuwsgierige aanwezige getuigen gingen er anders over denken. In plaats van medeleven werd er vooral veel gelachen. Hun latere veroordeling en de doodstraf werd door de wil van het publiek niet omgezet in een verzoek om vrijheidstelling. Twee moorden en veel roofpartijen kun je anno toen en nu niet zomaar kwijtschelden.
De voorstellingen van Huttenkloas in Hengevelde en Oldenzaal verschillen dus wezenlijk! Maar de theatervoorstelling in Hengevelde kwam volgens mij het dichtste bij de waarheid! Ik denk dat onze historische schatbewaker Jan Put wel tevreden kon zijn met dit hilarisch historisch schouwspel!
Ik vlieg weg……
Pieter Column
