Pieter Column: Hoe de wielerronde van Hengevelde van 1975 nog steeds geschiedenis blijft schrijven (97)

Er zijn heel veel sporten die je alleen of in groepsverband kunt beoefenen. Alleen al in ons dorp kun je voetballen, handballen, volleyballen, tennissen, gymmen , hardlopen. Waarschijnlijk zijn er nog meer sport mogelijkheden.

Maar er kan ook gewielrend worden. Zie de knappe inspanningen van de deelnemers aan de Elastiekenkoers met als thema “ Fietsen voor een goed doel in de Hof van Twente. Winnen doen we samen”.

Daar moest ik aan denken toen ik deze week het boek “Heilig Vuur” van Herman Snoeijink las. De ondertitel luidt 365 overwinningen. Als topamateur uit Denekamp heeft Herman dus heel veel wedstrijden gewonnen. In zijn boek worden de meest bijzondere zeges uitgebreid genoemd en besproken: o.a. Kampioen veldrijden in Nieuwkoop, Ronde van Overijssel, ronde van Denekamp en de ronde van Hengevelde in 1975. Waarom kreeg de ronde van Hengevelde juist een  frustratie ruimte? Ik lees een groot geërgerd  verslag van Herman Snoeijink. Hij had in zijn amateur wielercarrière veel meegemaakt maar  deze wedstrijd brengt nog steeds ergernis naar boven. In een hevige strijd met  Arie Hassink uit Neede spurtten de fanatieke wielrenners naar de eindstreep. Tot de grote verbazing van Herman, de jury en het publiek riep de aankomstrechter Arie Hassink uit tot winnaar terwijl het voor bijna iedereen duidelijk was dat  de onderwijzer uit Denekamp als eerste de eindstreep passeerde. Er was toen nog geen eindstreep camera die het verschil in een foto heeft vastgelegd. Maar er is wel een foto van de finish waar goed te zien is dat Herman had gewonnen. Die foto vind ik ook  terug in zijn boek.

In 2017 bij gelegenheid van het 50 jarig jubileum van de Zomerfeesten werd Herman in een overvolle tent alsnog als winnaar gehuldigd van de Ronde van Hengevelde 1975. Of de late overwinning in Hengevelde al toegevoegd is  tot zijn korps van 365 overwinningen kan ik niet vinden.

Gijs Eijsink heeft in 2022 bij Wegdam Nieuws ook nog een artikel gewijd aan deze eindspurt. De titel luidde: ”Herman of Arie”.

In het boek  vertelt  Herman Snoeijnk niets van het berouw van de organisatie en de late toekenning van de overwinning in Hengevelde. Het “Heilig vuur” is dus nog steeds gloeiend. Misschien ok noch wa een betje  Hellig!

“Winnen doen we samen” is zelfs nu nog een brug te ver!

Ik vlieg weg……..

Pieter Column