Wilco Koebrugge vertelt: “Facebook als opsporingsambenaar, Je ziet het steeds vaker voorbij komen op dit medium, vermiste personen en gestolen materiaal. Dit keer overkwam het mijzelf. Ik, Wilco Koebrugge van  www.howil.nl verhuur. Het was  zaterdag 14 september, volgens afspraak werd er een springkussen afhaalt door iemand uit Deventer. Samen ingeladen, huurprijs voldaan en afgesproken dat het kussen dezelfde avond  rond 18.00 uur retour gebracht zou worden. Voor de zekerheid een foto gemaakt van het rijbewijs en van de auto, je weet tenslotte maar nooit.
Deze avond om 18.00 uur kwam er niets, 19.00 uur ook nog niet. Om 20.00 uur maar eens gebeld, meneer zou onderweg zijn. Daarna heb ik niets meer vernomen en niemand meer gezien. In twee dagen, 20 keer geprobeerd te bellen maar zonder resultaat. Enkel de voicemail. Wat nu?

Social media maar ingeschakeld, eerst een foto van het vermiste springkussen op Facebook, een bericht op Twitter en enkele advertenties op de internet verkoopsites als Marktplaats en Speurders. De grote aandacht hiervan op Facebook geeft vertrouwen, vele mensen waaronder vele onbekenden deelden het bericht waarvoor dank.

Maandagavond werd het tijd voor de volgende stap. Naast de foto van het springkussen, nu ook de foto van de auto, met bijbehorende kenteken en de foto van het rijbewijs (naam niet leesbaar, foto wel duidelijk ) erbij geplaatst.

Na 45 minuten gaat de telefoon. Het is de vriendin van de betreffende meneer. Duidelijk geïrriteerd door het bericht op Facebook zoekt ze het contact. Ze is door familie ingelicht over het bericht op internet en geeft aan dat ze duidelijk niet gecharmeerd is van mijn activiteiten op de sociale media. Ik leg uit dat na 20 telefoontjes, die onbeantwoord zijn gebleven, dit dus wel de manier was om in contact met hen te komen. De reden dat het kussen niet teruggebracht is zou een ongeval onderweg geweest zijn……

Er volgt een gesprek van ongeveer 20 minuten met veel dreigend taalgebruik, met name van familieleden op de achtergrond, die in eerste instantie niets oplevert. Terugbrengen is volgens hen niet mogelijk, dus bied ik, niet geheel op mijn gemak, aan om het op te halen. Er wordt geopperd dat ik alleen zou moeten komen hetgeen mij niet verstandig leek! Politie gebeld, je beste vriend, zij doen hier niets mee, tenzij het ter plekke uit de hand gaat lopen. Dan kun je 112 bellen!

De afspraak om het kussen op te halen staat op dinsdagmiddag om 15.00 uur. Een vriend gebeld om in een andere auto mee te rijden en de boel van afstand gade te slaan. 15.00 uur zijn we ter plaatse en treffen het springkussen inclusief toebehoren aan op de aangegeven locatie. Niemand in de buurt, dus snel opladen maar! Binnen enkele minuten is het opgeladen en vertrokken we maar snel. Dit ging boven verwachting, omdat we hadden verwacht na de telefonische gesprekken dat het niet zonder slag of stoot zou gaan.

Eind goed al goed dus.

Conclusie:  Zonder het bericht op Facebook was het nog maar zeer de vraag of ik ooit iets terug had gezien van mijn springkussen.

Daarom dank ik nogmaals alle mensen die mijn bericht hebben gedeeld!”

Met vriendelijke groeten,
Wilco Koebrugge