60 jaar WHC: Maak kennis met Lotte Pigge

Maak kennis met: Lotte Pigge
In verband met ons 60-jarig jubileum hebben we verschillende leden en oud-leden geïnterviewd die nauw betrokken zijn (geweest) bij WHC. Deze keer spreken we met Lotte Pigge!

Op mijn 8e ben ik gaan handballen bij WHC. Op mijn 14e deed ik voor de eerste keer mee met dames 1. Daar heb ik een aantal jaren in gespeeld als jonkie, maar altijd geweldig leuk gehad met bijvoorbeeld Brigitte, Ria, Marloes en Petra.
Op mijn 18e ging ik studeren in Groningen. Ik ging trainen bij de studentenvereniging Cirkeltijgers en in de weekenden wedstrijden spelen bij WHC. Dit heb ik twee jaar gedaan. Daarna heb ik ervoor gekozen om te gaan spelen bij V&S in Groningen.
Na mijn studie ben ik blijven wonen in Groningen en blijven handballen bij V&S Groningen. Rond mijn 30e ben ik even gestopt en zijn onze drie jongens geboren. Daarna ben ik weer begonnen bij de recreanten en af en toe een wedstrijd bij dames 1. Dat doe ik nu nog steeds. En alhoewel ik nog net zo fanatiek ben, moet ik van die laatste wedstrijden inmiddels wel wat langer bijkomen dan voorheen 😉.

Hoe ben je verbonden met WHC?

Ik heb van mijn 8e tot ongeveer mijn 20e bij WHC gehandbald. Daarna WHC altijd blijven volgen via mijn vriendinnen die zelf nog speelden of hun dochters die inmiddels bij WHC spelen. En ik volg WHC natuurlijk op Instagram.

Wat zijn een paar van de mooiste momenten die je hebt meegemaakt met de club?

Het kampioenschap in 1998 en ook het feest daarna. Die volle tribune, het lawaai, de spandoeken. Ik was zó zenuwachtig, maar het was echt een heel mooie avond.
Ook de promotie wedstrijd of een bekerwedstrijd (weet ik niet precies meer) waarin we in de allerlaatse seconde scoorden, daardoor promoveerden wij en de tegenstander niet. De tegenstander was al aan het juichen…
Ik heb ook echt leuke herinneringen aan trainer Jaap Gruben en jeugdtrainster Esther. Ik sloeg nooit een training over.

Wat betekent deze club voor jou persoonlijk?

Hier is het plezier ontstaan voor het mooiste spelletje dat er is! Dat heeft zeker te maken met de club die WHC was voor mij in die tijd.

Wat maakt deze club anders dan andere clubs waar je misschien bij betrokken bent geweest?

Voor mij was WHC ook vooral gezelligheid. Na de wedstrijd tot laat in de kantine, bij elkaar wedstrijden kijken. Het echte clubgevoel Daar zit voor mij het grote verschil ten opzichte van de handbalvereniging waar ik nu, inmiddels ook meer dan 20 jaar, speel. Misschien het verschil tussen een club in een dorp en in een stad of is het gewoon de tijd van nu? Of maakt dit gewoon WHC wat het is!

Wat wens jij de club voor de toekomst?

Ik wens WHC mooi handbal op een zo hoogst mogelijk niveau. Met veel aandacht voor de jeugd. De jeugd heeft de toekomst.