Wegdammers sportief actief: Elders (2)

Verschillende (oud-)spelers en trainers die ooit het groen-geel van WVV’34 droegen, zijn inmiddels actief bij andere clubs in de regio. In deze miniserie spreken we deze sportieve Wegdammers over hun voetbalpassie, hun loopbaan buiten het dorp en de band die ze nog voelen met Hengevelde.

Hoe kijken ze terug op hun tijd bij WVV’34? Wat hebben ze geleerd, wat zijn hun ambities, en komen ze ooit nog terug op het oude nest? Vandaag in deze rubriek:

Thijs Assink

Jarenlang was hij selectiespeler bij WVV’34 en 2 jaar bij vv Bentelo. Nadat hij een aantal jaren het tweede en derde elftal van Stevo van oefenstof heeft voorzien is hij met ingang van dit seizoen neergestreken bij vv Fleringen: Het eerste team.

Wat is je mooiste herinnering aan je tijd bij WVV’34?
“Als supporter het kampioenschap in Lochem tegen PAX en de bijbehorende promotie naar de 2e klasse. Als speler mijn laatste wedstrijd voor WVV ’34, de nacompetitie finale tegen Witkampers in Markelo welke we wonnen met een wedstrijd waar alles in zat. Een gelijkspel, verlenging en uiteindelijk strafschoppen. Dit leverde uiteindelijk een promotie op naar de reserve 1e klasse met het 2e elftal. Na dat seizoen ben ik bij rkvv Stevo gaan spelen, aangezien ik die zomer ging verhuizen naar Geesteren. Een mooier afscheid bij WVV ’34 kon dus niet”.

Wat is het grootste verschil tussen je huidige club en WVV’34?
“Op dit moment ben ik hoofdtrainer bij vc Fleringen. Ik ben nog maar enkele weken begonnen, maar i.p.v. verschillen zie ik juist veel overeenkomsten. De club en het dorp Fleringen is misschien wel wat kleiner, maar de betrokkenheid bij de sport is net zo groot. De club bestaat uit fanatieke leden en vrijwilligers die er met elkaar voor zorgen dat de gasten zich op het sportpark welkom voelen. Het sportpark ligt er geweldig bij, het hoofdveld super strak, een mooi kunstgrasveld en er is ook ruimte voor andere sporten. Zoals verschillende beachsporten en elke donderdagavond worden diverse dorpsgenoten vermaakt met een potje jeu de boules. Het is niet voor niets dat diverse BVO’s zich in de oefencampagne melden in Fleringen”.

Wat mis je het meest aan WVV’34 of aan Hengevelde?
“De afstand vanuit Geesteren is toch ruim een half uur rijden, wat het soms wat lastig maakt om de wedstrijden live te kijken, met name van de jongere familieleden. Zeker nu ik zelf zondagmiddag actief bent, wordt een wedstrijd van het 1e wel wat lastig, maar gelukkig hebben wij zelf een wat kleinere competitie, waardoor er ergens vast en gaatje ontstaat om een wedstrijd mee te pakken. Ik ben dan zeer benieuwd hoe Leon er met z’n elftal voorstaat om vervolgens gezellig en ouderwets de wedstrijd na te bespreken in de kantine”.

Hoe zou je jouw eigen voetbalstijl of trainersstijl omschrijven?
“Ik was geen bijzondere voetballer, had nooit veel assist of goals, maar het team kon altijd van mij op aan. Ik had loopvermogen, werklust en in combinatie met wat basis technieken kwam ik een heel eind. Dit herken ik ook sneller als trainer. Je kunt geen 11 doelpuntmakers of spelverdelers hebben. Het mooiste is een mix en het belangrijkste is het om er een echt Team van maken. Dit is bij het 2e van Stevo gelukt, en hier gaan we nu ook voor bij Fleringen.

De wil is er zeker bij de jongens en hierin is de samenwerking met het 2e elftal ook heel belangrijk. Het gaat erom dat iedereen zich gewaardeerd voelt. Of je nou basis bij 1 bent, of je tussen 1 en 2 inhangt, je moet duidelijk blijven communiceren en afspraken maken”.

Wat is de mooiste wedstrijd die je tot nu toe hebt meegemaakt?
“Als trainer denk ik dan wel de laatste wedstrijd bij Stevo. Deze laatste ronde was namelijk een rechtstreeks duel om plaats 3 in de reserve hoofdklasse. Deze plaats leverde namelijk een ticket voor het bekertoernooi voor 1e elftallen op en die wonnen we na een spannende wedstrijd tegen de Noabers van TVC ’28. Als promovendus waren we sowieso al blij met handhaving, maar plaats 3 had niemand van tevoren in Geesteren verwacht”.

Zou je ooit terug willen keren naar WVV’34 trainer of in een andere rol?
“Natuurlijk zou dat fantastisch zijn. Als ik zie hoe Roy Workel het als Hengeveldenaar het bijvoorbeeld heeft gedaan, top. Alleen het is wel afhankelijk van veel factoren. Komt het juiste moment voorbij? Hoe is mijn privé situatie? Heb ik dan de juiste papieren? Hoe loopt het plan qua ambitie op dat moment?

Zoals het er nu voorstaat wil ik enkele jaren bij Fleringen mooie resultaten neerzetten en de nodige ervaring op doen. Daarna wil ik doorleren voor de VC3 cursus. Hierna mag je dan t/m 2e klasse trainen. Misschien is dan het moment om eens met WVV ’34 in gesprek te gaan, maar het kan ook zo zijn dat zij dan al voorzien zijn of dat een andere club uit deze regio om de hoek komt kijken. De ambitie voor nu is in ieder geval om minimaal de VC4 papieren te halen, waardoor je t/m 3e divisie mag trainen/coachen. Daarom is het juist ook goed voor mezelf om bij diverse clubs op een zo hoog mogelijk niveau in de keuken te kijken of zelfs stage te lopen”.

Wat vind je het mooiste bij Fleringen??
“Ondanks dat ik nog maar net ben begonnen, vind ik het super gaaf dat ze een onervaren 1e elftal trainer een kans geven. Hierin nemen ze een bepaald risico, maar na goeie gesprekken met de technische commissie en spelers, namen ze deze graag. Ik ben geen uitzondering bij de club Fleringen, meerdere trainers zijn hun carrière daar begonnen”.

Voetbalstellingen

Spelers mogen best hun mening geven tegen de scheidsrechter.
Vanuit emotie prima, daarna is het ook klaar. Iedereen maakt fouten, scheidsrechters, trainers en spelers. Wanneer een scheidsrechter iets heeft beslist verandert hij/zij toch niet meer. Het beste is dan ook zo spoedig mogelijk weer in de organisatie te gaan staan ipv door te reageren.

Een trainer moet niet te amicaal zijn met zijn spelers
“De balans is hierin belangrijk. Je moet geen vriendjes maken, maar een team. Daar zitten gezellige momenten bij , maar soms horen daar ook minder leuke beslissingen bij, waar een speler misschien wat van kan denken. Het gaat erom hoe je na dat moment ermee omgaat. Wees duidelijk en maak afspraken met elkaar”.

In de jeugdopleiding moet prestatie ondergeschikt zijn aan plezier.
Vooral bij de jongere leeftijden is het belangrijk dat voetballers met hun vriendjes of vriendinnetjes gaan voetballen. Dat maakt het alleen maar leuk en als iemand toevallig net wat beter is, nou en?

Je ziet bij clubs steeds vaker dat er op jongere leeftijd wordt geselecteerd, daar vind ik wat van, want je kunt er zomaar voor zorgen dat andere spelertjes (die toevallig op dat moment iets minder goed kunnen dribbelen) het plezier verliezen.

Wel ben ik voorstander om op jongere leeftijd vooral veel op techniek te trainen, aannames, inspelen, juiste been etc., maar dat kan rustig in een elftal dat niet uit geselecteerde spelertjes bestaat. Op latere leeftijd (en bij voldoende aantallen) zou je er dan voor kunnen kiezen om te selecteren, waarbij plezier niet uit het oog wordt verloren”.

Een speler die structureel niet twee keer traint, hoort ook niet in de basis.
“Dat ligt aan de omstandigheden, het is namelijk geen betaald voetbal. 2 keer in de week trainen is in principe verplicht bij een prestatie elftal, maar wanneer dat niet lukt door bijvoorbeeld werk of studie, moet je met zo’n speler in gesprek en dan vooral afspreken wat hij er aan gaat doen om in ieder geval wel conditioneel bij te blijven. Dat is aan de speler zelf en als hij dan ook op de zondag ‘gewoon’ een meerwaarde is, dan is dat zoals het is. Vorig jaar had ik een speler met wat fysieke ongemakken, waardoor hij de dinsdag training bewust oversloeg en in overleg met de fysio trainde hij in de sportschool op de dinsdag voor zichzelf en was hij zondags altijd een meerwaarde. Niemand van het team vond dat lastig, want het was gewoon duidelijk gecommuniceerd naar iedereen”.

In elke selectie hoort minstens één clown te zitten.
“Eens! Dat zorgt voor een goeie sfeer, de boog kan niet altijd gespannen zijn, daarnaast ben ik zelf ook wel in voor een geintje”.

Teambuilding is net zo belangrijk als tactiek.
“Eens! Dat maakt een elftal namelijk een team. Een keer tussendoor bowlen of een andere activiteit (als het programma het toelaat) juich ik alleen maar toe”.

Supporters maken het verschil, ook op laag amateurniveau.
“De supporters zijn het hart van de club, met het 1e elftal ben je het visitekaartje. Zij nemen de tijd en moeite om naar het elftal te komen kijken, andersom zul je dus alles voor hen moeten geven en aantonen dat je hebt gestreden voor je club en je dorp!”