WHC morgen richting Emmer-Compascuum

De dames van WHC zullen morgen op tijd moeten vertrekken voor de verre uitwedstrijd in Drente tegen Schuler Afbouwgroep/D.O.S in de Hoofdklasse HK DS-A. De Wegdamse Handbal Club heeft samen met E&O DS2, D.S.V.D. DS2 en B.W.O. DS1de volle buit uit drie gespeelde wedstrijden, tegenstander Schuler Afbouwgroep/D.O.S slechts 1 uit drie. Trainer Theo van de Aa: “We hebben nog steeds alles fit, geen enkele blessure! Het is zondag wel even afwachten hoe het spelen met een harsbal gaat, zo’n bal kun je beter vast pakken.

Het spelen met een harsbal vergt een andere techniek".
Hieronder een column van Piëtte van Hoorn over het spelen met zo’n bal bij handbalvereniging Bentelo:

Betoog over harsgebruik in de eerste en eredivisie

Al rijdend over de autobahn richting Berlijn… ‘Füchse zou zich stuk lachen als een discussie zou ontstaan over het al dan niet gebruiken van hars in de eerste of tweede Bundesliga.’ Het Duitse handbal is te bestempelen als het neusje van de zalm. Iets waar wij ons in Nederland graag aan op zouden trekken. Wil je mee met de internationale top van het handbal dan zal eenieder aan hars moeten geloven. Het plakkerige goedje zorgt voor een wereld van verschil op het veld. Creatiever, sneller en secuurder worden de partijen met een likje plak afgewerkt. Een glibberige paling verandert in een object waarmee de perfecte draaibal of een mokerslag van afstand gegooid kan worden. Toch is in Nederland niet iedereen overtuigd van het feit dat hars onlosmakelijk verbonden is aan topsport.

Bentelo uit. Zo'n wedstrijd waarvan je op voorhand al weet dat het een hels avondje wordt. Los van het feit dat Bentelo een heel aardige ploeg heeft, komt dat voornamelijk door de bal. Zo schoon en nieuw dat het bijna zeer doet aan de ogen. De eerste tien minuten van de partij kun je aardig meekomen. Ter voorbereiding is immers de hele week zonder  hars getraind om aan de (compleet andere) techniek te wennen. Het moment dat de eerste zweetdruppels zichtbaar worden gaat gepaard met een prachtige pass over tien meter. Echter wel richting zijlijn en in de handen van iemand die nietsvermoedend op de tribune naar de wedstrijd kijkt. Van genieten is namelijk vaak geen sprake. Het is een gegeven dat er wordt gegrossierd in het maken van technische fouten wanneer zonder hars wordt gespeeld terwijl met de standaard is.

Anabel Arroyo is de verpersoonlijking van het verschil tussen handballen met en zonder hars. De Voorhoutse routinier speelde jaren bij Hellas, waar ze opzien baarde als spelverdeelster in de eredivisie. Toch kon ze door het gebruik van hars nog wel eens haar doelpunt meepikken door een schot van afstand. 'Ik ben niet erg groot en heb vrij kleine handen, maar met hars lukte het soms om van afstand over de dekking heen te schieten.’ Haar transfer naar Foreholte zorgde er voor dat ze de afstandsschoten kon vergeten en zich weer moest focussen op listige balletjes. Maarliefst zes maanden duurde deze transformatie. 'Het duurde een half jaar voor ik gewend was aan handballen zonder hars. Ik vond het verschrikkelijk, de bal glipte zo vaak uit mijn handen.’

De meeste clubs die thuis zonder hars spelen doen dit echter niet vrijwillig. Menig sporthalbeheerder griezelt van het gebruik van klevende middelen en verbiedt het daarom. De beweegredenen hiervoor zijn ergens wel te volgen. Als handballer heb je na een training of wedstrijd niet direct een flesje babyolie voor handen. De deurkruk naar de kleedkamer wordt beetgepakt en oh ja, er moet ook nog even gebruik worden gemaakt van het toilet. En wat te denken van de vloer, doelpalen en wisselbank. Voor je er erg in hebt is alles wat een sporthal te bieden heeft bedekt met een plakkerig laagje.

Jarenlang bokste Foreholte tegen deze argumenten op. Wie anders dan Arroyo pakte als aanvoerster haar verantwoordelijkheid. Na drie jaar touwtrekken met de gemeente en de sporthalbeerders vond ze het welletjes. 'De sporthalbeheerders bleven maar denken dat er niets te doen viel aan harsklodders op de vloer. Tegenwoordig heb je juist heel veel soorten hars. Op waterbasis bijvoorbeeld, dat is heel goed te verwijderen. Maar overtuig de gemeente maar eens.’ Ze had hulp nodig en die vond ze in Kwintsheul. Quintus fungeert in Nederland al jaren als voorbeeldfunctie, zo ook op dit gebied. De beheerder van de Van der Voort-hal was bereid om als gesprekspartner deel te nemen aan het project.

Samen met de voorzitter van Foreholte en haar nieuwbakken compagnon uit Kwintsheul trok Arroyo ten strijde. Er werd een presentatie over verschillende harssoorten en manieren van schoonmaken in elkaar gezet. Tevens zou Arroyo een demonstratie geven waarbij het verschil tussen handballen met en zonder hars werd aangetoond. 'Ik wilde laten zien dat hars voor Foreholte noodzakelijk is. Wij willen snel en technisch handbal spelen, dan heb je gewoon hars aan je vingers nodig.’ Ze bewees dat de aanhouder wint. De sporthalbeheerders gingen akkoord met een pilot van drie maanden. Na iedere training of wedstrijd moest Forholte echter op de knieën met een poetsdoek. 'Dat hadden we er maar al te graag voor over. Het werkte, na drie maanden zag de sporthal er nog even netjes uit en werd de pilot verlengd tot aan het eind van het seizoen.’

Zesentwintig wedstrijden later degradeerde Foreholte uit de eerste divisie. In een bloedstollend slotduel werd onderling met PSV uitgemaakt wie een stapje terug zou moeten doen komend jaar. In de Voorhoutse sporthal maakte het nota bene harsloze PSV korte metten met de ambities van Foreholte. 'Maar dat heeft niet aan de hars gelegen’, beweert Arroyo. 'Aan het begin van het seizoen zag je dat we heel veel moeite hadden om in eigen hal met hars te spelen. De eerste vijf ballen vlogen op je voeten. De tweede seizoenshelft waren we gewend en begonnen we wedstrijden te winnen. Tegen PSV konden we het helaas net niet afmaken.’

Ook volgend seizoen  is Foreholte van plan met hars het veld te betreden. Dit terwijl in de tweede divisie het gebruik minder gangbaar is. 'Wij hebben ambities en als we die willen nastreven is hars gewoon noodzakelijk. We willen terug naar de eerste divisie.’ Nu de ploeg gewend is aan plakkerige vingers kan op een sterkere seizoensstart worden gerekend dan die van de huidige jaargang. Arroyo zal dit begin niet meemaken. De sociotherapeute is in blijde verwachting en zal de eerste wedstrijden vanaf de kant moeten toekijken. 'We zullen het nu zelf in de harsloze uitwedstrijden lastig krijgen, maar wij zijn in ieder geval niet meer de ploeg waar topclubs niet graag spelen vanwege de omstandigheden.’

Zolang het NHV geen regels opstelt voor het gebruik van hars, zal het goedje altijd onderwerp van discussie blijven. Dat de bond haar handen niet wil branden aan dit gevoelige onderwerp is niet meer dan logisch. Verplichten  is namelijk niet realistisch gezien de afhankelijkheid van gemeenten en beheerders. Foreholte heeft met haar project wel een signaal afgegeven dat met goed overleg veel mogelijk is. Laat dit een voorbeeld zijn voor andere ploegen met ambities die geen hars mogen gebruiken. Hars maakt het handbal zoveel mooier. Of blijven we het onderwerp onder mat vegen met de dooddoener, 'Echte handballers hebben geen hars nodig’?

Hars

Hars is een plantaardig product dat afkomstig is van bomen. Met name naaldbomen zijn hofleverancier voor handbalhars. Oorspronkelijk produceert een boom hars wanneer de schors beschadigt. De boom behoedt zich door middel van het plakkerige spul voor infecties en ongedierte. Echter heeft hars ook een heel ander doeleinde gekregen. Omdat hars niet oplost in water is het zeer geschikt als kleefmiddel voor verschillende sporten. Zweethanden krijgen geen kans met wat druppels aan de vingertoppen waardoor grip verbetert.

Omdat het gebruik van hars nogal wat kritiek oplevert door de troep die het kan veroorzaken zijn er verschillende alternatieven ontwikkeld. Zo bestaat er hars op waterbasis waardoor het makkelijk schoon te maken is. Ook bestaat er een hars in spray-, vloeibare- en korrelvorm zodat er geen klodders gebruikt hoeven worden. Maar ook in zalen waar geen hars gebruikt mag worden bieden deze alternatieven vaak geen oplossing.

Internationaal is het gebruik van hars verplicht terwijl in Nederland niet overal met hars gespeeld wordt. Dit wekt veel discussie op gezien dit in strijd is met de doelen die Nederland heeft op het gebied van handbal. Aansluiting vinden bij de mondiale handbaltop is immers iets wat we al jaren ambiëren. Zolang het NHV zich afzijdig houdt, zal deze discussie voortduren.