WVV 90 jaar, maar nog buitengewoon kras

WVV is jarig. De voetbalclub in het dorp waar ik opgroeide, is 90 jaar. Prachtig. Waar een mens van die leeftijd maar moet afwachten hoe de vlag erbij hangt, kan een vereniging van die leeftijd groeien en bloeien. WVV laat dat zien, dag in dag uit, jaar in jaar uit.

BELANGRIJK DOELPUNT
Wat ik daarbij even wil opmerken: mijn oom Theo, oud-speler van het eerste elftal is bijna 99 en nog behoorlijk kras. Ik moet zijn naam even noemen, want de technische linkspoot (noem hem gerust pingelaar) scoorde een van de belangrijkste doelpunten in de 90-jarige geschiedenis. Dat was om precies te zijn in 1953, zo lees ik in het jubileummagazine tgv het 50-jarig bestaan. (Wie wat bewaart, heeft wat.) Het ging om een beslissingswedstrijd tegen De Tukkers. Wie zou verliezen, degradeerde naar de tweede klasse van de TVB (de Twentse voetbalbond. Voor de jongere WVV’ers: dat was een onderbond van de KNVB in deze regio). WVV won die wedstrijd op het neutrale veld van Achilles’12 met 1-0 door een doelpunt van de frêle linksbuiten Theo Eijsink. Het was tevens zijn afscheidswedstrijd , omdat hij naar Arnhem verhuisde en daar gelukkig nog steeds woont. Ik vroeg het hem onlangs nog naar dat doelpunt tegen De Tukkers en ja, hij glimlachte en wist het nog goed. Bijna de hele wedstrijd was het 0-0 gebleven. De Tukkers nam het doel van Gerrit ten Buuren, de keeper met de karakteristieke rode broek, af en toe onder vuur, maar hij was niet te vermurwen. Oudere WVV’ers vertelden overigens wel eens dat Ten Buuren af en toe tegen zijn verdedigers had geroepen: Loat mar goan den bal, maar dan had hij  de bal zelf ook laten gaan. Ik schat dat het één keer gebeurd is, maar dat het door de overlevering is aangedikt. Zo ging en gaat dat vaak.

TOON
Wat ik ook nog wil opmerken: mijn vader Toon was linksbuiten van het allereerste elftal in 1934. De foto van dat elftal is nog regelmatig te zien. Vooral in jubileumboeken. Jarenlang hing het elftal keurig ingelijst op de muur onder de bekerkast bij clubcafé Assink. Het had trouwens niet veel gescheeld of mijn vader had het Nederlands elftal gehaald.

ANEKDOTES
Tja, 90 jaar is onze club en je zou er een boek over kunnen schrijven. Over de heldendaden van het eerste elftal, over de heldendaden van de lagere elftallen en zo voort. Je zou het halve boek kunnen vullen met (komische) anekdotes. Ik kwam er al lezende in jubileumboekjes van vroeger nog eentje tegen met Johan Escher, bijgenaamd ‘n Ooln in de hoofdrol. Hij had met WVV in Deurningen tegen DSVD gespeeld, daar waar zijn broer Theo kapelaan was. De midvoor van DSVD kreeg het tijdens de wedstrijd regelmatig aan de stok met ’n Ooln die – zoals oudere groengelen nog weten – zijn poot nooit terugtrok. Hij noemde dat ’n meeibalkn (maaibalk). Toen hij aan het eind van de wedstrijd aan zijn opponent vertelde dat de kapelaan zijn broer was, had de Deurninger hem toe geschreeuwd dat hij dan maar eens bij hem moest gaan biechten over zijn gedrag tijdens de strijd.

GROOT COMPLIMENT
Ik feliciteer de 90-jarige van harte. Wat ik zei. Je kunt uren blijven vertellen over al die jaren. Ik ben de club altijd blijven volgen en ben nog steeds een trots lid van de Club van 100. De groengelen hebben de zaken goed voor elkaar. Dat is een groot compliment waard. De enorme saamhorigheid, de manier waarop een groot aantal vrijwilligers zich inzet voor clubhuis, sportpark, voor de jeugd en eigenlijk voor de hele vereniging; voor het verstandige en stabiele beleid van het bestuur door al die jaren. Kijk voor de aardigheid eens in de bestuurskamer naar de foto’s van de voorzitters. Dat zijn er relatief heel weinig. Iedere voorzitter bleef een vrij lange periode aan en dat zegt veel. Een goed geleide voetbalclub is belangrijk voor de leden zelf en voor al die elftallen, maar ook voor de uitstraling van het dorp en zelfs van de regio.

OOK WHC
Dat geldt uiteraard ook voor WHC, dat alweer 60 jaar oud is. We hebben in de jaren 70 met een groep WVV’ers twee jaar voor WHC gespeeld. Dat was in de tijd van de strenge winters. Gingen we met een stel voetballers lekker zaalhandballen. We hadden het spelletje vrij snel onder de knie en draaiden vrolijk mee in de competitie.
Ook WHC van harte gelukgewenst. Het beleid is goed, heb ik me laten vertellen. Ga zo door, WVV én WHC.