Onlangs een verrassingsuitje cadeau gekregen van Jet Legtenberg. Het enige wat ik kreeg te horen dat ik om 05.30 uur klaar moest staan. Oei dat is best wel vroeg. Maar dat geeft helemaal niks we gaan lekker een dagje uit. Om 06.00 uur moesten we in Haaksbergen in de bus stappen. Toen werd me duidelijk: we gaan naar de kerstmarkt in Dusseldorf. Hartstikke leuk. Weet je wat zo mooi van een busreis is; het is zo heerlijk relaxed, je hoeft nergens naar om te kijken, je zit niet met parkeren etc etc.
Na 2 en een half uur in de bus hobbelen, mensen oppikken dachten we dat we al een heel eind op weg waren. Niets was minder waar.

We werden om half 9 gedropt in Didam  en om 9 uur werd de reis voortgezet. Didam, 44 km hemelsbreed van Hengevelde af.... 3 kwartier met de auto. Hmmmm... Uh.. Jet, was het niet handiger geweest dat we met de auto naar Didam gingen en van daaruit verder? Hadden we pas om 8 uur uit huis gehoeven... Is maar een ideetje hoor... Jet; ik wist het ook niet. Maar ach wat geeft het we zijn een dagje uit. Jet was ook in opperbeste stemming. Ze was gekleed in een mooie kersttrui. Op de trui stond een sneeuwpop afgebeeld en zijn wortel stak er uit. (foto volgt)

Maar goed om half elf eindelijk op plaats van bestemming. Eerst maar eens op zoek naar een leuk cafeetje voor en bak koffie met iets. Zo gezegd, zo gedaan en daarna lekker de stad in en langs de kraampjes snuffelen. We gingen de winkels in, roltrap op en weer af, andere kant van de winkel uit, weer langzaam langs de kraampjes schuifelen en op een gegeven moment  viel het op dat we al een tijdje geen kraampjes meer hadden gezien. Niet dat we verdwaald waren of zo... we waren gewoon een onmeunig end oet de richting. Oeps! allebei zijn we nogal zwak begaafd als het gaat om orientatie. Onder het motto de blinde helpt de dove of lamme kwamen we weer in het centrum. Gelukkig eerst maar eens wat eten.

Wel uniek in December zonder jas buiten op het terras.  Na een tijdje werd het eigenlijk ook wel tijd voor een echte glühwein. Dat hoort erbij.. Toen was het alweer tijd om richting huis te gaan. Jet zegt nog; ik zie er zo tegenop om weer 4 uur in de bus te moeten zitten. Maar het was onze geluksdag. We zaten helemaal geen 4 uur in de bus. Het duurde nu maar 5 uur. Goh bofkonten. De busmaatschappij heet effe weg.nl. Ze kunnen het beter veranderen in; we hopen dat u ooit weer thuis komt.nl.

Als je met een reisgezelschap op pad gaat, is er altijd een stel bij waar je je aan ergert. Denk voor iedereen heel herkenbaar. Laten wij dat stel gisteren nu zijn geweest. Omdat we wisten dat we nog een paar uur voor de boeg hadden konden we 2 dingen doen. Of gewoon slapen (ik weet wel zeker, dat alle medepassagiers dat het liefste hadden gewild, of gewoon het beste ervan maken) We gingen voor het laatste. Ik had zelf het plan opgevat om mij voor te doen als begeleider van Jet. Jet met die gekke kersttrui die kon zo van begeleid wonen afkomen.

Maar het werd niet echt geloofwaardig toen ik gezichtjes op mijn vingers ging tekenen en poppenkast ging spelen. Wat een lachbui van Jet opleverde en rollende ogen van de persoon die achter mij zat. Reden te meer om er nog een schepje bovenop te doen. Wat ook leuk was, dat iedereen die eerder uitstapte ons zo vrolijk gedag zwaaide. Duidelijk blij dat ze van deze kwelling verlost waren. Om half 11 waren we weer terug in Haaksbergen en kwart voor elf thuis.

Jet super bedankt voor de leuke dag en voor het vele lachen. Maar geef me volgend jaar maar gewoon weer een bos bloemen!