Een virus stopt familieliefde en noaberschap niet
Onderstaand verhaal is geschreven door uitvaartleider Nick Kleijsen van Tonny Kranenberg Uitvaartzorg in Goor.
Een telefoontje vanuit Hengevelde. De zoon vertelt dat zijn vader die nacht plotseling is komen te overlijden. De familie heeft hulp nodig bij het regelen van de uitvaart. Ineens moeten ze keuzes maken over het definitieve afscheid van hun man, vader en opa. In normale tijden vergt dat doorgaans al veel energie, naast gemis en verdriet die ruimte vragen. Maar in deze tijd waarin bijna alles anders is - ook rondom uitvaarten - is dat zowaar een nog grotere klus.
Meneer is thuis overleden, op zijn geliefde boerderij net buiten Hengevelde. Hij en zijn vrouw waren al 60 jaar onafscheidelijk. De echtgenote en kinderen weten het zeker: normaal gesproken zou meneer in de dagen tot het afscheid thuis zijn gebleven. Echter, nu zijn ze het erover eens dat het om verschillende redenen niet verstandig is. Meneer verlaat rond de middag zijn geliefde plek en wordt naar uitvaarthuis De Hof in Goor gebracht. Een familiekamer geeft zijn dierbaren, binnen de richtlijnen, tijd en ruimte om bij hem te zijn.
Meneer was een zeer betrokken mens. Erg sociaal en geliefd door velen. Door zijn gezin, familie en vrienden en zeker ook door zijn noabers, die normaal gesproken een belangrijke rol zouden hebben tijdens de uitvaart. Nu is er geen grootse afscheidsviering in de kerk, is er geen condoleancebezoek mogelijk en kan het afscheid door slechts 30 genodigden worden bijgewoond. Gaandeweg ontstaat het idee dat de laatste rit van meneer vertrekt vanaf zijn thuis, zijn boerderij.
Op de dag van de uitvaart doet het weer zijn best. De lentezon schijnt volop. Samen met de rouwauto ben ik op weg naar de boerderij in Hengevelde. Voor mij verschijnt de lange oprijlaan met aan beide kanten oude, statige eiken. Langs de laan zie ik vele mensen, op gepaste afstand van elkaar staan en ieder met een witte roos in de hand. Het blijken de noabers te zijn.
We staan stil bij de deuren van de deel en worden omringd door zijn familie. Na een moment van stilte lopen zij achter de rouwauto aan, het erf af. Net voordat de rouwauto de weg op zal draaien, is het aan de noabers om hem een laatste groet te brengen. De rouwauto komt tot stilstand, de achterklep wordt geopend en de foto van meneer wordt op de kist gezet. Eén voor één komt iedere noaber naar voren om een witte roos bij meneer te leggen, terwijl op afstand de echtgenote en de kinderen toekijken. Een heel indrukwekkend en troostrijk moment. Voor iedereen.
Het valt op dat er in deze tijd vooral wordt gesproken over wat er allemaal niet mag en kan, terwijl er echt wel wat mogelijk is. Mensen blijken juist in tijden van crisis enorm vindingrijk, flexibel en creatief te zijn. Mensen lopen naast de gebaande paden. Wat knap!
Een diepe buiging voor alle families die in deze weken afscheid moeten nemen van hun dierbare . . . want jullie hadden misschien op voorhand zulke andere grootste plannen en ideeën voor hem of haar. Al is het afscheid anders dan bedacht, al is het afscheid klein; als het met liefde is gedaan, dan is het goed.
Team Tonny Kranenberg Uitvaartzorg, Goor
