Genieten

Wat kan ik me toch kostelijk vermaken met het afluisteren van mensen. (Ik weet het, het is niet netjes, maar als ze zó aanwezig zijn is het geoorloofd).
Ik zit aan zee op een bijna leeg, maar heerlijk zonnig terras mijn boek te lezen wanneer er een mevrouw bij een man komt zitten. Ze maakt zich luidruchtig druk over het gegeven dat haar man alvast vooruit is gelopen. Al snel blijkt waarom hij dat deed. Ze zeurt nogal.

De bediening is er niet snel genoeg en ze begrijpt ook niet waarom er geen dikkere kussens in de houten bankjes liggen. Ze had ook het terras hééél anders ingericht. De man pruttelt als antwoord wat onverstaanbare geluiden. ‘Bizar’ besluit ze met een accent met een wel heel hoog Beatrix-gehalte. En of haar man nu eindelijk eens wil zeggen wat hij van de stoelen vindt die ze bij de ‘Outdoooorrr’ heeft gezien. Hij vraagt zich bijna stiekem, maar toch hardop af waarom ze nu alwéér nieuwe stoelen nodig hebben. Dan volgt een werkelijk prachtige monoloog over het belang van een goede ‘living’ in de ‘outdoorruimte’. Ik barst bijna in lachen uit en verstop me achter mijn boek.

Een paar minuten later komt de ober aangelopen. Ik zie haar gezicht op onweer staan en wat volgt is een kattig gesprek met de arme ober die natuurlijk veel te laat is en het met de beste wil van de wereld niet goed kan doen. ‘Maar ik prefereer Coca-cola’ meldt ze hem stellig wanneer hij aangeeft dat ze Pepsi schenken. Wachtend op het antwoord dat hij dat dan wel even speciaal voor haar gaat halen in het dorp, wordt ze natuurlijk diep teleurgesteld, want dat antwoord komt er niet. De ober zegt olijk: ‘ik ook’. Ik zie haar man een glimlachje onderdrukken. Nou, antwoordt ze snibbig, ‘doet u dan maar een Sourcy’. De ober trekt zijn wenkbrauwen op en kijkt haar vragend aan en zegt: ‘U bedoelt spa rood, mevrouw?’ 😂😂😂

Hè fijn, het is vakantie.