Zomerfeesten 50 Jaar. Aflevering 7: Edelweiss Kapelle en Silvio, bands van het eerste uur

Willem en Rini, twee totaal verschillende muzikanten kleurden met hun bands de eerste periode van de Zomerfeesten. Willem is Willem Brandenbarg, de frontman van de Edelweiss Kapelle uit Gelstelaar, die tien keer op de Zomerfeesten heeft opgetreden. Rini is Rini de Wit. Hij was jarenlang de zanger van Silvio, een vlotte band uit Brabant, die gespecialisserd was in covers, maar ook met eigen nummers bekendheid had. Liefst vijftien keer speelden de succesvolle Rini en zijn maten op de feesten. Eerst op vrijdag, later ook op zaterdag en zondag. Als je de namen Hengevelde of Zomerfeesten noemt, beginnen de ogen van Willem en Rini te glinsteren. Fijne herinneringen, mooie tijd.
(Foto: Burgemeester Buijvoets dirigeert de Edelweiss Kappelle met uiterst rechts Willem Brandenbarg)
=door Gijs Eijsink=

SCHEIDSRECHTER
In de kamer van hun gezellige appartement in Borculo staat een grote bos bloemen. Lenie heeft de ruiker gekregen van de COVS (Centrale Organisatie Voetbal Scheidsrechters) Winterswijk. Op het tafeltje ernaast staat een standaard met een inscriptie over het 25-jarig lidmaatschap van haar man Willem Brandenbarg. Hij is 81 jaar, fluit nog steeds zaalvoetbalwedstrijden en is daarmee de oudste scheidsrechter bij de KNVB. ‘Volgende week moet ik naar Enschede’, zegt hij een tikkeltje onverschillig alsof het de gewoonste zaak van de wereld is dat een man van zijn leeftijd nog voetbalwedstrijden fluit.Sinds 2010 woont het echtpaar in Borculo, daarvoor woonden ze sinds hun huwelijk in Gelselaar. Willem is in dit vriendelijke dorpje geboren en getogen, de tien jaar jongere Lenie Kraan is een Amsterdamse. Ze leerden elkaar kennen in 1979. Willem was toen 45, Lenie 35. ‘Toen ik haar zag, wist ik dat zij mijn vrouw ging worden’, vertelt Willem. ‘Ik kwam thuis en zei tegen mijn ouders: “Ik heb verkering”. Ik was er zeker van, Lenie wist nog van niks. Maar het gebeurde wel. We kregen kennis aan elkaar en we trouwden in 1981.’

Mooi verhaal, een Amsterdamse die in een klein dorp in de Achterhoek neerstrijkt voor de liefde van haar leven. Maar het is niet de reden van mijn bezoek. Willem (en Lenie in mindere mate) zijn ook in Hengevelde zeer bekend. In de verhalenserie over de gouden Zomerfeesten mag Willem niet ontbreken. Hij was vijftig jaar geleden de voorman van de Edelweiss Kapelle, een muziekgezelschap uit Gelstern, dat wereldberoemd was in Hengevelde. Oudere dorpsgenoten herinneren zich de openingen van het festijn waarbij Burgemeester Buijvoets het eerste nummer van de Kapelle dirigeerde. ‘Ik weet ook nog dat ze de feesten begonnen met een H. Mis in de kerk. Daarna kreeg iedereen koffie met krentenwegge en was het feest voor de bewoners van het dorp’, zegt Willem die in zijn werkzame leven boekhouder was bij timmerfabriek Florijn en meubelfabriek Groot Landeweer in Geesteren.
‘Die burgemeester was gecharmeerd van ons. Leuk was dat. We hebben ook gespeeld toen hij geïnstalleerd werd. Het regende dat het goot. En later hebben we een serenade gebracht aan zijn dochter toen ze trouwde. En uiteraard dirigeerde hij toen weer het eerste nummer.’

Toen de Edelweis Kapelle nog Schollenmeejers heette. Onder, tweede van links, Willem Brandenbarg.

BOERENKAPEL
Op de eerste aflevering van de Zomerfeesten traden zanger/presentator Willem en zijn muzikale kompanen nog op als boerenkapel. Ze droegen de naam Schollenmeejers. ‘Maar Hengevelde had in de krant gezet dat het feest van start zou gaan met een Tiroler feest. Ik belde Marinus Kuipers en zei dat we een boerenkapel waren. We spraken af dat we ons best zouden doen om ons aan te passen aan het idee van een Tiroler avond. Ik sprak toen met iemand van het dansorkest de Moodchers uit Borculo, die me een zaak in Varsseveld tipte waar ze kostuums verhuurden. Ik belde weer met Marinus die kort en duidelijk was in zijn reactie. “Doe maar, wat het kost maakt niets uit”, zei hij. Toen hebben we de nieuwe tenues aangeschaft en hebben we de naam veranderd in Edelweiss Kapelle. Ons repertoire hoefden we niet te veranderen, want we speelden al veel Tiroler muziek.’

APPIE DE PENNINGMEESTER
De muzikanten uit Gelstern speelden tien jaar achter elkaar op de eerste avond het Hengeveldse feest. ‘Het was een gezellige tijd’, zeggen Willem en ook Lenie die een aantal jaren ervan meemaakte. ‘De Hengeveldenaren ontmoetten elkaar die avond. Ik heb er veel leren kennen destijds. En ik kende er ook een aantal van het voetbaltoernooi van EGVV bij ons in Gelstern, dat we altijd in de zomer hielden. Ja, we hadden het goed naar onze zin en ben ook wel bij mensen thuis geweest.’
Lenie vertelt dat ze Willem wel eens kwijt is geweest. ‘Dan was hij met iemand naar een café gegaan. Hij kende daar zoveel mensen. Maar ik amuseerde me ook wel daar. Geen punt.’
Willem vertelt ook dat hij en enkele maten zich op maandagavond meldden bij Appie Vonkeman thuis, de penningmeester. ‘Hij betaalde ons de gage, 300 gulden. Ook dat werd meestal een gezellige avond.’
Willem benadrukt hoe belangrijk de gezelligheid is als je samen zo’n kapelle runt. ‘Anders hou je het niet vol. We hadden geen dirigent. We studeerden samen de stukken in. Af en toe kregen we hulp van Bart Blaak die muziek gestudeerd had.’

WAT HET KOST, KOST HET
Welke Hengeveldenaren vergeet hij niet, al wordt hij honderd, is de vraag. ‘Ik ken bijna het halve dorp’, zegt hij glimlachend. ‘Marinus Kuipers. Hoe is het met hem? Het was altijd een heel vlotte man. Er werd nergens over gezeurd. Wat het kost, kost het. Als het maar goed is. Jaren later kocht hij eens een partij meubels voor 10.000 gulden bij Groot Landeweer. Voor hemzelf en zijn moeder. Hij liep rond en wees aan wat hij hebben wilde. Dat en dat. Die ook. Doe dat kastje er ook bij enzovoort. Het was zo gepiept. Prachtig mens, die Marinus. Mooi dat hij nog altijd onder ons is en nog gezond is.’

‘Verder? Ome Jan Stegeman. Hij heeft nog bij Florijn gewerkt. Toen waren we collega’s. We kenden hem al van een ander bouwbedrijf. Jan was een heel gemakkelijke man. Hij was altijd bereid om wat te doen. Hij was echt niet iemand van de acht-tot-vijf mentaliteit. De jongens van café Assink en de Gebrande Waateren, plezierige lui. We hebben niet alleen aan de dochter van de burgemeester een serenade gebracht, ook aan Broekkamp en Vonkeman toen ze 50 jaar werden. Bij Broekkamp gingen we het hele dorp door, terwijl hij in een varkenskooi zat. Mooie kerel. Met de Zomerfeesten was hij ook altijd zeer actief. Ik herinner me nog goed dat hij iemand die uit balorigheid een stapel glazen van een tafel veegde, in zijn nekvel greep en de tent uitzette. Die kerel is niet meer binnen geweest. Zo was Broekkamp.’

PRACHTKEREL
‘De ouwe Lentelink was ook een prachtkerel. Ik maakte hem ook mee bij ons toernooi in Gelstern. Dan leenden we de houten kassa van Hengevelde. Die stond bij hem in het gebouwtje naast zijn huis. Daarna moesten we ook nog met hem naar café De Witte. Paar borrels drinken. Met Nico Bauhuis kon je altijd lachen. Dat was een plezierige man. Hij heeft in Gelstern nog een Kapellendag gepresenteerd en in Geesteren ook. Daar deden we het samen. Nico was altijd een man met veel humor.’
Willem is intussen 81 jaar, rookt nog zijn sigaretje en is nog scheidsrechter bij zaalvoetbalwedstrijden. Ook Lenie rookt meestal gezellig een sigaretje mee. Het echtpaar heeft een prettig leven in Borculo.

Silvio in actie met rechts zanger Rini de Wit

15 JAAR SILVIO
Of Rini de Wit het nog weet. De zanger van Silvio zal Hengevelde nooit vergeten. Het dorp zit diep in zijn hart. De Brabander was jarenlang zanger van de band die talloze covers op de lijst had staan, maar ook eigen nummers zoals het ook in Hengevelde bekende nummer Vera, waarmee ze de zeventiende plek in de Top-40 bereikten.

Vera, Vera, can't you see
Vera, what you mean to me
You stole my heart, you stole my life
Woah Vera, won't you be my wife?

Hoe Silvio op de Zomerfeesten terechtkwam weet Rini niet meer precies. ‘Ik denk via het artiestenbureau Jan Vis, want die regelden alles voor ons’, vertelt hij via de telefoon. Vijftien jaar achtereen kwamen ze naar het feest. Het begon in 1976. Eerst op vrijdag, daarna op vrijdag en zaterdag en vervolgens jarenlang het hele weekend. Silvio speelde in heel Nederland, in België en Duitsland en had ook een aantal hits. Overigens werden ze in Hengevelde ook gevraagd op bruiloften zoals bij Harrie en Marian ten Dam, Paul en Henriëtte Wegdam.

GOED GEREGELD
Rini kwam in 1969 al zanger bij Silvio. In ’76 speelden ze voor het eerst op de Zomerfeesten. Een half jaar eerder hadden ze al opgetreden op de feestavond waarop een deel van de opbrengst werd verdeeld. ‘De eerste vrijdag stonden we gezellig in de voorste tent. Enkele jaren later traden we beurtelings op met naast ons een andere band. Ik herinner me Het Trio Hellenique, de Amazing Stroopwafels en Drukwerk. Op zaterdag stonden we dan op hetzelfde podium. Zondag gingen we naar de grote tent en stond er een bekende band aan de overkant.'

<<Rini en een collega van Silvio schuiven aan bij Hennie en Netty Pierik.

'Het was altijd goed geregeld in Hengevelde. We bleven er vaak overnachten. We hebben bij Hotel Pierik gelogeerd en bij particulieren. Ik herinner Netty en Hennie Pierik en Wil Baak. Hennie is korte tijd later overleden. Schatten van mensen. Mijn vriendin was er ook een paar keer bij. We waren met zes bandleden en werden dan verdeeld over een paar adressen. Iedereen was gastvrij. Ik weet nog dat sommige Hengveldenaren lid werden van onze fanclub. Leuk was dat. Ook gingen we na de optredens regelmatig mee naar mensen in het dorp om nog wat te drinken. Ik hield het dan bij een paar biertjes, want ik moest op mijn stem letten. Mijn collega Jan van Ham heeft in die tijd zijn vrouw ontmoet in jullie regio, Esther Ligtmeyer uit Goor.’

Links zanger Riny de Wit van Silvio

FANS
Silvio speelde niet alleen op de Zomerfeesten, maar ook bruiloften en andere feesten in het dorp. En ook in de regio waren ze bekend. ‘Bij Bills Bar in Markelo en vooral ook in Bathmen op de dansavonden bij Bode. Daar kregen we ook goede fans die destijds ook een aantal keren vanuit Bathmen naar Hengevelde kwamen en ons meenamen. Dan overnachtten we bij hen, brunchten er om ons vervolgens terug te brengen naar de Zomerfeesten.’

Rini de Wit heeft net als de Edelweiss Kapelle goede herinneringen aan burgemeester Buijvoets. ‘We hebben nog eens met hem het Twentse Volkslied ingestudeerd. Daarmee opende we in 1981 de feesten. Hij dirigeerde en zong mee. We kregen een boel geschenken. Klompen, een midwinterhoorn, een krentenwegge, een Twentse gevelteken en elk twee kloten. Omdat het de vijfde keer was dat we op de Zomerfeesten speelden. Leuk toch?’

Rini is inmiddels 69 jaar. Hij is gepensioneerd. Af en toe treedt hij nog op. Onlangs – op 1 april – nog speelde hij in zijn woonplaats Rosmalen op een avond ter ere van Albert West. We wilden hem verleiden om komende zomer nog eens te spelen in Hengevelde. Maar daar ziet hij van af. 'Mijn tijd is geweest', lacht hij. 'Er zijn intussen genoeg bands die daar willen spelen.'