Een laatste eerbetoon, hoe mooi; Hoe bijzonder

De redactie van Wegdamnieuws kwam onlangs een tekst tegen op de sociale media. Dit was zo pakkend dat de schrijver is benaderd om dit te delen op Wegdamnieuws.

Een laatste eerbetoon

Onlangs mochten we het afscheid van een lieve man, vader en opa begeleiden. Zijn twee kleinzoons (16 en 19 jaar) waren hem alles. Wat heeft hij van hun genoten. En zij andersom van hem. Lekker samen sleutelen aan een brommer of solex, welke opa wil dat nou niet? Ze hebben veel van hem geleerd.

Toen hun opa in het verzorgingstehuis kwam te overlijden en overgelegd moest worden op de brancard, bedachten ze zich geen moment en boden direct aan om hem zelf over te tillen. Hun oma zei de volgende dag: “Dat moment zal ik nooit vergeten. Zo bijzonder.” En dat is het natuurlijk ook. Ga er maar aanstaan als kleinzoon. Het is voor hun ook impactvol, maar deze jongens twijfelden geen moment.

Toen we de volgende dag bij het huis van hun opa en oma aankwamen, om opa over te brengen voor de thuisopbaring, waren de kleinzoons al druk bezig in de tuin, samen met hun vader. Hun bus was gevuld met allerlei gereedschappen om ervoor te zorgen dat alles er spik en span bij zou komen te liggen. Gras maaien, heg snoeien, de werkruimte opruimen waar opa werd opgebaard. Niets was hun te veel. Dat het die dag ook nog eens erg warm was, deerde hen niet. Alles voor hun opa.

Toen we het tijdens het koffiemoment aan tafel kregen over het rouwvervoer en we aangaven dat het niet persé een rouwauto hoefde te zijn die de laatste rit zou doen, stelden we voor het in hun bus te doen. Het idee werd gelijk enthousiast ontvangen want dat zou toch wel heel bijzonder zijn. Onze voorwaarde was dat ze zeker moesten weten of de kist er in paste. We hadden het nog niet gezegd of ze liepen met een meetlint richting hun bus. “Past perfect! Dat gaan we doen. We zorgen ervoor dat de bus er die dag tip top uitziet.”

Op de dag van de uitvaart werd hun opa op een baar, door de noabers lopend naar de kerk begeleid met de kerkklokken als ‘eerbetoon’ op de achtergrond. Dat is ook voor ons altijd een kippenvelmoment.  Maar het grootste eerbetoon hebben zijn kleinzoons hem gebracht door hun opa naar de natuurbegraafplaats te rijden. Kijkend in mijn binnenspiegel, zie ik twee trotse kleinkinderen met hun duim omhoog. Ik kan het beeld zo weer oproepen als ik eraan denk. Wat zal hun opa met een grote glimlach om zijn mond hebben meegekeken. Respect voor deze jongens. Een groter eerbetoon kun je als opa niet krijgen…toch?

Met toestemming van de jongens en hun familie delen we hun foto.

Schrijfster Annemiek Zwienenberg-Arends

“We hebben geprobeerd om m’n vaders afscheid zo “dicht” mogelijk bij ons te houden; zo persoonlijk mogelijk. Hij is thuis (in Tilligte) opgebaard geweest, de condoleance hebben we ook thuis gehouden, dag van afscheid zijn we lopend naar de kerk gegaan met de “noabers oude buurt van vroeger van ‘t café” en de “nieuwe noabers van de nieuwbouw”. Onderweg stilgestaan bij het café, daarna afscheidsviering in de kerk, aansluitend nog even met hem naar de begraafplaats waar alle familie ligt en toen daarna de bus van ons in en op naar Bentelo, waar hij begraven is op de natuurbegraafplaats ‘t Wienerveeld. Ter afsluiting hebben we daarna bij ons in Hengevelde in de tuin koffie/broodjes en een borrel gedaan. Voor ons heel waardevol en eervol om op terug te kijken💖

Waarom Bentelo zul je misschien denken? Onlangs heeft mijn moeder ‘t slechte bericht ontvangen dat ze alvleesklierkanker heeft, 83 jr. ‘t is te opereren, maar dan moet je wel in een topconditie zijn, echter moet je je daarna afvragen hoe kom ik daaruit aangezien het een hele zware operatie is en wat is dan nog kwaliteit, hoe ben ik er dan nog aan toe. We hebben besloten niet te opereren. De vooruitzichten zijn helaas niet goed, heel verdrietig allemaal. Ik ben enig kind, dus heb haar gevraagd of ze ‘t goed vindt dat ze “mijn kant op komen”, dus dat ik ze beide uiteindelijk dichter bij me heb en op m’n fietsje nog naar ze toe kan. Door Ronnie (die daar ook begraven ligt) kwam ik eigenlijk voor het eerst op deze natuurbegraafplaats en ik vond het er heel mooi.

Ik hoop, door alle reacties die we hebben gehad dat we anderen geïnspireerd hebben hiermee, dus hoe mooi is dat!

Groet Annemiek”.