Honderden Wegdammers hebben in de loop der jaren de vertrouwde grond in Hengevelde en omstreken verlaten. Ze vestigden zich elders in de regio, het land of emigreerden naar een ander land. WegdamNieuws zoekt ze op. Wat doen ze, waar wonen ze, zijn ze vervreemd van het dorp of zijn ze in hoofd en/of hart nog steeds Wegdammer? Elke twee weken een aflevering van deze nieuwe rubriek.
(door Arthur Schoneveld)

Aflevering 2: Thijs Boomkamp (44)

Stapelgek op postduiven

De schoolmeester uit Hengevelde zocht zijn geluk in Haaksbergen. Hij groeide op in de Elfersstraat in het prettige gezin met vader Jan, moeder Joke en zus Barbara. Als zoon van een schoolmeester aan een basisschool trad Thijs in de voetsporen van zijn vader Jan en werd ook leraar.

Naast het drukke gezinsleven switchte Thijs afgelopen zomer van baan. 14 jaar was hij actief op het Zone College in Almelo alvorens hij het dichterbij zocht. Thans geeft hij zijn lessen op loopafstand van huis op de Paus Joannesschool in Haaksbergen waar hij sinds deze zomer groep 6 onder zijn hoede heeft.
Thijs is getrouwd met Ilse Leusenkamp uit Hengelo en samen hebben ze een zoon Karsten (15) en een dochter Manouk (14).

Waaraan denk je met een positief gevoel terug als je aan Hengevelde denkt?
Een heel positief gevoel is toch mijn tijd geweest bij Amuzant. Wat heb ik daar een schitterende tijd gehad met onder meer Robert Rouhof en Jan-Willem Poelman. Onlangs zag ik Jan-Willem na zo’n 15 jaar weer terug op de Open Bedrijvendag. We haalden herinneringen op over busreizen met Amuzant waar we in gastgezinnen werden ondergebracht en waar we veel muziek hebben gemaakt in feesttenten, hele mooie jaren. Toch hoor ik dat Amuzant minder groot is geworden. Misschien heeft de jeugd andere bezigheden. In Hengevelde is natuurlijk veel te doen, maar het is wel jammer voor de muziekvereniging. In de tijd dat ik er zat op donderdagavond zat er toch zo’n man of 60, 70 te oefenen om na de tijd gezellig een borrel te doen in het voorcafé, mooie tijden.

Ook denk ik bij Hengevelde graag terug aan de Zomerfeesten. Ik vind het nog steeds knap hoe zo’n kleine gemeenschap dat voor elkaar krijgt. En ook dat bedrijven de helpende hand bieden. Alles kan en vele handen maken licht werk. Dat gemeenschapsgevoel, je klopt nooit tevergeefs aan!
In het verleden kwam ik voor de duivenvereniging wel eens voor hout bij HEBO, bij ICS voor een beeldscherm voor de vereniging. Je vraagt nooit mis, en vrijwel altijd met een gesloten beurs. Dat is toch iets wat ik enorm waardeer aan Hengevelde.

We hoorden dat je helemaal verzot bent op de duivensport, kan je daar wat over vertellen?
Dat klopt. In 1992 kreeg ik al mijn eerste duiven. Ilse vond het toen we elkaar leerden kennen, maar niets. Ze vond het iets voor oude mannen in een stofjas. Maar de postduivensport is enorm veranderd in de loop der jaren. Alles gaat digitaal en niet meer met een ouderwetse klok waar je aan moest draaien en waar je de ringen in moest doen. Nu gaat het met een chip waardoor uitslagen ook snel bekend zijn. Ik mag er graag over vertellen en als kinderen op school een spreekbeurt moeten doen, doe ik er altijd eerst zelf eentje voor. Die gaat dan uiteraard over postduiven. Ik vind niets mooier dan op zaterdag in de tuin te staan en naar het zuiden te kijken waar de duiven vandaan komen. Je ziet dan in de verte een stipje hoog in de lucht. Daar komt in de verte een duif aan en dan hoop je dat hij van jou is, en niet van de buurman die 20 meter verderop woont.
Zelf ben ik erg druk met de duiven en de bijbehorende vereniging. We zien wel dat de sport enorm vergrijst en hebben nu dan ook elf leden bij De Vale Doffer. Zelf ben ik erg druk binnen het bestuur en de organisatie van onze postduivenvereniging De Vale Doffer Haaksbergen. Hier doe ik allerlei vrijwilligerswerk. Met name het regelen van het computergebeuren, inkorven, zorgen voor sponsorprijzen en bijhouden van de facebookpagina met uitslagen en foto’s van de winnaars kosten veel tijd, maar dat doe ik met veel plezier.

Je bent naar Haaksbergen verhuisd, hoe is dat zo gekomen?
Mijn vrouw Ilse kwam uit Hengelo en altijd als ik naar haar toe wilde moest ik zo’n 18 stoplichten passeren om er te komen. Ik heb altijd gezegd, je ziet mij nooit in de grote stad. De onrust van auto’s, motorverkeer en de vele stoplichten. Ilse zag het daarentegen niet zo zitten om in Hengevelde te gaan wonen en omdat ik in Haaksbergen werkte, besloten we om tussen Hengevelde en Hengelo te gaan wonen: Haaksbergen. Daar wonen we al vele jaren met heel veel plezier.
In de beginjaren hebben we wel eens gekeken om terug te gaan naar Hengevelde. Ik kan me nog herinneren dat we nog gedacht hebben aan het oude huis van Fons Brinkman aan de Kormelinkstraat en het huis waar destijds Kelly Wibbelink woonde. Toch was dat het allemaal net niet voor ons en nu wonen we alweer 6 jaar in een mooi vrijstaand huis aan de Dominee van Kriekenstraat in Haaksbergen.

Kom je nog wel eens in het dorp? 
Ik kom eigenlijk nog wel wekelijks in het dorp. Vaak kom ik bij pa en ma aan Het Wegereef op de koffie of om een boodschapje te doen. Ook spreek ik vaak mensen van de Hengeveldse duivenvereniging. Je ziet me weinig in de uitgaansgelegenheden of bij de sportclubs, maar wekelijks rij ik nog door het dorp.

Voel je je nog altijd Wegdammer?
Nee, ik voel me geen Wegdammer meer. Ik ben toch echt een Haaksbergenaar geworden. In mijn schoolperiode had ik een bijbaan bij Nollen en Tumakon. Zondag tijdens de Open Bedrijvendag ben ik daar terug geweest. Alle machines zijn vernieuwd, maar het welkom worden geheten is altijd gebleven. Ook hoe schoon de bedrijven zijn, geweldig om te zien.
Ik blijf het dan ook altijd in de gaten houden wat er speelt in het dorp. Dat doe ik via WegdamNieuws. Ik vind het mooi om op die manier op de hoogte gehouden te worden van het reilen en zeilen in het dorp.

Blijf je in Haaksbergen, of kom je misschien nog terug naar Hengevelde?
Op dit moment heb ik daar geen behoefte aan. Dat zal de Wegdammers misschien niet zo leuk in de oren klinken, maar we hebben het hier naar ons zin en alles dichtbij. Winkelcentrum, werk, sport voor de kinderen en veel vrienden en kameraden in Haaksbergen.
Ik heb ooit eens gezegd dat als ik ergens anders zou willen wonen dat het in het Sauerland zou zijn. Daar gaan we al zo’n 15 jaar in de zomervakantie naartoe, en ook bijna elke herfstvakantie. De rust, de reinheid, lieve mensen en het lekkere eten. Twee en een half uur rijden en je bent in een compleet andere omgeving. Toch zal een verhuizing er niet van komen want we hebben hier ons werk en het prima naar onze zin. Ik denk dat ik Haaksbergen trouw blijf.

Heb je nog veel contact met de oude vrienden uit het dorp?
Met regelmaat spreek ik nog de oude groep uit Hengevelde. Zo hebben we onlangs een dagje weg gepland met de oude vriendengroep uit Hengevelde. Ik heb het dan over Marcel Nijhuis, Niek Jongman, Ritschie Rouhof, Roy Vrielink, Tom de Jong, Timo Pieper, Frank Vossebelt, Rogier Tuinte, Roy Tuinte, Herbert Schonenborg, Arno Varenbrink, Edwin Blanken en Wouter Luttikholt. De tijd dat we allemaal bij elkaar op de verjaardag kwamen is geweest sinds het merendeel kinderen kreeg. Sinds enkele jaren hebben we wel afgesproken dat we elk jaar twee dagen wat gaan doen met de ‘jongens’. Een avondje uit of een activiteit met wat eten na afloop. Zo zien we elkaar nog met regelmaat.

Wat je verder nog kwijt wilt!
Ik ben heel veel mensen in Hengevelde dankbaar geweest. Je kwam nooit voor niks als je ergens om vroeg. Toen we hier 6 jaar geleden gingen wonen heb ik nog veel mensen uit het dorp op bezoek gekregen om te helpen.
Zondag op de Open Bedrijvendag zag ik sommige mensen kijken, is dat Thijs? Ja, maar zonder haar. Op een gegeven moment dan groeit het niet meer en moet je een keuze maken, haha.
Maargoed, ik hoop nog vele jaren met enige regelmaat in het dorp te komen. Ook hoop ik dat het zo’n hechte gemeenschap blijft als dat het nu is en samen verder kunnen bouwen in goede gezondheid.
En dat alle mensen in deze tijd niet te fitterig worden op elkaar en respect houden voor elkaar. Ook hoop ik dat WegdamNieuws nog vele jaren blijft bestaan, het is een medium dat door vele mensen wordt gewaardeerd!

Thijs bedankt en veel geluk gewenst in de toekomst!