Voor altijd Wegdammer?

Honderden Wegdammers hebben in de loop der jaren de vertrouwde grond in Hengevelde en omstreken verlaten. Ze vestigden zich elders in het land of emigreerden naar een ander land. WegdamNieuws zoekt ze op. Wat doen ze, waar wonen ze, zijn ze vervreemd van het dorp of zijn ze in hoofd en/of hart nog steeds Wegdammer? Elke twee weken een aflevering van deze rubriek.
(door Arthur Schoneveld)

Aflevering 14: Jacqueline Nibbelink (56)

‘In de Nieuwstraat was altijd reuring’

Ze werd 56 jaar geleden geboren in Nieuwstraat als enige dochter van Harry en Rieky Nibbelink. Haar ouders verhuisden onlangs vanaf haar geboortehuis naar de Pellehof, maar dat is met de respectabele leeftijd van 86 jaar ook niet verwonderlijk.
Jacqueline Nibbelink is een gelukkige vrouw en groeide op in een liefdevol gezin samen met de zojuist genoemde ouders en haar broer Nico (57). Hij woont al vele jaren in Boekelo met de eveneens in Hengevelde geboren Sandra Lentelink (van de schilder). Jacqueline is al een tijdje gevestigd in Holten, maar woonde ook lange periode in Duitsland. We blikken met haar terug op de afgelopen 56 jaar.

Hoe begon het allemaal?
‘Ik groeide op aan de Nieuwstraat met een mooie grote tuin achter het huis. We konden altijd vanaf huis de voetbalwedstrijden zien en ook keken we op het handbalveldje, alles live!
Als kind ging ik naar de Paulusschool, de houten school. Wat ik me daarvan herinner is dat het een leuke tijd was. Juffrouw Nales weet ik nog, ze trouwde later met Jan Boomkamp. Een heel lieve vrouw, terwijl wij als klas misschien niet altijd even lief waren. Ik zat in de klas bij onder meer Hans Roorda, Sandra Velthuis, Herbert Brummelhuis en André Hartgerink.’

Wat kun je verder vertellen over je jeugd?
‘We hadden een mooie tijd. Zoals gezegd zat ik op de Paulusschool, daar waar eigenlijk de kinderen van buitenaf naartoe gingen. De kinderen uit het dorp gingen veelal naar de naastgelegen Petrusschool, hoewel dit voor mij dus niet gold. Na de lagere school gingen we naar Mavo Raesfelt in Delden. Een klas met veel uitdagingen, maar met een Mario Baak, Angelien de Witte en Annelies Ottenschot op de fiets was het altijd gezellig.
Nadien koos ik voor de horeca. Na daar meerdere opleidingen voor te hebben gevolgd, wilde ik naar mijn oom in Canada, die een goede baan had in een hotel in Vancouver. Echter kreeg ik helaas geen werkvergunning. Toentertijd gingen veel boeren naar Canada en kwam er een stop voor Nederlanders. Bij het Canadese consulaat zeiden ze: “Als je vier armen had gehad, kwam je erin.” Dit werk kon iedereen doen, dus ik mocht er niet in. Ik vervolgde mijn weg naar Duitsland in de buurt van Kassel. Germete. Ik zou er een jaartje werken, maar dat werden zeven jaren, das verflixte 7 Jahr zeg ik wel eens.

Maar je keerde alsnog terug naar Nederland?
Mijn man en ik hebben daar samengewoond, maar hij wilde graag terug naar Nederland. We woonden een jaar in Lochem en verhuisden toen naar Holten. Ik ging werken bij hotel-restaurant Bakker in Vorden, een begrip in de regio. Daar werk ik als restaurantmanager en was er vorige week 27 jaar in dienst.
Het huwelijk liep spaak, we scheidden in 2015. Wel hielden we er dochter Romee (23) en zoon Jarmo (20) aan over. Romee woont inmiddels samen in Goor en Jarmo woont nog thuis. Ik heb nu overigens een fantastische vriend, waar ik erg gelukkig mee ben.’

Hoe was het om op te groeien in de Nieuwstraat?
‘Het was een hele leuke buurt. Je had er de families Kleinherenbrink, Kuipers, Hummelink, Ten Buuren, Eijsink, Bloemen en de jongens van Kolsté. Helaas is een van die jongens niet lang geleden overleden. Een heel gezellige straat met veel kinderen van dezelfde leeftijd. Ik herinner me goed dat we vaak blikspuit speelden, een ouderwets balspel. Er was altijd reuring.’

Is er veel verschil tussen Hengevelde en Holten?
‘Hengevelde is een dorp, iedereen kent elkaar. Ook is daar alles nog vriendelijk. In Holten moet je echt knokken om ertussen wilt komen. Helemaal omdat ik er niet werk. Ik ken wel veel mensen en heb veel contacten. Dat komt door de kinderen. Ik was onder meer luizenmoeder, klassenmoeder en hielp met oud papier. Maar om de feesten hier echt te beleven, moet je toch wel in Holten geboren zijn.’

Kom je nog veel in Hengevelde of verhuis je nog eens terug?
‘Eén keer per week bezoek ik mijn ouders. Tevens is het op de kermis in Hengevelde heel erg gaaf. Op vrijdagavond ga ik met mijn vriendin Annemarie Hummelink de tent in, zij woont inmiddels in Alkmaar. Het is een soort reünie in de tent, maar voor een buitenstaander is het toch anders, denk ik. Nu zeker met corona ben ik er enkele jaren niet geweest en heb ik mensen heel lang niet gezien. Dat maakt het ook bijzonder.
Terugkijkend heb ik heel goede herinneringen in Hengevelde. Maar terugverhuizen, nee. Ik zit hier 27 jaar, daarvoor heb ik zeven jaar in Duitsland gewoond. Ik hoef niet meer terug.’

Ben je nog altijd Wegdammer?
‘Jazeker. Dat raak je ook niet kwijt als je daar geboren bent. Als iemand vraagt waar ik vandaan kom ,zeg ik altijd: “Ik kom van ’t Wegdam.” Op mijn werk weten ze vaak niet waar dat precies ligt natuurlijk. Dan noem ik bedrijven als Tres Chic of Bakkerij Nollen. Dan zeggen ze: ”Oh daar vandaan”, haha. Ik ben daar geboren en opgegroeid. Dus ben ik een Wegdammer, ja nog steeds!’