Voor altijd Wegdammer?

Peter en zijn vriendin Sonja

Honderden Wegdammers hebben in de loop der jaren de vertrouwde grond in Hengevelde en omstreken verlaten. Ze vestigden zich elders in het land of emigreerden naar een ander land. WegdamNieuws zoekt ze op. Wat doen ze, waar wonen ze, zijn ze vervreemd van het dorp of zijn ze in hoofd en/of hart nog steeds Wegdammer? Elke twee weken een aflevering van deze rubriek.
(door Arthur Schoneveld)

Aflevering 22: Peter de Wit (35)

‘Ik heb veel gereisd, de hele wereld over’

Hij is geboren op het ziekenhuis, maar zijn wieg stond in Hengevelde. Zijn vader Jan is afkomstig uit Goor en zijn moeder Elly de Wit, meisjesnaam Blokhorst, uit Hengevelde. Hoewel Peter nog altijd voetbalt bij de lokale groengelen, is hij al even geleden verhuisd naar Hengelo. Daarover later meer. Ook heeft Peter een zus. Hierover zegt hij. “Dat is Elke, zij is 38 jaar. Misschien dat niet iedereen weet dat ik een zus heb, maar dat komt omdat zij een verstandelijke beperking heeft. Ze heeft autisme. Tot op heden woont Elke nog altijd bij mijn ouders, maar op korte termijn zal daar waarschijnlijk verandering in komen. Zij gaat dagelijks naar de Roos in Goor. Daar komen meer mensen met een verstandelijke beperking.”
Peter woont samen in het Overijsselse Hengelo, samen met Sonja en de twee kinderen, tweeling Mia en Scott.

Peter met op de achtergrond zijn zus Elke

Waar woonde je, kun je er wat over vertellen?
‘Vroeger woonden wij aan de Nieuwstraat 8 in Hengevelde. In 1988 zijn mijn ouders gaan bouwen aan de Bomhof. Aan de Bomhof heb in mijn hele jeugd beleefd. Buurjongens en meiden zoals de tweeling Patrick en Martijn Beld. Ook denk ik aan Marlou Arkink, Tim Freriksen, Janine ten Heggeler, de gebroeders Robin en Jelmer Raanhuis. Dat waren de kinderen waar ik mee opgroeide. In die tijd werd werd er veel buiten gespeeld. Dat deed je vroeger, je had niks anders en je wist niet beter.’

En verder, met wie ging je om op school?
‘Mijn huidige vriendengroep is bijna dezelfde groep, die vanaf de basisschool is ontstaan. In de loop der tijd zijn er een paar bij gekomen en momenteel bestaat onze vriendengroep uit vijftien personen. Een aantal van hen is nog woonachtig in Hengevelde, maar ook is een aantal naar andere plaatsen gegaan zoals Bentelo, Geesteren, Vriezenveen en  Haaksbergen. Een aantal jongens zie je vaker dan anderen, maar we blijven wel een vaste groep.’

Was je ook goed in sport, wat deed je?
‘Vanaf 5-jarige leeftijd zat ik bij W.V.V.’34. Ik ben altijd keeper geweest, dat ben ik tot op de dag van vandaag nog steeds. Na de A-jeugd ben ik doorgestroomd naar de senioren. Jarenlang heb ik dan ook meegedraaid met de selectie. Tegenwoordig keep ik in het derde elftal. Afgelopen seizoen kwamen we helaas net te kort voor de prijzen.’

De tweeling, Mia en Scott
W.V.V.'34 met Peter centraal als keeper

Heb je naast voetbal nog meer hobby’s?
‘Naast mijn hobby voetbal ben ik ook een liefhebber van de wat hardere festivals. Vanaf mijn achttiende ben ik overal wel geweest in het land. Niet iedereen van mijn vrienden is daar fan van. Maar er zijn nog wel andere jongens uit Hengevelde die deze muzieksmaak delen. Een traditie is jaarlijks naar Mysteryland te gaan met een groep van circa twaalf personen. Dit jaar zullen we net zoals voorgaande jaren een heel weekend op de camping staan. Naast Mysteryland zijn evenementen zoals DefQon, Intents, Qlimax, Shockerz, Qapital, Supremacy feesten waar ik graag mag komen.’

Een van de vele festivals waar Peter komt.

Hoe verliep je schoolcarrière, wat waren je interesses?
‘Ik volgde net als vrijwel iedereen de Petrusschool in Hengevelde. Hierna ben ik naar het Twickel college in Delden gegaan, ik volgde het VMBO.
Na twee jaar op Delden te hebben gezeten, ging je over naar Twickel Hengelo, langer kon je daar niet blijven. Eerlijk gezegd wist ik vroeger niet goed wat ik wou worden. Wel trok techniek mij aan en ben ik na het VMBO, MBO werktuigbouwkunde niveau 4 gaan studeren. Ik kon altijd wel vrij gemakkelijk leren en na het MBO ben ik doorgegaan naar het HBO, het Saxion in Enschede. Maar voelde ik mij daar niet op mijn plek omdat ik graag met mijn handen wou werken.’

En toen?
‘Het HBO heb ik dan ook niet afgemaakt. Toch wilde ik mij verder ontwikkelen en naast de mechanische kant (werktuigbouwkunde) ben ik ook de elektrische kant van de techniek gaan leren. Met twee studies op zak in de techniekwereld was ik heel breed inzetbaar. Tijdens mijn laatste stage periode voor elektrotechniek kwam ik bij Zenna in Enschede, een bedrijf gespecialiseerd in maken van grote machines die met lasers een materiaal kunnen bewerken. Daar zit ik nog altijd. Ik werk daar als electrical engineer. In het verleden heb ik veel gereisd, de hele wereld over. Dat kwam doordat de machines overal ter wereld geplaatst werden. Canada, Amerika, Panama, Rusland, China, India, bijna in heel Europa ben ik geweest voor het werk. Tegenwoordig is het minder vanwege de thuissituatie, maar zo nu en dan ben ik voor het werk in buitenland te vinden.’

De 'Hengeveldse' vriendengroep

Je ging naar Hengelo, waarom?
‘Sonja komt uit Hengelo en we wilden samenwonen. Op het moment dat wij wat zochten, was er in Hengevelde niks beschikbaar. Voor mij hoefde ik niet per se in Hengevelde te blijven wonen. In Hengelo kwamen we na een tijd zoeken een perfecte woning tegen voor goede prijs.’

Is er veel verschil tussen Hengevelde en Hengelo?
‘Verschillen tussen Hengevelde en Hengelo zijn er wel. Hengelo is natuurlijk een stuk groter. Circa 80.000 inwoners. Maar de wijk waar ik woon, voelt als een dorp. Buren zijn betrokken, gezellig praatjes worden gehouden en wanneer je iets nodig hebt kun je via de achterdeur bij elkaar binnen komen. Dat vindt ik toch echt wel het prettigste. Je woont dan wel in de grote stad, maar de wijk voelt als een dorp. Zo gemoedelijk. Voorlopig denk ik nog niet aan verhuizen.’

Voel je je nog altijd Wegdammer?
‘Ik heb niet echt gevoel dat ik weg ben gegaan uit Hengevelde. Ik ben er nog altijd doordeweeks en in het weekend te vinden voor de voetbal. Nog altijd voel ik mij zeker een Wegdammer. Door WVV verlies ik mijn connectie met Hengevelde niet. Daarnaast heb ik nog altijd vrienden en familie die er wonen.
Voor mij voelde het niet als een verplichting om in Hengevelde te blijven wonen ondanks dat ik er ben opgegroeid. Hengelo is 20 minuten met de auto en met de fiets is het circa 35 minuten. Ik woon niet meer in Hengevelde, maar het is net om de hoek. In de zomer fiets ik ook naar de voetbal of zomerfeesten. De afstand is goed te doen.’

Bij de optocht in Goor. Opa op de voorgrond, daarachter het gezin De Wit