Voor altijd Wegdammer?
Honderden Wegdammers hebben in de loop der jaren de vertrouwde grond in Hengevelde en omstreken verlaten. Ze vestigden zich elders in het land of emigreerden naar een ander land. WegdamNieuws zoekt ze op. Wat doen ze, waar wonen ze, zijn ze vervreemd van het dorp of zijn ze in hoofd en|of hart nog steeds Wegdammer? Elke twee weken een aflevering van deze nieuwe rubriek.(door Milou Wolterinck)
Aflevering 27: Rick Blanken (43)
‘Je bent thuis waar je je fijn voelt’
Ze noemen hem patron cuisinier, een ander woord voor chefkok bij een luxe restaurant. Als klein jongetje uit Hengevelde droomde hij er al van. Samen met broer Edwin groeide Rick in ons dorp op en altijd gesteund door zijn ouders Ceciel en Johan Blanken staat hij nu waar hij staat. Met zijn vriendin Annemiek en kinderen Robin van 11 jaar en Liss van 9 jaar, woont hij met plezier in het dorp Rossum. Helaas moet Rick zijn ouders missen. Johan overleed eind vorig jaar, Ceciel in november 2009. Rick vernoemde beide kinderen naar zijn ouders.
Hoe was je jeugd in Hengevelde?’
‘Top, kan niet anders zeggen. We woonden eerst aan de Ruurstraat 2, naast de familie Workel. We hebben met alle kinderen daar veel geouwehoerd in de straat. Mijn moeder werkte toen nog in de zorg en tussen de middag bleven we dan soms bij Engelien. Dat was altijd gezellig. Later zijn we verhuisd naar de Markesingel 2.
Ik heb op school ook een heel fijne tijd gehad. Ik ben in groep 3 blijven zitten, dat was wel raar en daar moest ik aan wennen. Het was ook de periode dat de scholen werden gesplitst. Mijn vriendjes Tim Blanken en Roy Workel gingen naar de andere school. Het heeft me wel lang achtervolgd. Maar ik kreeg ook nieuwe vriendjes hoor. Danny Nijland, Rob Tuinte, later Jarno van Coesant. Ach, en in Hengevelde ging iedereen toch wel met elkaar om. In groep 8 overleed Floris Tuinte, dat heeft mij ook heel veel gedaan.’
‘Na de basisschool ging ik naar de Mavo Raesvelt in Delden. Daar heb ik een leuke tijd gehad, zelfs tijdens muziekles hoewel ik a-ritmisch ben. Dan keek je naar John Kerkveld die ontzettend goed kon drummen en dan stond ik ernaast met de triangel te stuntelen. Met John en Danny deed ik ook eens mannenkoor – karrespoor, we namen onze cd mee naar school. Bleek dat dat niet de bedoeling was, het moest zonder. Dat was niks.
Uiteindelijk kreeg ik van de leraar een zes voor muziek, omdat ik dat nog nooit had gehad. Hij zei: Je krijgt een zes, maar beloof me, kom niet meer in de les..’
‘Ik heb de Mavo in Delden niet afgemaakt. Na twee jaar werd mij vriendelijk verzocht een andere school te zoeken. Ik heb dyslexie en kwam niet mee met de talen en kon Nederlands niet halen. Wiskunde stond ik wel hoog.
Ik ben toen naar Borne gegaan en kreeg daar ook meer verzorgende vakken, en toen kwam ik ook met koks in contact. Daar is wel de bodem gelegd.’
En heb je je een beetje gedragen als puber?
‘Volgens mij wel. Ik was volgens mij wel een net kind. Ik was er wel af en toe bij als er wat met Tim was. Dan zei zijn vader Harrie: “Was Rick er bij?” haha.
Als ik eraan terug denk, was er ook geen mogelijkheid om de kantjes er vanaf te lopen. Dat kon echt niet van huis uit. Mijn vader en moeder hamerden er altijd op dat we ons best moesten doen en hard moesten werken. Dan kwam het vanzelf goed.’
Daarna kwam de tijd dat je meer van huis was…
‘Ik ging de Koksopleiding in Almelo doen. Ik woonde nog thuis, maar ben op een gegeven moment wel op kamers gegaan in Ootmarsum. Ik maakte veel uren, van 10 uur in de ochtend tot 11 uur `s avonds. Ik startte bij De Broeierd als 17-jarige, daarna heb ik gewerkt bij De Wiemsel en bij De Wanne. Ik had een doel voor ogen: een donders goede kok worden. Daar moest ik wel dingen voor laten, het was hard werken. Vriendschappen veranderden, maar ik kreeg ook andere vrienden. Ik vond het in het begin wel lastig.’
Na De Wiemsel ging ik naar De Steenen Tafel, toen heb ik ook weer even volledig in Hengevelde gewoond. Na een tijd ging ik naar ’t Nonnetje en heb ik vijf jaar in Harderwijk gewoond. Ik kwam natuurlijk wel nog terug naar huis, na het werk. Dan sliep ik een paar nachten thuis. Mijn moeder wachtte dan altijd op mij, ook al was het 2 uur `s nachts. Fijne herinneringen.’
En nu heb je dan je eigen restaurant!
‘Als kleine jongen wilde ik al kok worden en een eigen zaak hebben. Sinds deze zomer ben ik 100% eigenaar van Restaurant Ledeboer in Almelo. Voordat ik daar begon, ben ik nog wel even uit de horeca geweest. Ik werkte bij Het Seminar in de tijd dat mijn moeder overleed. 1,5 jaar was ik even helemaal klaar met de horeca en heb ik bij de Sligro gewerkt. Maar toen ze me bij Ledeboer vroegen en ik kon aangeven dat ik op zondag en maandag vrij wilde zijn, ging ik met plezier weer aan de slag. Twee dagen helemaal vrij voor het gezin.
In die jaren werd ik voor een klein deel al eigenaar. Mijn moeder zei altijd: “Je moet doen wat je leuk vindt en doen wat belangrijk is.” En mijn gezin is het belangrijkste. De kinderen zijn zoveel op school, hoeveel krijg je dan mee? Ik ben erg blij met hoe het nu is.’
Wat heb je nu nog met Hengevelde?
‘Marrie natuurlijk, de vrouw van mijn vader. Mijn vader heeft het geluk nog echt weer gevonden, nadat mijn moeder overleed. Daar waren we erg blij om.
En ik wil altijd graag naar de Zomerfeesten, dat vond ik lachen, gieren, brullen. Maar in het weekend, na het werk nog gaan, komt er vaak niet meer van.’
‘Hengevelde voelt nog erg goed. Als ik er binnen rij, dan voel je wat je hebt meegemaakt en herinner je je jeugd die fijn was. Ook verdrietige dingen meegemaakt. Onze buren zijn er altijd voor ons geweest, Karin en Aloys. En nu nog voor mij. Dat vind ik een van de mooiste dingen aan Hengevelde. Dat is denk ik ook typerend voor Hengevelde, ik vind het een dorp met normen en waarden.”
Ben je nog altijd een Wegdammer?
‘Als je in Hengevelde bent, heb je altijd wel dat gevoel. Maar ik woon nu in Rossum, ben import. Je bent thuis waar je je fijn voelt. Ik voel me fijn bij m’n kinderen en mijn vriendin. Om te wonen had Harderwijk me ook wel wat geleken, maar dat werd het toch niet. Het is daar heel gemoedelijk, maar niet dat iedereen alles van je weet. Als ik me fijn voel, is het goed.”
